Janek miał nietypowe nazwisko - Baba. Już w pierwszej klasie podstawówki koledzy wzięli je na języki i zmieniło się ono w przezwisko - został „babą”. Nie zwracano się do niego po imieniu, a tylko „ty babo”. Wołano też za nim „baba, baba!”, ot tylko po to, żeby mu dokuczyć. Janek bronił się jak umiał, ale nie był silny, więc często obrywał. Gdy choćby udało mu się pokonać przezywającego, często tamten donosił nauczycielce, iż „baba się bije” i Janek był karany za bójkę.
Sytuacja Janka jeszcze się pogorszyła gdzieś tak na początku drugiej klasy. Wtedy to ich nauczycielka zaczęła od czasu do czasu wychodzić w czasie lekcji. Kazała dzieciom narysować coś lub przepisać jakiś fragment czytanki i znikała. Nie było jej nieraz bardzo długo. Aby zapewnić w klasie dyscyplinę, kazała dyżurnemu zapisywać na tablicy nazwiska uczniów, którzy najbardziej rozrabiali. Po powrocie karała ich targaniem za uszy i stawianiem do kąta. Podczas przerwy dyżurni dostawali lanie od zapisanych i w ten sposób kształtowały się w klasie „dobre” koleżeńskie stosunki.
Pewnego dnia któryś dyżurny wpadł na złośliwy pomysł napisania na tablicy nazwiska Janka, chociaż ten siedział cichutko i robił, co pani kazała. Nauczycielka po powrocie ukarała go i cała klasa miała przyjemność widzieć Janka, jak chlipiąc, stał w kącie. Na przerwie Janek chciał się zemścić na dyżurnym, ale był na to za słaby. Został odepchnięty, przewrócony i wyśmiany.
Od tamtego dnia Janek stał się ofiarą. Ilekroć nauczycielka wychodziła, jego nazwisko pojawiało się na tablicy, a ta po powrocie bezmyślnie go karała. Po którymś razie doszła do wniosku, iż Janek jest złośliwy i wezwała do szkoły rodziców. Po tej wizycie Janek dostał w domu od ojca w skórę.
Złośliwe zapisywanie Jankowego nazwiska na tablicy, kary od nauczycielki, wzywanie rodziców i lanie w domu - wszystko to powtarzało się aż końca czwartej klasy.
Od piątej klasy nowi nauczyciele nie wychodzili już w czasie lekcji i nie trzeba było nikogo zapisywać na tablicy. Sytuacja Janka się polepszyła, ale przez cały czas był wyśmiewaną „babą”.
Do szkoły średniej Janek poszedł w innym mieście, bo tam przeprowadzili się jego rodzice. Do jego klasy trafili też Bogdan, Jurek i Tadek z jego poprzedniej szkoły. Wszyscy trzej zamieszkali w internacie, gdzie nie bardzo radzili sobie z nowymi kolegami. Zajęci sobą, zapomnieli o Jankowym przezwisku i nie zaszczepili go w nowej klasie.
Tymczasem Janek bardzo urósł, zmężniał i stał się najprzystojniejszym chłopcem w klasie. Dziewczyny wodziły za nim oczami i na zabawach wszystkie chciały z nim tańczyć „przytulane” tańce.
Maturę zdał Janek bez problemu, poszedł na studia do odległego miasta i tam już pozostał.
Minęło dwadzieścia pięć lat od matury i został zorganizowany zjazd absolwentów Jankowego rocznika. Stawili się prawie wszyscy, a wśród nich Bogdan, Jurek i Tadek z jego byłej podstawówki. Panie i panowie po czterdziestce witali się serdecznie, a ochom i achom nie było końca. Usiedli w dawnej klasie, na swoich starych miejscach, a stareńki już wychowawca powitał ich i poprosił, żeby po kolei opowiadali krótko, jak im leci. Ci, którym się powiodło rozwodzili się na temat swoich sukcesów, a inni ograniczali się tylko do kilu zdań. Janek specjalnie odczekał do końca, a gdy przyszła jego kolej zaczął:
– No cóż. Ukończyłem studia, pracuję w budownictwie, mam żonę i dwoje fajnych dzieci. Nie o tym jednak chciałbym wam opowiedzieć, ale o moich przeżyciach jeszcze z podstawówki.
Potem zaczął opowiadać o tym, jak przezywano go „babą”, jak celowo wypisywano jego nazwisko na tablicy, jak głupia nauczycielka wzywała do szkoły jego rodziców i jak po tym dostawał od ojca w skórę. Mówiąc, patrzał przed gdzieś siebie, ale dostrzegł, iż byli koledzy z podstawówki pospuszczali głowy i skurczyli się w sobie. Gdy skończył, w klasie zaległa cisza, kilku koleżankom pokazały się łzy w oczach, a jeden z kolegów powiedział.
– Fajnych skurwysynów miałeś w klasie. Gdybym takich teraz dorwał, to skułbym im mordy.
– Skułbyś mordy? – odpowiedział Janek. – Myślę, iż nie warto. Wystarczy chyba, gdy wam powiem, iż wśród tych skurwysynów byli też Bogdan, Jurek i Tadek.
