Po dekadach niepewności i poszukiwań Polska wreszcie mogła oddać hołd swoim bohaterom. 6 lutego 2025 r. w Krakowie odbył się uroczysty pogrzeb Bolesława Pronobisa, Edwarda Szwejkowskiego i Eugeniusza Tomasika – Żołnierzy Wyklętych, których szczątki zostały odnalezione i zidentyfikowane przez Instytut Pamięci Narodowej. Mszy świętej w kościele Niepokalanego Poczęcia NMP przewodniczył ks. dr Andrzej Scąber. Przed jej rozpoczęciem dr hab. Krzysztof Szwagrzyk wręczył rodzinie Eugeniusza Tomasika przyznany mu pośmiertnie Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski. Podobne odznaczenie otrzymał Edward Szwejkowski, a Bolesław Pronobis – Krzyż Komandorski OOP. W uroczystości uczestniczyła rodzina Eugeniusza Tomasika, przedstawiciele IPN oraz wojska, a także delegacje z Krakowa i Katowic. Po mszy kondukt pogrzebowy przeszedł na cmentarz Rakowicki, gdzie w Kwaterze Wojennej Żołnierzy Podziemia Niepodległościowego 1939-1963 odbyła się ceremonia pochówku z asystą Wojska Polskiego i udziałem orkiestry reprezentacyjnej.
Fot. IPN Kraków
Bolesław Pronobis ps. „Ikar”, „Szczerbiec” (1917-1946)
Żołnierz 16 pp AK, dowódca oddziału partyzanckiego „Huragan”. Urodził się 23 kwietnia 1917 r. w Niwce. Przed wojną był kapralem rezerwy 2 pułku lotniczego. W czasie akcji „Burza” był żołnierzem batalionu „Barbara” 16 pp AK. Aresztowany przez UB i osadzony w więzieniu w Tarnowie odegrał kluczową rolę w organizacji zbiorowej ucieczki więźniów 1 lipca 1945 r. Następnie, latem 1945 r. dowodził poakowskim oddziałem „Huragan” (organizacyjnie przynależnym do NSZ) działającym w okolicach Tarnowa. Pojmany przez UB współuczestniczył w akcji rozbicia więzienia św. Michała w Krakowie 18 sierpnia 1946 r., przeprowadzonej we współpracy z żołnierzami Zgrupowania „Błyskawica” Józefa Kurasia „Ognia”. Po kilku miesiącach został ponownie aresztowany. Skazany na śmierć przez komunistyczny sąd. Został zamordowany 17 grudnia 1946 r. Jego szczątki odnaleziono we wrześniu 2019 r. podczas prac IPN na cmentarzu komunalnym w Katowicach Panewnikach.
Edward Szwejkowski ps. „Łotr”, „Długi” (1929-1948)
Żołnierz oddziału partyzanckiego „Wiarusy”. Urodził się 6 czerwca 1929 r. w Krynicy w pow. nowosądeckim. Mieszkał z rodziną w Nowym Sączu. Wiosną 1948 r. wstąpił do oddziału partyzanckiego „Wiarusy”, działającego w pow. nowotarskim, limanowskim oraz myślenickim. Działał w grupie dowodzonej przez Tadeusza Dymla „Srebrnego”. Edward Szwejkowski poległ 30 maja 1948 r. w walce z komunistycznym UB w przysiółku Siodełko w pobliżu szczytu Dzwonkówka w Beskidzie Sądeckim. Jego szczątki odnaleziono we wrześniu 2021 r. podczas prac poszukiwawczych prowadzonych przez IPN na cmentarzu komunalnym w Nowym Targu.
Eugeniusz Tomasik ps. „Kruk” (1927-1946)
Żołnierz Zgrupowania Narodowych Sił Zbrojnych „Bartka”. Urodził się w Szczyrku w 1927 r. Na przełomie lat 1945 i 1946 został partyzantem Zgrupowania Oddziałów Leśnych VII Okręgu Wojskowego NSZ kpt. Henryka Flamego „Bartka”. Należał do Samodzielnego Oddziału Leśnego im. „Szarego”, dowodzonego przez ppor. Antoniego Bieguna „Sztubaka”. Został zamordowany we wrześniu 1946 r. pod Malerzowicami Wielkimi w dawnym majątku Scharfenberg przez funkcjonariuszy aparatu bezpieczeństwa w ramach operacji o kryptonimie „Lawina”. Jego szczątki odnaleziono w październiku 2012 r. podczas prac poszukiwawczych prowadzonych przez IPN w pobliżu Malerzowic Wielkich na Opolszczyźnie.
