Dzieci

Dramatyczne sceny w Tatrach. Tak zjeżdżały dzieci. "Mogło skończyć się tragedią"

Dramatyczne sceny w Tatrach. Tak zjeżdżały dzieci....

gazeta.pl 12 minut temu Góry zimą wyglądają wspaniale i zachęcają do spacerów oraz wspólnej zabawy. To powinno być jednak bezpieczne. W sieci pojawiło się nagranie z udziałem dzieci, które... planowały zjeżdżać ze szlaku na jabłuszkach. I to za zgodą ojca. Eksperci apelowal...
Z Nienawiści do Miłości – Odwrotna droga do szczęścia

Z Nienawiści do Miłości – Odwrotna droga do szczęś...

twojacena.pl 15 minut temu Drogi pamiętniku, Wciąż nie mogę uwierzyć, jak niespodziewanie potoczyło się moje życie. Stałam na schodach samolotu, a serce waliło jak młot. – Borysie! Kocham cię na zawsze! Wrócę, zobaczysz! krzyknęłam, a po chwili usiadłam w miejscu i zapłakałam ...
RADOSNA TWÓRCZOŚĆ • O angielskim sexie

RADOSNA TWÓRCZOŚĆ • O angielskim sexie

osme-pietro.pl 38 minut temu Niektórzy „six” słysząc – już węszą aferę,gdyż „sex” brzmi im w uszach – mają tę manierę.Jakbym słyszał Jasia o dziecięcej twarzy:„Bo mnie, prose pani, wszystko z tym kojarzy”Statystyki: autor: Hardy — 29 gru 2025, 12:07
O angielskim sexie / Hardy

O angielskim sexie / Hardy

publixo.com 44 minut temu Niektórzy „six” słysząc – już węszą aferę,gdyż „sex” brzmi im w uszach – mają tę manierę.Jakbym słyszał Jasia o dziecięcej twarzy:„Bo mnie, prose pani, wszystko z tym kojarzy”
Święta, święta i po prezentach. Dzieci wszystko rzuciły w kąt, a mi jest po prostu przykro

Święta, święta i po prezentach. Dzieci wszystko rz...

mamadu.pl 49 minut temu Święta minęły, choinka jeszcze stoi, a ja chodzę po domu i patrzę na te wszystkie prezenty porozrzucane po kątach. I szczerze? Jest mi zwyczajnie przykro. Tyle planowania, tyle wydanych pieniędzy, tyle zastanawiania się, czy to będzie "to", a efekt.....
Mama dla Alonki.

Mama dla Alonki.

twojacena.pl 1 godzina temu Hej, kochana, muszę Ci opowiedzieć historię mojej mamy i Jadzi. Mama wychowywała córkę sama, i od kiedy Jadzia pamięta, czuła się niekochana. To uczucie niepokoju było z nią od najmłodszych lat. Nikt jej nie karał bez powodu, zawsze była...
Moje dziecko uznaje tylko tatę. Przy mnie kompletnie nie ma "posłuchu"

Moje dziecko uznaje tylko tatę. Przy mnie kompletn...

mamadu.pl 1 godzina temu Kiedy tata coś powie, dziecko reaguje natychmiast. Przy tobie negocjuje, buntuje się i potrafi kompletnie ignorować polecenia. Masz wrażenie, iż pozwala sobie na więcej. Pierwsze pytanie, które się narzuca: co robię źle? Pamiętaj, iż odpowiedź wcale ...
Kiedy przynieśli go na izbę przyjęć szpitala, od razu było jasne, iż to ofiara utonięcia…

Kiedy przynieśli go na izbę przyjęć szpitala, od r...

twojacena.pl 1 godzina temu Kiedy wprowadzono mnie do przyjęciowego pokoju szpitalnego, od razu wyczułem, iż to miejsce nie jest zwykłym oddziałem Był luty. Na dworze nie leżał śnieg, ale niebo przygniatało szarymi chmurami ciężar mojego przybycia. Nagle w podwórzu rozbrzmiał r...
To działanie dzieli internet. Jedni widzą 1, inni 81 — kto ma rację?

To działanie dzieli internet. Jedni widzą 1, inni ...

kobieta.onet.pl 1 godzina temu 99:11x9 =? To tylko jedno krótkie działanie, które znasz ze szkoły podstawowej. A jednak potrafi podzielić internautów na dwa obozy — jedni są pewni, iż wynik to 1, inni bez wahania wskazują 81. Skąd ta różnica i dlaczego tak...
Katowice: lekarzom udało się przebudować całe serce chłopca. „Będzie żył”

Katowice: lekarzom udało się przebudować całe serc...

dobrewiadomosci.net.pl 2 godzin temu Lekarze z Górnośląskie Centrum Zdrowia Dziecka w Katowice dokonali przełomu w leczeniu ciężkich wad wrodzonych serca. Na Oddziale Kardiochirurgii Dziecięcej
Wieczór kolęd w Koniakowie. Prezydencka para wśród góralskiej muzyki. Marta Nawrocka zachwyca

Wieczór kolęd w Koniakowie. Prezydencka para wśród...

zycie.news 2 godzin temu W zimowej scenerii Beskidu Śląskiego, w murach Kościół św. Bartłomieja Apostoła w Koniakowie, odbyło się wydarzenie, które na długo pozostanie w pamięci uczestników.
1100 zł zamiast 800 plus: wypłaty już od stycznia. Trzeba spełnić kilka warunków

1100 zł zamiast 800 plus: wypłaty już od stycznia....

mamotoja.pl 2 godzin temu Od 1 stycznia 2026 roku zasiłek rodzinny Kindergeld wzrośnie do 259 euro miesięcznie, czyli około 1100 zł. Świadczenie to trafi choćby do Polaków zamieszkałych w kraju, jeżeli spełnią konkretne warunki. Skala wsparcia i brak progów dochodowych mogą z...
"Już nigdy go nie zobaczysz". Zadał własnemu dziecku 11 ciosów nożem

"Już nigdy go nie zobaczysz". Zadał własnemu dziec...

ofeminin.pl 2 godzin temu Na początku czerwca 2019 r. Julia Ż. zażądała rozwodu od swojego męża Pawła Ż. Spakowała rzeczy swoje i ich syna Dawida i wyprowadziła się z mieszkania w Grodzisku Mazowieckim. Mężczyzna był przekonany, iż kobieta będzie chciała mu odebrać dziecko......
Zdrowy dom zaczyna się od powietrza

Zdrowy dom zaczyna się od powietrza

ladnebebe.pl 2 godzin temu Rzadko zastanawiamy się nad tym, czym naprawdę oddychamy we własnym domu. Tymczasem badania pokazują, iż powietrze w mieszkaniach może być choćby pięć razy bardziej zanieczyszczone niż na zewnątrz. [...]
Moja siostrzenica chciała dostać wózek dziecięcy jako prezent, a kiedy się na to nie zgodziłam, zwróciła całą rodzinę przeciwko mnie.

