W minionym tygodniu, podczas zajęć z języka niemieckiego w naszym Hetmanie, uczniowie poznawali postać świętego Marcina.
Ten patron Francji, ale też dwóch polskich miast: Poznania i Bydgoszczy, jest symbolem dobroci, miłosierdzia i dzielenia się z potrzebującymi. Jego święto rzeczywiście przypada 11 listopada, jednak ze względu na długi weekend szkolne obchody zostały przesunięte o kilka dni.
W ramach lekcji uczniowie przygotowywali kolorowe lampiony nawiązujące do tradycyjnych obchodów Dnia Świętego Marcina w krajach niemieckojęzycznych. Poszukiwali także materiałów do gazetki ściennej, przygotowali plakaty, aby przybliżyć społeczności szkolnej postać świętego oraz związane z nim zwyczaje. Całość uświetniła degustacja upieczonych przez uczniów w domach Marcińskich rogalików oraz drożdżowych ludzików – typowych przysmaków pojawiających się w tym okresie.
Obchody stały się okazją do poznania kultury państw niemieckiego obszaru językowego oraz do wspólnego, kreatywnego świętowania.
Dla tych zaś, którzy nie uczą się języka niemieckiego, podajemy kilka informacji związanych ze świętomarcińską tradycją.
Kim był święty Marcin i jakie zwyczaje mu towarzyszą?
Święty Marcin z Tours (ok. 316–397) był rzymskim żołnierzem, który zasłynął z niezwykłej wrażliwości na potrzeby innych. Najbardziej znane jest wydarzenie, podczas którego Marcin, widząc marznącego żebraka, przeciął swój płaszcz na pół i podzielił się nim z potrzebującym. Niedługo później porzucił służbę wojskową, przyjął chrzest i poświęcił się życiu duchowemu. Z czasem został biskupem Tours. Jego życie pełne pokory, troski o ubogich i gotowości do niesienia pomocy sprawiło, iż stał się jednym z najpopularniejszych świętych w Europie. Jest patronem żołnierzy, podróżnych, jeźdźców, właścicieli winnic, hotelarzy, młynarzy, krawców i kapeluszników, ponadto opiekunem dzieci, ubogich i żebraków, więźniów, a choćby abstynentów.
Tradycje w krajach niemieckojęzycznych
W krajach niemieckojęzycznych obchody Dnia Świętego Marcina (Martinstag) przypadają 11 listopada i są szczególnie barwne. Najbardziej charakterystyczne są wieczorne pochody z lampionami (Laternenumzüge), w których biorą udział dzieci niosące własnoręcznie wykonane lampiony. Często towarzyszy im postać św. Marcina na koniu, odgrywająca scenę z płaszczem. W niektórych regionach jada się tradycyjną „gęś świętomarcińską” (Martinsgans), a także wypieka słodkie bułeczki w kształcie ludzika – Weckmänner.
Tradycje w Polsce
W Polsce również pielęgnuje się zwyczaje związane ze św. Marcinem, choć ich intensywność zależy od regionu. Najbardziej znane obchody realizowane są w Poznaniu, gdzie Dzień Świętego Marcina łączy się z uroczystościami miejskimi. Główną tradycją jest spożywanie rogali świętomarcińskich z białym makiem, orzechami i bakaliami. W wielu parafiach organizowane są także pochody z lampionami dla dzieci oraz przedstawienia przypominające życie i działalność świętego.
