Będziemy świętować, ale co?

Maj każdego roku rozpoczynamy od świętowania. Co jednak będziemy świętować? Uczniom klas 7-8 SP i LO przypomnieli o tym organizatorzy porannego apelu, odbywającego się pod hasłem „Kartka z kalendarza”.
Pierwsza z nich to 1 maja, Międzynarodowe Święto Pracy, które przypomina o prawach pracowników do uczciwego wynagrodzenia i godnych warunków pracy, a także o jej wartości w wymiarze indywidualnym i społecznym. Jest ona drogą do rozwoju i budowania lepszej przyszłości. Zdaniem przywołanego przez uczniów Cypriana Norwida, praca pozwala urzeczywistnić piękno, które bez wysiłku pozostałoby tylko marzeniem.
Następne 2 maja, Dzień Flagi Rzeczpospolitej, który dla większości Polaków jest jednak dniem pracy. Nastraja do uczczenia flagi, a także refleksji nad rolą składających się na symbolikę bieli i czerwieni wartości i ideałów. Jest też zaproszeniem do utożsamienia się z nimi, czego zewnętrznym wyrazem jest wywieszenia flagi.
Na koniec 3 maja, który przywołuje ważne w naszych dziejach wydarzenia historyczne. Uroczystość Matki Bożej Królowej Polski nawiązuje do ślubów złożonych przez Jana Kazimierza w katedrze lwowskiej podczas potopu szwedzkiego. Matce Bożej Łaskawej zawierzył on swoje królestwo. Trzysta lat później śluby Jana Kazimierza odnowione zostały przez Prymasa Stefana Wyszyńskiego w okolicznościach, które też mogły kojarzyć się z potopem, panowania komunizmu. Natomiast Święto Konstytucji 3 Maja nawiązuje do zaprzysiężenia ustawy rządowej uchwalonej przez Sejm Czteroletni. Odsłania podwójne oblicze. Z jednej strony ta ustawa rządowa stanowiła niewątpliwie sukces polskiego parlamentaryzmu jako pierwsza konstytucja w Europie i druga na świecie. Z drugiej strony okazała się kością niezgody, prowadząc stronnictwo hetmańskie do zdrady. Dążąc do obalenia konstytucji, magnaci poprosili o pomoc Katarzynę II. Wysyłając swoje wojska przeciwko Rzeczpospolitej, caryca twierdziła, iż wspiera jedynie „prawdziwych polskich patriotów” w walce z gwałcącym wolność „rewolucyjnym sejmem”. Wobec argumentu siły konstytucja została uchylona, proces reform ustrojowych przerwany. Doszło do II rozbioru Polski.
Jak widać, wszystkie trzy dni skłaniają do refleksji nad rolą sprawiedliwości, pracowitości i patriotyzmu, a także zdrowego rozeznania tego, co słuszne i dobre. Zwłaszcza Targowica jest dla nas przestrogą, iż najszlachetniejsze i najgenialniejsze inicjatywy nie mają szansy na powodzenie, kiedy zabraknie zgody, przenikliwości politycznej oraz obywatelskiej cnoty, która każe nieraz przekraczać swoją egocentryczną perspektywę.