Moja siostrzenica chciała dostać wózek dziecięcy j...

polregion.pl 2 godzin temu Moja siostrzenica Zuzanna marzyła o wózku dziecięcym jako prezencie, a kiedy nie spełniłem jej życzenia, wywołała w rodzinie zamieszanie i skierowała przeciw mnie krytykę. Dzieci wyrastają w mgnieniu oka, a ja nie zauważyłem, iż mój syn już biegał i....
— Dzień dobry, kochanie.

— Dzień dobry, kochanie.

twojacena.pl 3 godzin temu Dzień dobry, kochana.Jak zwykle wstał minutę przed dźwiękiem budzika nawyk po służbie wojskowej. Przesunąwszy się z łóżka na podłogę, nie otwierając oczu, wykonał kilka pompków, a krew zaczęła przyjemnie pulsować, wypędzając ostatki snu. Pójdę obudzi...
„Przepraszam, mamo, nie mogłem ich tam zostawić” – powiedział mój 16-letni syn, przynosząc do domu dwa noworodki bliźniaki.

„Przepraszam, mamo, nie mogłem ich tam zostawić” –...

twojacena.pl 3 godzin temu Pamiętam, jak mój szesnastoletni syn przyszedł do domu z dwoma noworodkami w ramionach i powiedział: Przepraszam, mamo, nie mogłem ich zostawić. Te słowa rozdarły mi serce, a jednocześnie otworzyły przed mną zupełnie nowy wymiar macierzyństwa, poświę...
Zofia Jastrzębska: powiedzieliśmy sobie ze Stachem, iż "damy radę"

Zofia Jastrzębska: powiedzieliśmy sobie ze Stachem...

kultura.onet.pl 3 godzin temu — Czasami ludzie po prostu potrzebują oddać kontrolę komuś innemu, bo życie jest bardzo trudne — mówi Zofia Jastrzębska. Jej bohaterka w serialu "Niebo. Rok w piekle", choć sprawia wrażenie osoby sceptycznej i niezależnej, łatwo daje się omotać sekci...
Zgrzewarka próżniowa w kuchni i domu – jak skutecznie przechowywać żywność i ograniczyć marnowanie jedzenia?

Zgrzewarka próżniowa w kuchni i domu – jak skutecz...

mamadu.pl 3 godzin temu Prawidłowe przechowywanie żywności ma ogromny wpływ na jej świeżość, smak oraz bezpieczeństwo spożycia. Coraz więcej osób, zarówno w domowych kuchniach, jak i wśród pasjonatów gotowania, sięga po nowoczesne rozwiązania, które pomagają ograniczyć marn...
Nie dopilnowałam wnuków, teraz muszę ponieść konsekwencje

Nie dopilnowałam wnuków, teraz muszę ponieść konse...

naszkraj.online 3 godzin temu Pani Wanko, czy naprawdę może pani pilnować chłopców? Czy mogę na panią liczyć? Jadwiga spojrzała na synową z błagalnym wyrazem twarzy. Wanda uśmiechnęła się, patrząc na wnuki siedmioletniego Łukasza i pięcioletniego Kacpra, którzy już zrzucali buty ...
Kiedy przywieziono go na izbę przyjęć szpitala, od razu było wiadomo, iż to ofiara utonięcia…

Kiedy przywieziono go na izbę przyjęć szpitala, od...

newskey24.com 3 godzin temu Kiedy wprowadzono go do przyjęciowego pokoju szpitalnego, od razu widać było, iż to przypadek utraty przytomności Stał luty. Na dworze nie było śniegu, ale niebo groziło ciężkimi, ołowianymi chmurami, które zapowiadały jego nagłe pojawienie się. Wted...
Powiedziała, iż sprzedaje nietrafione prezenty dzieci. "Teściowa mało z krzesła nie spadła"

Powiedziała, iż sprzedaje nietrafione prezenty dzi...

gazeta.pl 3 godzin temu Święta to czas, gdy wiele dzieci dostaje mnóstwo prezentów. Nie wszystkie są trafione. Alicja od kilku lat sprzedaje takie w sieci. - Wystawiam na platformach sprzedażowych, po co mają mi się walać po kątach - powiedziała. Gdy podczas świąt...
Przez tę zagadkę matematyczną z haczykiem można osiwieć. Uda ci się rozwiązać?

