Na cmentarzu parafialnym w Radzyniu Podlaskim znajduje się skromny grób Haliny Rudnickiej – kobiety, której życie trwało zaledwie dwadzieścia dziewięć lat, a jednak odcisnęło trwały ślad w historii miasta. Wspólny nagrobek, w którym spoczywa razem ze swoim ojcem Kazimierzem, dyrektorem oddziału Siedleckiego Syndykatu Rolniczego w Radzyniu Podlaskim, nie wyróżnia się przepychem. Prostota kamienia, miejscami nadgryzionego przez czas, sama w sobie staje się wymowna – przypomina, iż największą wartością jest nie forma, ale pamięć o człowieku i jego dziele.
Halina Rudnicka urodziła się w 1896 roku. Była córką Kazimiery z Czarneckich i Kazimierza Rudnickiego. Wychowana w domu, gdzie troska o dobro wspólne miała szczególne znaczenie, już jako nastolatka odkryła, iż jej powołaniem jest edukacja. Podczas I wojny światowej, gdy Polacy wciąż nie mieli pełnej swobody w nauczaniu, organizowała w Radzyniu nieformalne lekcje dla młodzieży na poziomie szkoły średniej.
