Zdarza się, iż dzieci/nastolatki kłócą się z dorosłymi. Dając się ponieść emocjom, przekraczają granice. jeżeli takie zachowanie zdarza się sporadycznie, "od święta" – pół biedy, ale jeżeli powtarza się notorycznie, to sprawa zaczyna się komplikować. Spójrz na pewne sprawy realistycznym wzrokiem. jeżeli trzeba, przyznaj się, iż nie nauczyłaś swojego dziecka szacunku. Uderz się w pierś i postaraj się to zmienić. Oto 6 rzeczy, które powinnaś zrobić. Zmobilizuj się, zanim będzie za późno.
Twoje dziecko nie jest twoim przyjacielem
Dziecko jest twoim dzieckiem, a nie przyjacielem. Twoim zadaniem jest wytłumaczenie mu, co jest dobre, a co jest złe. Pokazanie, jak poruszać się po tym świecie. Jak funkcjonować i jak zachowywać się w stosunku do innych ludzi. Kiedy twoje dziecko przekracza ustaloną granicę, odzywa się nie tak, jak powinno, nie machaj ręką, a zastanów się, czy pozwoliłabyś na takie zachowanie np. swojemu sąsiadowi?
Czy może zwróciłabyś mu uwagę i poprosiła, by nie odzywał się do ciebie w taki sposób? Kiedy dziecko dorośnie, pójdzie "na swoje", możecie zacząć się bardziej przyjaźnić. Ale teraz, kiedy jest kilkulatkiem/nastolatkiem, twoim głównym zadaniem jest bycie jego rodzicem, trenerem. Osobą, która wychowuje i ustala granice.
Interweniuj, nie czekaj
Dziecko odezwało się nie tak, ja powinno. Powiedziało słowa, które nigdy z jego ust nie powinny paść. Nie czekaj, nie bagatelizuj sytuacji, a zareaguj. Teraz, od razu, w tym momencie.
"W naszym domu nie rozmawiamy ze sobą w taki sposób" – powiedz. Reagując, pokazujesz, iż nie akceptujesz takiego zachowania, iż jest pewna granica, której nie można przekroczyć. Małe dzieci chłoną wiedzę jak gąbka. gwałtownie się uczą, także tego, na co mogą sobie pozwolić. Choć możesz mieć trudność ze zwracaniem uwagi, pamiętaj, iż robisz to dla jego dobra.
Rodzice to zespół
Ty i ojciec dziecka powinniście grać do tej samej bramki. Stać po tej samej stronie barykady. Wspierać się, współpracować. Nie powinno być tak, iż jedno z was nie akceptuje takiego zachowania i zwraca uwagę, a drugie uśmiecha się i przechodzi obojętnie.
Jeśli coś między wami nie gra, wasze poglądy dotyczące wychowania dziecka się rozjeżdżają, usiądźcie i przedyskutujcie wszystko na spokojnie. Opracujcie plan działania i ustalcie, jakich zasad dziecko nie może łamać.
Okazuj dziecku szacunek
Tak jak wspomniałam, z szacunkiem nie przychodzimy na świat. To coś, czego musimy się nauczyć. Kiedy zwracasz dziecku uwagę, kiedy komunikujesz, iż nie akceptujesz tego co zrobiło/powiedziało, okazuj mu szacunek. Nie daj się ponieść emocjom, przyjmij odpowiednią postawę. Zdenerwowanie tylko eskaluje lekceważące zachowanie.
Prawda jest taka, iż jeżeli pozwolisz, by złe postępowanie dziecka na ciebie wpłynęło, niczego nie osiągniesz. Bądź przykładem, wzorem do naśladowania, nauczycielem, który nie tylko stawia stopnie, ale i przekazuje wiedzę.
Ustal oczekiwania
Być może wymagasz od dziecka zbyt wiele. Chcesz za dużo, za dobrze, ponad jego możliwości. jeżeli spojrzysz na wszystko realnym wzrokiem, być może zrozumiesz, iż musisz obniżyć oczekiwania. Nie planuj dalekich podróży, jeżeli twoje dziecko źle znosi jazdę samochodem. Rozumiesz, co mam na myśli?
Ustal granice, oczekiwania, limity. Przedyskutuj je z dzieckiem, wysłuchaj, co ma ci do powiedzenia i dojdźcie do porozumienia. Nie wzbraniaj się przed osiągnięciem kompromisu.
Rozmawiaj o szacunku na spokojnie
Jeśli twoje dziecko zachowało się niegrzecznie, nie okazało szacunku, porozmawiaj o tym, co się stało, ale na spokojnie. Odczekaj chwilę, pozwól wyciszyć negatywne emocje. Spokojna rozmowa pomoże dziecku lepiej zrozumieć problem. Pokaż, jak może sobie radzić z negatywnymi emocjami, zaproponuj różne rozwiązania. I co najważniejsze, postaraj się być obiektywna.