Przez tę zagadkę matematyczną z haczykiem można os...

top.pl 4 godzin temu Nawet po ukończeniu szkoły warto rozwiązywać zagadki matematyczne, ponieważ to dobra zabawa, a przy okazji trening dla umysłu. Zwłaszcza, gdy zadania mają tak zwany haczyk, czyli pułapkę, przez którą można łatwo się pomylić. Sprawdź, czy uda ci się r...
Miłość bez granic: Opowieść o pasji i przygodzie

Miłość bez granic: Opowieść o pasji i przygodzie

newsempire24.com 4 godzin temu Wojciech? Zofia Kowalska spojrzała na sąsiada z niedowierzaniem. Jesteś w domu? Myślałam, iż w Warszawie. Lidia mówiła, iż dopiero za dwa tygodnie się przeprowadzicie. Zachorowałem mruknął Wojciech Szymański, zamykając drzwi i odwracając się do sąsia...
Szokujące nagranie z Czech. Weszła na taflę lodu z wózkiem dziecięcym

Szokujące nagranie z Czech. Weszła na taflę lodu z...

wiadomosci.wp.pl 4 godzin temu Policja z Czech opublikowała nagranie, które pokazuje kobietę z wózkiem dziecięcym na cienkim lodzie przy zaporze. Służby ostrzegają, iż taka aktywność jest ryzykowna, gdyż grubość lodu wynosi jedynie kilka centymetrów.
KREWNIACY

KREWNIACY

twojacena.pl 5 godzin temu Rodzina to i kłopoty, jak mówi stare przysłowie. Jadwiga, dorastająca w małej wsi pod Krakowem, od dziecka marzyła, by wyrwać się stąd. Nie widziała w sobie rolniczki, piecarki ani pasterki. Gdy skończyła szesnaste lat, spakowała się i ruszyła w...
Pojednanie w Polskim Stylu

