Pracuję z psami od przeszło sześciu lat. Zaczynałem jako wolontariusz w schronisku dla bezdomnych zwierząt w Sopocie, później przyszły studia podyplomowe z kynopsychologii i kurs trenera psa. W trakcie pracy miałem okazję poznać różne metody szkoleniowe – od klasycznych technik opartych na awersji i wymuszonym posłuszeństwie, przez treningi skoncentrowane na sportowych zasadach obiedience, aż po podejścia promujące wyłącznie pozytywne wzmocnienia i niemal całkowitą autonomię psa, które są chętnie rekomendowane przez wielu behawiorystów.
Żadna z tych metod nie była dla mnie wystarczająca. Wymuszanie posłuszeństwa siłą, jak przydeptywanie smyczy, było nie do zaakceptowania. Z kolei ignorowanie negatywnych zachowań, takich jak brak reakcji, gdy pies na nas skacze, czy poleganie wyłącznie na nagradzaniu, często okazywało się nieskuteczne.
Postanowiłem obrać własną drogę, tworząc indywidualny styl i technikę opartą na zrozumieniu emocji psa, budowaniu klarownej komunikacji i prawidłowej relacji. Skupiam się na odkrywaniu przyczyn psich zachowań oraz wypracowywaniu rozwiązań, które opierają się na zdrowym rozsądku, a nie na idealistycznych założeniach.
Moje podejście łączy pracę nad zaufaniem i posłuszeństwem z kontrolą emocji oraz rozwijaniem umiejętności społecznych psa.
Wychowanie psa to coś więcej niż nauczenie psa kilku komend. To budowanie relacji i zrozumienie psich potrzeb. Dobrze wychowany pies jest radosny, zrównoważony, pewny siebie i obyły w różnych sytuacjach społecznych, to pies ufny i opanowany; ale żeby tego dokonać, to my, opiekunowie, musimy być odpowiedzialni. Rozumieć psa, jego potrzeby i charakter, i nie traktować go jak dziecka czy człowieka.
Każda rozumna istota w społeczeństwie potrzebuje zarówno pozytywnych, jak i negatywnych wzmocnień, by nauczyć się funkcjonować w sposób świadomy i odpowiedzialny. Pies, będąc częścią naszego społeczeństwa, korzysta z jego dobrodziejstw, ale musi przestrzegać zasad. W środowisku miejskim, które jest przystosowane wyłącznie do ludzi, pies szczególnie musi dostosować się do reguł.
To my, jako opiekunowie, odpowiadamy za jego bezpieczeństwo i zachowanie. Relacja pies-opiekun wymaga hierarchii i zaufania. Pies musi wiedzieć, iż to my podejmujemy decyzje, i ufać, iż są one dobre. Popularne stwierdzenie, iż „pies to najlepszy przyjaciel człowieka”, jest piękne i prawdziwe, nie oznacza jednak , iż i My mamy być przyjaciółmi psa. Jesteśmy opiekunami odpowiedzialnymi za jego dobrostan.
Jeśli Twój lękliwy pies wskoczy pod autobus albo podbiegnie nieproszony do innego psa który go ugryzie, będzie to tylko Twoja wina. Nie kontrolowałeś go. Nie pracowałeś wcześniej nad jego reaktywnością, nie skupiałeś na skutecznym odwołaniu.
Wychowanie psa to nie tylko odpowiedzialność, ale i inwestycja w szczęśliwe życie – zarówno psa, jak i opiekuna.
