"Chłopiec jeden na milion"

bajdocja.blogspot.com 4 tygodni temu

.

Chociaż książka "Chłopiec jeden na milion" Monici Wood
ma w tytule i na okładce dziecko, wcale nie jest lekturą dla dzieci.

To opowieść o życiu i śmierci, miłości i przyjaźni, samotności,

stracie, bólu, żalu, przebaczeniu, marzeniach, wyzwaniach i planach.

A także o tym, jak ludzie wzajemnie na siebie działają / wpływają.

Chociaż chłopiec adekwatnie nie jest obecny tu i teraz,

to wciąż się o nim mówi i go wspomina.

Są tu też wspomnienia dużo, dużo starsze od chłopca

i należą do 104-letniej Ony Vitkus.

Tytułowy chłopiec ma 11 lat i jest wyjątkowy.

Co prawda nie zauważają tego jego koledzy, ani nauczyciele,

ale zauważa to jego matka i "podopieczna" Ona Vitkus,

której chłopiec - w ramach skautowskich zobowiązań - od kilku sobót

pomaga w gospodarstwie. I rodzi się między nimi silna więź.

Chłopiec jest spokojny, odpowiedzialny i pracowity,

potrafi uważnie słuchać i jest świetnym obserwatorem.

Ponadto ma słabość do liczenia, porządkowania, kolekcjonowania,

robienia różnorakich list i śledzenia rekordów świata w różnych kategoriach.

W bicie rekordów angażuje też ponad stuletnią Onę!

Ona Vitkus jest Litwinką, która od prawie 100 lat mieszka w USA.

Przybyła tu z rodzicami, którzy tak bardzo chcieli wtopić się w społeczeństwo,

że nie używali ojczystego języka, chociaż nie bardzo radzili sobie z angielskim.

Litewski wraca do jej pamięci nieoczekiwanie podczas jej spotkań z chłopcem.

Najpierw pojedyncze słowa, potem całe zdania.

Wracają też do niej wspomnienia,

a wśród nich te, które dotychczas były tajemnicą.

Ona na nowo odkrywa swoją przeszłość.

Ale z entuzjazmem oczekuje też przyszłości.

Gdy chłopiec nie może dotrzymać zobowiązań,

do domu Ony przychodzi jego ojciec-muzyk,

wiecznie nieobecny w życiu swego syna,

tak naprawdę wcale z nim niezwiązany.

Historia toczy się dalej.

A nieobecność chłopca ma na wszystkich wpływ.

Chłopiec jest wyjątkowy! I opowieść o nim też!

Więcej zdradzić nie mogę!

Książka ma ponad 400 stron i czyta się ją niespiesznie,

nasiąkając treścią i atmosferą powolutku, do serca, na długo.

Niewiele w niej akcji, za to mnóstwo emocji.

Wzrusza, zasmuca, rozczula, skłania do refleksji.

Absolutnie polecam!

.

Idź do oryginalnego materiału