Pojednanie w Polskim Stylu

twojacena.pl 5 godzin temu Tato, już nie wracaj do nas. Bo kiedy odchodzisz, Mama zaczyna płakać i płacze aż do rana. Ja zasypiam, budzę się, znów zasypiam, i znowu budzę się, a ona wciąż łka. Pytam: Mamo, dlaczego płaczesz? Bo to tata? a...
Daj mi, proszę, powód – Miłego dnia – Denis pochylił się i musnął jej policzek ustami. Anastazja skinęła głową odruchowo. Policzka nie rozgrzał żaden pocałunek – ani ciepła, ani złości. Po prostu skóra, po prostu dotyk. Drzwi się zamknęły i w mieszkaniu zapanowała cisza. Stała jeszcze chwilę w korytarzu, wsłuchując się w siebie. Kiedy to się adekwatnie wydarzyło? Kiedy coś w niej przeskoczyło i zgasło? Anastazja pamiętała, jak dwa lata temu płakała w łazience, bo Denis zapomniał o ich rocznicy. Jak rok temu trzęsła się ze złości, gdy znów nie odebrał Wiktorii z przedszkola. Jak pół roku temu wciąż próbowała rozmawiać, tłumaczyć, prosić. A teraz – pustka. Czysto, sucho, jak wypalone pole. Anastazja poszła do kuchni, nalała sobie kawy i usiadła przy stole. Dwadzieścia dziewięć lat. Siedem z nich mężatką. A teraz siedzi w pustym mieszkaniu z stygnącą kawą i myśli o tym, iż przestała kochać męża tak cicho i zwyczajnie, iż choćby nie zauważyła, kiedy to się stało. Denis żył według starego schematu. Obiecywał odebrać córkę z przedszkola – nie odbierał. Twierdził, iż naprawi kran w łazience – kran cieknie trzeci miesiąc. Przysięgał, iż w weekend w końcu pojadą do zoo – ale w sobotę miał pilne sprawy z kolegami, a w niedzielę leżał przed telewizorem. Wiktoria przestała pytać, kiedy tata się z nią pobawi. W wieku pięciu lat już wiedziała: mama – to pewność. Tata – to ten, kto czasem pojawia się wieczorem i ogląda telewizję. Anastazja nie urządzała już awantur. Nie płakała w poduszkę. Przestała układać plany, jak to wszystko naprawić. Po prostu wykreśliła Denisa ze swojego równania życia. Trzeba zawieźć samochód na przegląd? Umawiała się sama. Zepsuł się zamek na balkonie? Wzywała fachowca. Wiktoria potrzebowała stroju śnieżynki na występ? Anastazja szyła go po nocach, gdy mąż chrapał w drugim pokoju. Rodzina zamieniła się w dziwną konstrukcję dwóch dorosłych żyjących obok siebie pod jednym dachem. Pewnej nocy Denis wyciągnął do niej rękę w łóżku. Anastazja delikatnie się odsunęła, zrzucając na ból głowy. Potem na zmęczenie. Potem na nieistniejące dolegliwości. Metodycznie wznosiła mur między nimi i z każdym odmową stawał się wyższy. „Niech sobie kogoś znajdzie” – myślała chłodno. – „Niech da mi powód. Porządny, zrozumiały powód, który zaakceptują rodzice i teściowa. Żeby nie trzeba było się tłumaczyć”. Bo jak powiedzieć mamie, iż odchodzi od męża, bo on… jest nijaki? Nie bije, nie pije, pieniądze przynosi. No nie pomaga w domu – ale gdzie u nas faceci pomagają? No z dzieckiem się nie bawi – bo przecież mężczyźni nie umieją… Anastazja założyła osobne konto w banku i zaczęła odkładać tam część wypłaty. Zapisała się na siłownię – nie dla męża, a dla siebie. Dla tej nowej siebie, która czeka gdzieś za horyzontem nieuniknionego rozwodu. Wieczorami, kiedy Wiktoria zasypiała, Anastazja zakładała słuchawki i słuchała podcastów po angielsku. Zwroty, korespondencja biznesowa. Firma miała zagranicznych klientów, a język mógł otworzyć nowe drzwi. Kursy dokształcające zabierały jej dwa wieczory w tygodniu. Denis narzekał, iż musi siedzieć z Wiktorią – chociaż to „siedzieć” oznaczało puścić bajki i wbić nos w telefon. Weekendy Anastazja spędzała z córką. Parki, place zabaw, kawiarnie z koktajlami, wypady do kina na bajki. Wiktoria przywykła, iż to ich czas – mamy i jej. Tata gdzieś majaczył na obrzeżach rzeczywistości jak mebel. „Nawet nie zauważy” – powtarzała sobie Anastazja. – „Kiedy się rozstaniemy, kilka się dla niej zmieni”. Ta myśl była wygodna. Anastazja trzymała się jej jak tratwy. Aż nagle coś się zmieniło. Nie od razu zorientowała się co. Po prostu któregoś wieczoru Denis sam zaproponował, iż położy Wiktorię spać. Później zabrał ją z przedszkola. Potem zrobił kolację – prostą, makaron z serem, ale sam, bez przypominania. Anastazja patrzyła na niego podejrzliwie. Co to? Gryzło go sumienie? Przelotne szaleństwo? Próba zatuszowania czegoś, czego jeszcze nie wiedziała? Mijały dni, a Denis nie wracał do starego trybu. Wstawał wcześniej, żeby odprowadzić Wiktorię do przedszkola. Naprawił ten kran. Zapisał córkę na basen i sam zawoził ją na zajęcia. – Tato, patrz, teraz umiem nurkować! – Wiktoria biegała po mieszkaniu, udając pływaczkę. Denis łapał ją, podrzucał, a dziewczynka śmiała się najprawdziwszym śmiechem. Anastazja obserwowała to z kuchni i nie poznawała własnego męża. – Mogę z nią posiedzieć w niedzielę – powiedział