Coraz więcej par wybiera ten nietypowy rodzaj ślubu. Pogodzi niezdecydowanych partnerów

Wyobraźcie sobie: ona wierzy w Boga, on wierzy w sens weekendów na rowerze i dobre espresso. Albo odwrotnie – on regularnie chodzi do kościoła, a ona medytuje w lesie. Jeszcze do niedawna takie różnice oznaczały, iż ślub kościelny odpada, a cywilny był dla jednej ze stron po prostu "pusty duchowo". I właśnie tu na scenę wchodzi on – ślub jednostronny. Idealne rozwiązanie dla par, które może i nie mają wspólnego adresu duchowego, ale pod jednym dachem skutecznie rozpalają uczucie.

Ślub jednostronny. Pogodzi pary o różnych poglądach

Czym jest ślub jednostronny? Ślub jednostronny to forma zawarcia sakramentu małżeństwa, w której tylko jedna ze stron jest osobą wierzącą i praktykującą, a druga nie należy do Kościoła katolickiego lub deklaruje inny światopogląd.

Mimo iż tylko jedna osoba składa przyrzeczenie przed Bogiem, ceremonia odbywa się w kościele i ma charakter sakramentalny dla strony wierzącej.

Druga osoba uczestniczy w uroczystości, ale nie wypowiada sakramentalnej przysięgi – składa natomiast przysięgę cywilną.

Dla Kościoła taki ślub jest tzw. małżeństwem naturalnym, zawartym między osobą ochrzczoną a nieochrzczoną. W świetle prawa państwowego jest to w pełni legalne małżeństwo, traktowane na równi z każdym innym związkiem zawartym w formie konkordatowej.

Ślub jednostronny – dla Kościoła równie ważny

Ślub jednostronny to propozycja dla par, które różnią się pod względem wyznania lub światopoglądu, ale chcą zawrzeć związek małżeński z poszanowaniem przekonań każdej ze stron.

To dobre rozwiązanie m.in. dla osób, którym zależy na ślubie kościelnym ze względów duchowych, tradycyjnych lub rodzinnych, ale których partner lub partnerka nie identyfikuje się z religią katolicką.

Dzięki tej formule nie trzeba rezygnować ani z osobistej wiary, ani z szacunku dla przekonań drugiej strony.

Co istotne – mimo iż ceremonia jest sakramentalna tylko dla jednej osoby, Kościół dopuszcza taką możliwość, a państwo w pełni uznaje taki ślub jako zawarcie małżeństwa cywilnego.

Jak wygląda procedura?

Aby zawrzeć ślub jednostronny, konieczne jest spełnienie kilku formalności:

Zgoda kurii biskupiej – proboszcz parafii, w której ma się odbyć ślub, występuje o tzw. dyspensę od przeszkody różnicy religii (jeśli druga osoba jest ochrzczona, ale innego wyznania) lub przeszkody disparity cultus (jeśli druga osoba nie jest ochrzczona).

Rozmowa duszpasterska – obejmuje omówienie specyfiki takiego związku oraz potwierdzenie dojrzałości do zawarcia małżeństwa.

Oświadczenie strony niewierzącej – iż nie będzie przeszkadzać wierzącej stronie w praktykowaniu wiary i iż rozumie znaczenie sakramentu dla partnera/partnerki.


Po spełnieniu powyższych warunków można przejść do przygotowania ślubu w formie konkordatowej, który jest jednocześnie ślubem kościelnym (dla jednej osoby) i ślubem cywilnym (dla obojga małżonków).

Ślub jednostronny – jak wygląda?

Pod względem przebiegu ceremonia ślubu jednostronnego kilka różni się od standardowego ślubu kościelnego. Msza święta może się odbyć, a para przystępuje do ołtarza tak samo, jak każda inna.

Różnica pojawia się podczas przysięgi – tylko osoba wierząca wypowiada pełną formułę sakramentalną, natomiast druga osoba składa przysięgę zgodną z prawem cywilnym.

Dla zgromadzonych gości przebieg uroczystości może być niemal niezauważalnie inny – emocje, symbolika i podniosłość chwili pozostają bez zmian.

W społeczeństwie, w którym coraz częściej spotykają się osoby o różnych przekonaniach, ślub jednostronny jest kompromisem, który pozwala zachować integralność duchową jednej osoby i jednocześnie nie narusza wolności sumienia drugiej.

To rozwiązanie nowoczesne, ale głęboko zakorzenione w prawie kanonicznym, respektujące zarówno tradycję, jak i współczesną różnorodność światopoglądową.

Co ważne – Kościół nie traktuje takiego ślubu jako "gorszego" czy mniej ważnego. Jest on dopuszczalny, legalny i uznawany zarówno w wymiarze religijnym, jak i prawnym.