Podstawowe informacje o gatunku
Delfin butlonosy, inaczej nazywany butlonosem zwyczajnym (Tursiops truncatus) należy do najczęściej występujących i najszerzej rozprzestrzenionych gatunków delfinów. Z racji swojej prędkości, nie posiada naturalnych przeciwników oprócz orki. Obszar, w którym można spotkać butlonosy, obejmuje wody od tropikalnych po umiarkowane, zarówno przybrzeżne, jak i śródlądowe. Spotkanie ich na Morzu Bałtyckim jest niezwykle rzadkie. Delfiny te żyją w średniej wielkości grupach, ale zdarzają się i samotne osobniki.
Elektroreceptory delfinów
Badania naukowców sugerują, iż pewne gatunki ssaków morskich mogą faktycznie odczuwać prąd elektryczny emitowany przez małe ofiary ukryte w piasku. Ssaki te mogą choćby używać tej umiejętności detekcji ziemskiego pola magnetycznego. Dr Tim Hüttner, biolog i asystent badawczy w ZOO, wraz z profesorem Guido Dehnhardtem, kierownikiem katedry sensorycznej i ekologii poznawczej na Uniwersytecie w Rostocku, są głównymi autorami badania. Przebieg eksperymentu został opublikowany w Journal of Experimental Biology.
Do tej pory odkryto tylko jeden przypadek ssaka łożyskowego, który posiada elektroreceptory. Około dziesięć lat temu, naukowcy odkryli, iż sotalia przybrzeżna (Sotalia guianensis) wykształciła swój własny, unikalny system elektrorecepcji – system, który jest inny od tych występujących u ryb, płazów i stekowców, takich jak dziobaki i kolczatki.
W opisywanym badaniu nad delfinami butlonosymi wybrano dwóch przedstawicieli tego gatunków, którzy pochodzą z ZOO w Norymberdze – Dolly i Donnę.
Układ eksperymentalny z widokiem podwodnym (A), zbliżeniem (B) i diagramem (C). /Źródło: Hüttner i in., Journal of Experimental Biology, 2023.Wszystkie morskie organizmy generują słaby stały prąd elektryczny, a także zmienny prąd podczas ruchu części ciała np. skrzeli. Dolly i Donna zostały nauczone, aby dotykać metalowego pręta umieszczonego w wodzie, który posiadał elektrody. Z czasem zaczęły od niego odpływać w ciągu pięciu sekund po wykryciu pola elektrycznego. Zachowanie delfinów było trochę na zasadach „sztuczki”, za którą otrzymywały nagrodę.
Z upływem czasu natężenie pola stopniowo się zmniejszało. Oba delfiny wykazały 90% skuteczność w wykrywaniu pól prądu stałego o wartościach poniżej 125 mikrowoltów na centymetr. Skuteczność Dolly w wykrywaniu spadła do 50%, gdy sygnał był na poziomie 5,4 mikrowolta, podczas gdy Donna przez cały czas wykrywała sygnały do 3 mikrowoltów z 80% skutecznością. Dopiero przy napięciu 2 mikrowoltów jej skuteczność spadła do 3%.
Dzięki prądom zmiennym, Dolly i Donna były w stanie wykryć sygnały o napięciu odpowiednio 28,9 i 11,7 mikrowoltów.
Zdaniem naukowców potrzebne są dalsze badania, które potwierdzą, iż delfiny wykorzystują swoje elektroreceptory do zdobywania pożywienia, a także do nawigacji dzięki ziemskiego pola magnetycznego. Przeprowadzone badanie stanowi jednak dobry krok w tym kierunku.