pewnego wieczoru Denis. – Masz przecież spotkanie z koleżankami? Anastazja wolno skinęła głową. Żadnego spotkania nie było – chciała tylko posiedzieć sama z książką w kawiarni. Ale skąd on wie o koleżankach? Podsłuchuje ją przez telefon? Tygodnie zlatują na miesiące. Miesiąc – na dwa. Denis nie odpuszczał, nie wracał do dawnych przyzwyczajeń. – Zarezerwowałem nam stolik we włoskiej restauracji – oznajmił któregoś dnia. – Na piątek. Mama zgodziła się zostać z Wiktorią. Anastazja oderwała oczy od laptopa. – Z jakiej okazji? – Po prostu. Chcę z tobą zjeść kolację. Zgodziła się. Z ciekawości, tłumaczyła sobie. Zobaczyć, co kombinuje. Restauracja była przytulna, z przygaszonym światłem i muzyką na żywo. Denis zamówił jej ulubione wino – i Anastazja ze zdziwieniem odkryła, iż pamięta, jakie lubi. – Zmieniłeś się – powiedziała wprost. Denis zakręcił kieliszkiem. – Byłem ślepy. Kompletny, podręcznikowy dureń. – To nie nowość. – Wiem. – Krzywo się uśmiechnął, nieszczerze. – Myślałem, iż pracuję dla rodziny. Że potrzebujecie pieniędzy, większego mieszkania, lepszego auta. A tak naprawdę zwyczajnie… uciekałem. Od odpowiedzialności, od codzienności, od wszystkiego tego. Anastazja milczała, pozwalając mu mówić. – Zauważyłem, iż się zmieniłaś. Że przestało ci zależeć. I to… to było straszniejsze niż wszystkie kłótnie, rozumiesz? Krzyczałaś, płakałaś, wymagałaś – i to było normalne. Potem po prostu przestałaś. Jakby mnie nie było. Postawił kieliszek. – Mało brakowało, żebym was stracił. Ciebie i Wiktorię. I dopiero wtedy zrozumiałem, jak robiłem wszystko źle. Anastazja patrzyła na niego długo. Na tego mężczyznę, który mówił jej to, na co czekała latami. Za późno? A może jeszcze nie? – Chciałam się rozwieść – wyszeptała. – Czekałam, aż dasz mi powód. Denis pobladł. – Boże, Anka… – Odkładałam pieniądze. Szukałam mieszkania. – Nie wiedziałem, iż to aż tak… – Powinieneś był wiedzieć – weszła mu w słowo. – To twoja rodzina. Powinieneś był widzieć, co się dzieje. Cisza zawisła nad stołem. Kelner, wyczuwszy atmosferę, omijał ich z daleka. – Chcę nad tym pracować – powiedział Denis cicho. – Nad nami. jeżeli mi pozwolisz. – Jeden szansa. – Jedna – to i tak więcej niż zasłużyłem. Siedzieli w tej restauracji do zamknięcia. Rozmawiali o wszystkim – Wiktorii, pieniądzach, podziale obowiązków, o tym, czego oczekują. Po raz pierwszy od lat to była prawdziwa rozmowa. Wszystko szło powoli. Anastazja nie rzuciła mu się w ramiona. Obserwowała, sprawdzała, czekała na podstęp. Ale Denis się starał. Przejął gotowanie w weekendy. Ogarnił rodzicielskie grupy w przedszkolu. Nauczył się zaplatać Wiktorii warkocze – krzywo, niezdarnie, ale samodzielnie. – Mamo, zobacz, tata zrobił mi smoka! – Wiktoria wpadła do kuchni, pokazując konstrukcję z kartonów i kolorowych papierów. Anastazja spojrzała na tego „smoka” – pokracznego, z jednym skrzydłem większym od drugiego – i się uśmiechnęła… …Pół roku minęło niepostrzeżenie. Za oknem był już grudzień i całą rodziną pojechali do rodziców Anastazji na wieś. Stary dom, pachnący drewnem i ciastem, zasypany śniegiem ogród, skrzypiący ganek. Anastazja siedziała przy oknie z kubkiem herbaty i patrzyła, jak Denis i Wiktoria lepią bałwana. Córka dyrygowała – nos tu, oczy wyżej, szalik krzywo! – a Denis posłusznie wykonywał polecenia, co chwila łapiąc ją i podrzucając w powietrze. Jej wrzask niósł się na całą okolicę. – Mamo! Mamo, chodź do nas! – wołała Wiktoria. Anastazja narzuciła kurtkę i wyszła na ganek. Śnieg iskrzył w niskim słońcu, mróz szczypał w policzki, a z boku przeleciała śnieżka. – To tata! – natychmiast wydała ojca Wiktoria. – Zdrajczyni – parsknął Denis. Anastazja zebrała śnieg i rzuciła do męża. Spudłowała. Rozśmiał się, ona też – i po chwili wszyscy tarzali się w zaspach, zapominając o bałwanie, zimnie, całym świecie. Wieczorem, gdy Wiktoria usnęła na kanapie, Denis ostrożnie zaniósł ją do łóżka. Anastazja patrzyła, jak przykrywa córkę, poprawia poduszkę, gładzi włosy. Usiadła przy kominku z kubkiem w dłoniach. Za oknem padał śnieg, miękki i puszysty, otulając świat białym kocem. Denis usiadł obok. – O czym myślisz? – O tym, jak dobrze, iż nie zdążyłam. Nie pytał, co miała na myśli. Wiedział. Dobre relacje wymagają codziennego wysiłku. Nie wielkich bohaterskich czynów, ale zwykłych rzeczy: wysłuchać, pomóc, zauważyć, wesprzeć. Anastazja wiedziała, iż czekają ich jeszcze trudne dni, sprzeczki o drobiazgi. Ale teraz, w tej chwili, jej mąż i córka byli obok. Żywi, prawdziwi, kochani. Wiktoria przebudziła się i przybiegła do nich, wcisnęła się między rodziców na kanapie. Denis objął je obie, a Anastazja pomyślała, iż za niektóre rzeczy naprawdę warto walczyć…

