List niemowlaka do rodziców
Drodzy Mamo i Tato,
Ten pierwszy rok jest dość intensywny, nie sądzicie? Dostosowujecie się do ogromnych zmian, które zaszły w waszym życiu. Ja zresztą też! Potrzeba czasu i cierpliwości, żebyśmy to wszystko sobie poukładali.
Nie umiem jeszcze wyrazić słowami, jak się czuję i czego potrzebuję. Wiele razy będziecie musieli zgadywać i nie zawsze Wam się to uda. Proszę was jednak, nie poddawajcie się. Sposób, w jaki okazujecie mi swoją miłość, jest dla mnie najważniejszą rzeczą na świecie.
Kiedy patrzycie na mnie z uśmiechami na ustach, czuję się wspaniale. Kiedy do mnie mówicie albo kiedy mi śpiewacie, wasze głosy mnie koją, a ja uczę się dźwięków, rytmu, języka. Kiedy delikatnie mnie kołyszecie albo ze mną tańczycie, uczycie mnie euforii z ruchu. Kiedy mnie trzymacie blisko w ramionach, uczę się dotyku.
Uwielbiam, gdy chcecie odkrywać ze mną świat. Czasem naprawdę się boję. Muszę wtedy wiedzieć, iż zawsze mogę do Was wrócić, by znów poczuć się bezpiecznie. Dzięki temu nabiorę wprawy w odkrywaniu i uczeniu się. Kiedy jestem w niebezpieczeństwie i nie zdaję sobie z tego sprawy, musicie mnie chronić. Obserwujcie mnie i czuwajcie, a ja będę się rozwijać. Macie moje pozwolenie, by zachwycać się każdym moim osiągnięciem!
Kiedy tak odkrywam otaczający mnie świat, miło mi, gdy każdego dnia wydarzają się te same rzeczy. Nie mam na myśli surowych zasad – przecież nie umiem jeszcze korzystać z zegarka! Raczej tak gdzieś pośrodku. Nie stresujcie się, za bardzo, tymi wszystkimi poradami, które czytacie albo dostajecie od innych. Poradzimy sobie ze wszystkim, będziemy się siebie uczyć, dzień po dniu.
Ja będę płakać, kiedy będzie mi niewygodnie. Będę płakać, kiedy coś mnie będzie boleć. Będę płakać, kiedy będę przestraszony. Nigdy jednak nie będę płakać dlatego, iż wy mnie czymś zezłościliście. Postarajcie się zachować spokój: on pozwoli mi się uspokoić. Nie bójcie się prosić o pomoc. Z czasem coraz lepiej zacznę sobie radzić ze swoimi emocjami, ale będą się zdarzały momenty, w których będę potrzebował tylko Was. Wasze dzisiejsze starania wpłyną na całe moje życie.
Czasem tego wszystkiego jest po prostu za dużo. jeżeli się odwrócę, to może oznaczać, iż potrzebuję przerwy. Kiedy jestem zestresowany, zostańcie ze mną, utulcie mnie, choćby jeżeli Wam samym jest ciężko. Czasem pomoże, jeżeli spróbujecie jakoś odwrócić moją uwagę. Najczęściej ukoją mnie po prostu Wasze ramiona, Wasz dotyk, bo wtedy czuję, iż ktoś mnie rozumie. Pokażcie mi, iż nie muszę się bać moich wielkich uczuć.
Wiem, iż czasem pojawiają się między nami zgrzyty. Nasza relacja nie musi być jednak idealna. Kiedy pojawia się problem, musicie go między nami rozwiązać, być ze mną. Muszę wiedzieć, iż przetrwamy każdą burzę. To całe "rozwijanie się" to naprawdę ciężka praca. Proszę, bądźcie cierpliwi – nigdy nie możecie być dla mnie "zbyt" czuli.
Bycie rodzicem to najważniejsza praca, ale też najbardziej satysfakcjonująca. Czeka nas naprawdę niesamowita podróż, a to dopiero jej początek. Nie bójcie się swoich uczuć. Cieszcie się mną, przebrnijmy przez nią powoli, krok po kroku. Damy sobie radę.
Kocham Was,
