"Latarnik" – lektura autorstwa Henryka Sienkiewicza
"Latarnik" to lektura, której autorem jest Henryk Sienkiewicz. Najprawdopodobniej nowela ta została napisana pod koniec roku 1880, gdy pisarz wrócił do Polski z zagranicy. Wydarzenia w niej opisane Sienkiewicz oparł na faktach. Postać Skawińskiego bazuje na Sielawie, którego tak pochłonęła lektura powieści "Murdelio Z." Kaczkowskiego, że przez niedopilnowanie swoich obowiązków stracił pracę latarnika w miejscu przywołanym w historii Skawińskiego. Odpowiedni sposób poprowadzenia akcji i wzbudzenie w czytelniku specyficznych skojarzeń pozwolił autorowi stworzyć przypowieść dotyczącą tego, co działo się z polskimi emigrantami.
Aby opisać to, co działo się ze Skawińskim w przedakcji, a co zostało przywołane pod wpływem wspomnień bohatera, Sienkiewicz użył retrospekcji. Należy pod tym terminem rozumieć przypominanie sobie tego, co już się wydarzyło, co w pewnym sensie zakłóca zawsze naturalny bieg fabuły powieści.
"Latarnik" – jak napisać plan wydarzeń?
Lekturą, którą właśnie analizujesz, jest "Latarnik"? Plan wydarzeń to zbiór najważniejszych punktów fabularnych, pomagających przypomnieć sobie ogólny przebieg zdarzeń. Po przeczytaniu lektury powinieneś potrafić samodzielnie odnaleźć najistotniejsze wydarzenia i zapisać je w postaci równoważników zdań. W przypadku "Latarnika" na pewno należy uwzględnić moment pojawienia się bohatera w latarni morskiej, chwilę, w której otrzymał paczkę z polskimi książkami, jego wzruszenie wywołane wspomnieniami z ojczyzny, a także informację o rozbiciu się statku, gdy mężczyzna nie zapalił światła w latarni. Zakończyć go natomiast należałoby informacją o zwolnieniu z pracy bohatera i jego wyprawie do Nowego Jorku.
"Latarnik": streszczenie noweli
Streszczenie "Latarnika" powinno pomóc Ci w dokładniejszym przypomnieniu sobie wszystkich szczegółów tego, co przydarzyło się głównemu bohaterowi noweli, polskiemu latarnikowi, Skawińskiemu.
Mężczyzna otrzymuje pracę w latarni morskiej w niewielkiej mieścinie Aspinwall po tym, jak poprzedni latarnik zaginął bez śladu. Pojawiają się pewne wątpliwości, czy aby Skawiński nie jest za stary, by powierzać mu tak ważne zadanie (ma siedemdziesiąt lat), ale ostatecznie bohaterowi udaje się przekonać konsula Izaaka Falconbridge’a, że ma w sobie jeszcze sporo wigoru.
Do pracy w latarni Skawiński podchodzi z ochotą, mając nadzieję w takim miejscu odnaleźć upragniony spokój. Niejednokrotnie nawiedzają go wspomnienia z dawnych lat, które nie były specjalnie szczęśliwe. Jakiegokolwiek zadania by się nie podjął, zawsze kończyło się katastrofą. Mimo wielu niepowodzeń, bohater nie poddał się jednak i chętnie pomagał innym.
Mężczyźnie bardzo podobają się nowe obowiązki, choć w jego życie prędko wkrada się monotonia. Inne są wyłącznie niedziele, kiedy to odwiedza kościół. Z czasem jednak jego wyprawy na ląd robią się coraz mniej regularne i rzadsze. W końcu rezygnuje z nich w ogóle, a o jego obecność świadczy wyłącznie regularnie zapalana latarnia.
Przełom następuje w chwili, gdy do latarnika niespodziewanie dociera paczka, zawierająca zbiór polskich książek. Nadawcą przesyłki jest Polskie Towarzystwo w Nowym Jorku, które chce w ten sposób podziękować Skawińskiemu za wcześniejszą pomoc finansową. Szczególne wzruszenie wywołuje w mężczyźnie widok "Pana Tadeusza". Inwokacja przypomina mu wydarzenia z wcześniejszego życia, w tym sceny z powstania listopadowego.
Bohater, tak mocno przejęty swoimi rozmyślaniami i otrzymaną lekturą, zapomina zapalić latarni. To niestety doprowadza do wypadku – jeden ze statków się rozbija. W wyniku tego niedopatrzenia zostaje zwolniony z pracy, jednak nie przejmuje się tym zanadto. Postanawia wyruszyć do Nowego Jorku, by odszukać innych Polaków.
Zobacz też: "Krzyżacy" - o czym jest ta powieść? Streszczenie i bohaterowie