Daj mi, proszę, powód – Miłego dnia – Denis pochyl...

newskey24.com 6 godzin temu Daj mi, proszę, powód Miłego dnia Tomek pochylił się i musnął mnie w policzek. Odruchowo kiwnęłam głową. Policzek pozostał suchy i chłodny bez ciepła, bez irytacji. Po prostu skóra, po prostu dotyk. Drzwi się zatrzasnęły i mieszkanie zalała cisza.......
„Przykro mi, mamo, nie mogłem ich zostawić tam”, powiedział mój 16-letni syn, gdy przywiózł do domu noworodki – dwóch małych bliźniaków.

„Przykro mi, mamo, nie mogłem ich zostawić tam”, p...

naszkraj.online 6 godzin temu 19 listopada 2025 Dziś w moim pamiętniku zapisuję najdziwniejszy i najtrudniejszy dzień w moim życiu. Wciąż nie mogę uwierzyć, iż wszystko to się stało. Nazywam się Justyna, mam 43 lata. Ostatnie pięć lat to był prawdziwy kurs przetrwania po...
Chyba miłość już wygasła – Jesteś najpiękniejszą dziewczyną na tym wydziale – powiedział wtedy, wręczając jej bukiet polnych rumianków kupionych na targu przy metrze. Anna roześmiała się, przyjmując kwiaty. Rumianek pachniał latem i czymś nieuchwytnie adekwatnym. Michał stał przed nią ze wzrokiem człowieka, który wie, czego pragnie. A pragnął jej. Ich pierwsza randka odbyła się w Parku Skaryszewskim. Michał przyniósł koc, termos z herbatą i domowe kanapki zrobione przez jego mamę. Siedzieli na trawie do późnego wieczora. Anna zapamiętała jego śmiech, gdy odrzucał głowę, jego przypadkowe muśnięcia dłoni, spojrzenie, jakby była jedyną osobą w całej Warszawie. Po trzech miesiącach zabrali się do kina na francuską komedię, której nie rozumiała, ale śmiała się razem z nim. Po pół roku – przedstawił ją rodzicom. Po roku – zaproponował wspólne mieszkanie. – I tak spędzamy razem każdą noc – tłumaczył Michał, bawiąc się jej włosami. – Po co płacić za dwa mieszkania? Anna się zgodziła. Nie przez pieniądze. Po prostu przy nim świat nabierał sensu. Ich wynajęta kawalerka pachniała niedzielnym rosołem i świeżo uprasowaną pościelą. Anna nauczyła się gotować jego ulubione kotlety z czosnkiem i koperkiem, dokładnie tak jak robiła jego mama. Michał wieczorami czytał jej na głos artykuły o biznesie i finansach. Marzył o własnej firmie. Anna słuchała z pochyloną głową i wierzyła w każde jego słowo. Snuli plany: najpierw na wkład własny, potem własne mieszkanie, potem samochód. Dzieci, rzecz jasna. Chłopiec i dziewczynka. – Ze wszystkim zdążymy – mawiał Michał, całując ją w czubek głowy. Anna przy nim czuła się niezwyciężona. …Piętnaście lat życia razem pokryło się warstwą rzeczy, przyzwyczajeń, rytuałów. Mieszkanie w dobrej dzielnicy z widokiem na skwer. Kredyt hipoteczny na dwadzieścia lat, który spłacali szybciej, rezygnując z wakacji i restauracji. Srebrna Toyota pod blokiem – Michał sam wybrał, sam się targował, sam polerował maskę co sobotę. Duma rosła w piersi ciepłą falą. Sami wszystko wypracowali. Bez pieniędzy od rodziców, bez znajomości, bez szczęśliwego trafu. Po prostu pracowali, oszczędzali, wytrzymywali. Ona nigdy nie narzekała. choćby gdy padała na twarz i zasypiała w metrze wracając do domu. choćby gdy marzyła, by rzucić wszystko i uciec nad morze. Byli drużyną. Michał tak mówił, a Anna wierzyła. Jego dobro zawsze stawiała na pierwszym miejscu. Znała tę zasadę na pamięć, wplotła ją w swoje DNA. Zły dzień w pracy? Przygotowywała kolację, parzyła herbatę, słuchała. Kłótnia z szefem? Głaskała go po głowie i szeptała, iż wszystko się ułoży. Zwątpienie w siebie? Zawsze umiała wydobyć go z dołka. – Jesteś moim kotwicą, oparciem i przystanią – mawiał wtedy Michał. Anna się uśmiechała. Być czyjąś kotwicą – czyż nie to znaczy być szczęśliwą? Ciężkie czasy się zdarzały. Pierwszy raz – po pięciu latach, gdy firma Michała zbankrutowała. Trzy miesiące siedział w domu, przeglądając ogłoszenia i z dnia na dzień gasł. Drugi raz – jeszcze gorzej. Koledzy wmanewrowali go w aferę z dokumentami: nie tylko stracił pracę, ale został z poważnym długiem. Musieli sprzedać samochód, by wszystko spłacić. Anna choćby słowem nie wyrzuciła mu winy. Brała dodatkowe zlecenia, pracowała po nocach, oszczędzała na sobie. Martwiło ją tylko jedno – jak on się trzyma. Czy się nie załamie, nie straci wiary w siebie. …Michał się pozbierał. Znalazł jeszcze lepszą pracę. Kupili znowu Toyotę – znów srebrną. Życie wróciło na tor. Rok temu siedzieli w kuchni, kiedy Anna w końcu powiedziała głośno to, o czym myślała od dawna: – Może już czas? Przestałam być dwudziestolatką. jeżeli będziemy odkładać… Michał poważnie potaknął. – Zacznijmy się przygotowywać. Anna wstrzymała oddech. Tyle lat odkładania, czekania na odpowiedni moment – i wreszcie on nadszedł. Wyobrażała to sobie tysiące razy: małe paluszki obejmujące jej dłoń, zapach niemowlęcia, pierwsze kroki w ich salonie, Michał czytający bajki do snu. Dziecko. Ich dziecko. Nareszcie. Od razu zaczęła zmieniać wszystko: dietę, tryb dnia, wysiłek. Zapisała się do lekarza, zrobiła badania, zaczęła brać witaminy. Kariera zeszła na drugi plan, choć akurat wtedy miała dostać awans. – Jesteś pewna? – spytała szefowa, zerkając przez okulary. – Taka szansa jest raz w życiu. Anna była pewna. Awans oznaczałby wyjazdy, nienormowany czas, stres. Nie najlepsze warunki na ciążę. – Wolę przejść do oddziału – zdecydowała. Szefowa wzruszyła ramionami. Oddział był kwadrans od domu. Praca nudnawa, rutynowa, bez perspektyw. Ale można wychodzić o szesnastej i nie myśleć o niej do poniedziałku. Anna gwałtownie się odnalazła. Nowi współpracownicy byli mili, choć mało ambitni. Robiła sobie obiady w domu, spacerowała w przerwie, spała przed północą. Wszystko dla przyszłego dziecka. Wszystko dla ich rodziny. Chłód wkradł się niepostrzeżenie. Początkowo Anna nie przywiązywała wagi. Michał dużo pracuje, bywa zmęczony. Ale przestał pytać, jak minął jej dzień. Przestał przytulać na dobranoc. Przestał patrzeć na nią jak dawniej, gdy nazywał ją najpiękniejszą dziewczyną na wydziale. W domu zrobiło się cicho. Nie tak cicho jak trzeba. Kiedyś potrafili gadać godzinami o wszystkim i niczym. Teraz Michał całe wieczory siedział w telefonie. Krótko odpowiadał na pytania. Szli spać, odwróceni do siebie plecami. Anna leżała obok, patrząc w sufit. Między nimi przepaść szeroka jak pół metra materaca. Bliskość znikła zupełnie. Dwa tygodnie, trzy, miesiąc. Anna przestała liczyć. Mąż zawsze miał wymówkę: – Bardzo jestem zmęczony. Jutro, dobrze? Jutro nigdy nie przychodziło. Zapytała wprost, pewnego wieczoru zagrodziła mu drzwi do łazienki. – Co się dzieje? Powiedz prawdę. Michał patrzył gdzieś poza nią, w okolice futryny. – Wszystko w porządku. – Nieprawda. – Wymyślasz to. To tylko chwilowy kryzys. Przejdzie. Obszedł ją, zamknął się w łazience. Zaszumiała woda. Anna została w korytarzu z dłonią przy piersi. Tam bolało. Tępo, nieustannie. Wytrzymała jeszcze miesiąc. Potem już nie miała siły i spytała wprost: – Kochasz mnie jeszcze? Pauza. Długa, straszna pauza. – Ja… nie wiem, co czuję do ciebie. Anna usiadła na kanapie. – Nie wiesz? Michał wreszcie spojrzał jej w oczy. Widziała pustkę. Zagubienie. Ani śladu ognia sprzed piętnastu lat. – Chyba miłość się już skończyła. Od dawna. Milczałem, bo nie chciałem cię skrzywdzić. Miesiące żyła w tym piekle, szukając przyczyn. Może kłopoty w pracy. Może kryzys wieku. Może zły nastrój. A on po prostu przestał kochać. Milczał, kiedy ona planowała przyszłość, rezygnowała z kariery, przygotowywała się do macierzyństwa. Decyzja przyszła nagle. Dość tych „może”, „może się ułoży”, „trzeba poczekać”. Wystarczy. – Składam pozew o rozwód. Michał pobladł. Anna widziała, jak drgnął mu jabłko Adama. – Zaczekaj. Nie tak od razu. Możemy spróbować… – Spróbować? – Może dziecko wszystko zmieni. Ludzie mówią, iż dzieci łączą. Anna roześmiała się gorzko, nieładnie. – Dziecko by tylko wszystko pogorszyło. Nie kochasz mnie. Po co nam dzieci? Żeby potem rozstać się z niemowlakiem na ręku? Michał milczał. Nie miał w sobie żadnego sprzeciwu. Anna jeszcze tego samego dnia się wyprowadziła. Spakowała najpotrzebniejsze rzeczy, wynajęła pokój u znajomej. Pozew rozwodowy złożyła, kiedy przestały jej drżeć ręce. Podział majątku zapowiadał się długi. Mieszkanie, samochód, piętnaście lat wspólnych rzeczy i decyzji. Prawnik mówił o wycenie, udziałach, negocjacjach. Anna notowała i próbowała nie myśleć, iż ich małżeństwo zamieniło się w metry kwadratowe i konie mechaniczne. W końcu znalazła własną kawalerkę. Uczyła się żyć w pojedynkę. Gotować dla jednej osoby. Oglądać seriale w ciszy. Zasypiać na całym łóżku. Noce były najgorsze. Przyciskała twarz do poduszki i wspominała: rumianki z targu, koc w parku Skaryszewskim, jego śmiech, jego dłonie, jego głos szepczący „jesteś moją kotwicą”. Bolało nie do wytrzymania. Piętnaście lat nie da się wyrzucić z serca jak stare ciuchy do kontenera. Ale wśród bólu pojawiało się coś więcej. Ulga. Pewność, iż podjęła adekwatną decyzję. Zdążyła na czas, zanim związała swoje życie na zawsze dzieckiem z tym mężczyzną, zanim utknęła na lata w bezsensownym małżeństwie dla „dobra rodziny”. Trzydzieści dwa lata. Całe życie przed nią. Strach? Ogromny. Ale da sobie radę. Nie ma innego wyjścia.

