Dyżury poetyckie Klubu Poszukiwaczy Słowa

Cztery dyżury, pięć różnych osobowości, niezliczone tematy, wiersze i refleksje – tak w uproszczeniu można opisać to, co wydarzyło się podczas Dyżurów poetyckich Klubu Poszukiwaczy Słowa w przestrzeni Labu Regionalnego.

Najserdeczniejsze podziękowania i głęboki ukłon dla dyżurujących: Katarzyny Sioćko, Danuty Bartoszuk, Wojciecha Letki, Joanny Aleksandry Jakubik oraz Tadeusza Krzysztofa Knyziaka

Każdy z uczestników wnosił coś wyjątkowego: swój głos, swoje emocje, swoją opowieść. Usłyszeliśmy u

twory poruszające i melancholijne, ale też zaskakujące humorem czy nutą makabreski. Była miłość i była śmierć, było wzruszenie i śmiech – cały wachlarz ludzkich doświadczeń przefiltrowanych przez słowo.

Rozmowy toczyły się nie tylko wokół poezji, ale też wokół życia, twórczości i codziennych spraw. Bo poetka/poeta to też człowiek – żyje, obserwuje, doświadcza. I to wszystko – czas, zmiany, sytuacje życiowe – wpływa na jej/jego pisanie.

Publiczność nie tylko słuchała, ale aktywnie uczestniczyła w rozmowach, zadawała pytania, dzieliła się refleksjami. Dzięki temu każdy dyżur stawał się czymś więcej niż spotkaniem z literaturą – był żywym dialogiem, przestrzenią wymiany myśli, emocji, wspólnotowego przeżywania słowa.

To były spotkania, które dają do myślenia i są też inspiracją do kolejnych działań.

Bądźcie czujni!