Chyba miłość już wygasła – Jesteś najpiękniejszą d...

newskey24.com 7 godzin temu Jesteś najpiękniejszą dziewczyną na tym wydziale powiedział wtedy, podając jej bukiet polnych rumianków kupionych na bazarze przy Politechnice. Zofia zaśmiała się, przyjmując kwiaty. Pachniały latem i czymś nieokreślonym, ale adekwatnym. Marek patrzy...
Pojednanie w sercu Polski: Odzyskiwanie Harmonii w Trudnych Czasach

Pojednanie w sercu Polski: Odzyskiwanie Harmonii w...

newskey24.com 7 godzin temu Tato, już nie przychodź do nas. Bo kiedy odchodzisz, mama od razu zaczyna płakać i tak płacze aż do rana. Ja się zdrzemnę, obudzę, znów zdrzemnę i znów się obudzę, a ona wciąż łka. Pytam: Mamo, po co płaczesz?...
Instagram dla rodziców: Family Fun by Mum

Instagram dla rodziców: Family Fun by Mum

kochanamama.pl 12 godzin temu Instagramy parentingowe dostarczyć mogą odbiorcom wiele cennych porad w zakresie rodzicielstwa. Nic dziwnego, iż są tak popularne.
Kim jest nepodziecko? Dzieci, które wcale nie mają łatwiej w życiu

Kim jest nepodziecko? Dzieci, które wcale nie mają...

mamadu.pl 15 godzin temu Określenie "nepodziecko" ostatnio robi się coraz bardziej popularne. Używa się go przede wszystkim w kontekście show-biznesu, a chodzi o osoby, które – zdaniem opinii publicznej – zawdzięczają swoją karierę nie talentowi, ale znanemu nazwisku. Skąd w...
A Ty, Babciu, będziesz musiała zająć się wnukiem!

A Ty, Babciu, będziesz musiała zająć się wnukiem!

newsempire24.com 17 godzin temu Drogi Dzienniku, Grażyno, czy naprawdę teraz jest najlepszy moment na dziecko? Zamiast odłożyć filiżankę, odłożyłam ją na stół i przyjrzałam się córce, która usiadła naprzeciw mnie z wyrazem twarzy, jakby już znała, iż usłyszy coś nieprzyjemnego. Mam...
Włączyć decyzję dziewczyny

Włączyć decyzję dziewczyny

newsempire24.com 17 godzin temu A czy nie myślałaś, Haniu, iż gdy wszystko jest trudne, trzeba szukać prostych rozwiązań? Najprostszych, do których my, kobiety, często nie potrafimy się zniżyć, bo uważamy to za słabość. Jakie tu proste rozwiązania? westchnęła Hania. Prosić byłego m...
Ona dla mnie nie jest matką 🍎

Ona dla mnie nie jest matką 🍎

naszkraj.online 18 godzin temu Ania? Po co jej to? Niech jedzie do domu dziecka. Ciocia Marta, szkoda jej, powiedziała Ola. Szkoda? Zabierz ją, jeżeli tak bardzo ci zależy, drwiła Maria, zapinając siwe kosmyki za ucho i wiążąc fartuch kuchenny. Mam robotę, muszę gotować,...
1/72 Spitfire Mk.Vb early – ProfiPACK – Eduard

1/72 Spitfire Mk.Vb early – ProfiPACK – Eduard

kfs-miniatures.com 18 godzin temu 1/72 Spitfire Mk.Vb early ProfiPACK Edition Eduard – 70205 Pod koniec ubiegłej dekady, w jednej z recenzji Eduardowego Spita Mk. VIII, zwykle...
Pojednanie: Droga do Zgody i Zrozumienia w Polskim Świecie

Pojednanie: Droga do Zgody i Zrozumienia w Polskim...

twojacena.pl 19 godzin temu Nie wracaj już do nas, tato. Bo jak odchodzisz, mama od razu zaczyna płakać i płacze aż do rana. Ja zasypiam, budzę się, znowu zasypiam, a ona ciągle łka. Pytam ją: Mamo, czemu płaczesz? Bo to ja, tata? a...
– Pani Halino, jaka u pani szczerość godna podziwu!

– Pani Halino, jaka u pani szczerość godna podziwu...

twojacena.pl 19 godzin temu **Dziennik, 15 lipca** ” Świetna ta twoja sprawiedliwość, Halino Kazimierzówno! Czyli nasze dzieci zeszłego roku prażyły się na działce, potem cały rok harowaliśmy, żeby twój domek doprowadzić do porządku, a teraz dzieci Anecieszki będą się cieszyć w...
Oto kolonijny ośrodek grozy pod Kłobuckiem. Od wielu lat stoi pusty i popada w ruinę. Odważycie się wejść do środka?

Oto kolonijny ośrodek grozy pod Kłobuckiem. Od wie...

dziennikzachodni.pl 20 godzin temu Ośrodek kolonijny w Kulach od wielu lat stoi pusty i popada w ruinę. W powiecie kłobuckim, w miejscowości Kule, znajduje się opuszczony ośrodek kolonijny dla dzieci z czasów PRL. Obecny widok tego miejsca jest dość ponury. W naszej galerii...
„Już 3-latek może robić pranie”. Kiedy jest za wcześnie na obowiązki domowe?

„Już 3-latek może robić pranie”. Kiedy jest za wcz...

mamotoja.pl 20 godzin temu „Moje dzieci w wieku trzech lat pomagały przy praniu i rozładowywały zmywarkę” – usłyszałam ostatnio od koleżanki i… zamarłam. Trzylatek i pranie? Zmywarka? Przez chwilę zastanawiałam się, czy to jeszcze wychowanie, czy już przesada. A potem zaczęłam...
Zabawy sylwestrowe dla dzieci. Bez hałasu, presji i fajerwerków

Zabawy sylwestrowe dla dzieci. Bez hałasu, presji ...

mamadu.pl 20 godzin temu Sylwester z dziećmi wcale nie musi oznaczać siedzenia przed telewizorem ani walki o dotrwanie do północy. Wystarczy kilka prostych, ale pomysłowych zabaw, by stworzyć wieczór pełen śmiechu, ruchu i kreatywności. Takich, które angażują dzieci, a doros...
Ojej, widziałyście tę kobietę w naszej sali? Już w starszym wieku… – Tak, całkiem siwa. Pewnie ma wnuki, a tu prosi o dziecko, w jej wieku…

Ojej, widziałyście tę kobietę w naszej sali? Już w...

twojacena.pl 21 godzin temu Słyszałyście, dziewczyny, o tej starszej pani, co leży w naszym oddziale? zapytała Ania, wchodząc do sali. Tak, ma już białe włosy. Pewnie ma wnuki, a przecież potrzebuje pomocy, bo w jej wieku trudno samodzielnie się ogrzać odpowiedziała Zofia, przy...
Upominek na Dzień Babci i Dziadka – słoiczek „100 powodów”

Upominek na Dzień Babci i Dziadka – słoiczek „100 ...

kwiecien.academy 21 godzin temu Upominek na dzień babci i dziadka nie musi być drogi ani skomplikowany, aby był naprawdę wyjątkowy. Słoiczek „100 powodów, za które kocham Babcię i Dziadka” to prosty w przygotowaniu prezent, który wzrusza, buduje relacje i zostaje z obdarowanymi na....
Magia świąt w Słupi Koneckiej. To był piękny kiermasz [zdjęcia]

Magia świąt w Słupi Koneckiej. To był piękny kierm...

tkn24.pl 22 godzin temu W przedświąteczną sobotę na placu festynowym w Słupi odbył się Kiermasz Bożonarodzeniowy, który zgromadził licznych mieszkańców oraz gości z okolic. Wydarzenie wprowadziło uczestników w prawdziwie świąteczny klimat. Podczas kiermaszu nie zabrakło wys...
Ona nie jest moją matką 🍎

Ona nie jest moją matką 🍎

naszkraj.online 22 godzin temu Czy ona naprawdę nie ma matki? Ania? Kto jej potrzebuje? Niech trafi do domu dziecka. Ciocia Małgorzata, szkoda jej rzekła Olga. Szkoda? No weź, zabierz ją, skoro tak współczujesz, zakręciła się Maria, zapinając siwe kosmyki za ucho i wiążąc...
Otwórz plecak, teraz! Na kamerach widać wszystko, nie masz już jak uciec! Wyciągnij wszystko!

Otwórz plecak, teraz! Na kamerach widać wszystko, ...

newskey24.com 22 godzin temu 5listopada, poniedziałek Otwórz plecak, natychmiast! Na monitorze widać wyraźnie, nie masz już wyjścia. Wyciągnij wszystko. Te słowa przebiły ciszę. W hali fabryki obuwia w Łodzi maszyny nagle zamilkły. Przełożona, pani Róża, stała z rękami złożonymi...
Przeraża cię rywalizacja między rodzeństwem? Posłuchaj, konflikt to też rodzaj bliskości

Przeraża cię rywalizacja między rodzeństwem? Posłu...

mamadu.pl 22 godzin temu Rodzeństwo potrafi w jednej chwili się kochać, a w następnej wybuchać kłótnią. Choć dla rodziców bywa to męczące, konflikty między dziećmi są naturalną częścią ich rozwoju. To właśnie w sporach uczą się emocji, granic i relacji, a paradoksalnie kłótn...
– „Oddasz dziecko do domu dziecka, skoro nie jest syna mojego!” – Uśmiechając się, powiedziała Teściowa.

– „Oddasz dziecko do domu dziecka, skoro nie jest ...

naszkraj.online 23 godzin temu Oddasz dziecko do domu dziecka, skoro nie jest z mojego syna! uśmiecha się teściowa. Ty naprawdę myślisz, iż mój Kamil będzie opiekował się cudzym dzieckiem? Jadwiga starannie odkłada porcelanowy kubek na spodku. Chłopak już dorasta, przyda mu się od...
Och, widziałyście tę kobietę, co jest w naszej sali? Już starsza… – Tak, zupełnie siwa. Pewnie ma wnuki, a mimo to – zażądała dziecka w swoim wieku…

Och, widziałyście tę kobietę, co jest w naszej sal...

newskey24.com 23 godzin temu Panie, widziałyście już tę starszą panią, co leży w naszym oddziale? zapytały dziewczyny. Ma już trochę lat Tak, całkiem siwa. Pewnie ma wnuki, ale wciąż tutaj trafiła, bo ma jeszcze małe dziecko, które potrzebuje opieki odpowiedziały. Moja matka wyg...

Popularne

Cupra Leon VZ TCR to hot hatch starej szkoły. Powstanie tylko 499 sztuk

Cupra Leon VZ TCR to hot hatch starej szkoły. Powstanie tylk...

1 tydzień temu 199
Gigantyczna wygrana czeka. Do zgarnięcia nawet 1,6 mld dolarów

Gigantyczna wygrana czeka. Do zgarnięcia nawet 1,6 mld dolar...

1 tydzień temu 182
Morświny w Szczecinie? Nie, to delfiny! Niecodzienne odwiedziny nagrała kamera

Morświny w Szczecinie? Nie, to delfiny! Niecodzienne odwiedz...

5 dni temu 179
Stanowisko KUL ws. Chanuki. Studenci UKSW odpowiadają

Stanowisko KUL ws. Chanuki. Studenci UKSW odpowiadają

6 dni temu 175
Czy na szkolnych wigiliach powinno się podawać tradycyjne dania? Oto co twierdzi większość czytelników. "Nie zjedzą"

Czy na szkolnych wigiliach powinno się podawać tradycyjne da...

6 dni temu 147
English (US) English (US) · Polish (PL) Polish (PL) · Russian (RU) Russian (RU) ·
Kontakt · Regulamin · O nas ·

© Dziecko 2025. Wszelkie prawa zastrzeżone.