Trudne chwile dla szkoły przyszły, gdy wprowadzono stan wojenny w grudniu 1981 roku po ogłoszeniu w Polsce stanu wojennego.
Zajęcia dydaktyczne zostały zawieszone. W myśl dekretu Ministra Oświaty:
– zawieszono wszystkie organizacje;
– wprowadzono obowiązkowe noszenie legitymacji szkolnych i tarcz;
– zakazano uczniom przebywania w restauracjach i kawiarniach.
W pracy szkoły kładziono szczególny nacisk na szacunek dla godła, symboli narodowych co znalazło odzwierciedlenie w Izbie Tradycji Szkoły.
Stan wojenny przyniósł pogorszenie warunków życia, braki na rynku, system kartkowy.
Dlatego godną podkreślenia jest działalność Spółdzielni Uczniowskiej „Kormoran”, która te trudności łagodziła sprzedając przybory szkolne, bułeczki, napoje gazowane. choćby pracownikom szkoły rozprowadzała mięso i wędliny na karki.
30 Sierpnia 1985 roku Czesław Burel przeszedł na emeryturę, funkcję dyrektora objął Ryszard Wiszniewski. Jego zastępcami zostali Anna Andrzejewska i Zdzisław Janczuk.
W roku szkolnym 1986/87 decyzją władz oświatowych wprowadzono nowe przedmioty – przysposobienie do życia w rodzinie i religioznawstwo.
Nastąpiły dalsze zmiany w regulaminie egzaminu dojrzałości. W 1991 roku zostały wprowadzone, prace pisemne obowiązkowe z języka polskiego, matematyki i historii.
Wprowadzono nowy „Kodeks ucznia”, regulamin promowania, skalę ocen, rotę ślubowania. Znacznie wzrosła aktywność Samorządu Uczniowskiego.
Młodzież prowadziła kawiarenkę pełniąc dyżury na przerwach, brała udział w pracach Rady Pedagogicznej i w życiu miasta.
Na wniosek dyrekcji, rady pedagogicznej i młodzieży, Kuratorium uchyliło decyzję o nadaniu szkole imienia patrona G. S. Konstantinowa. 1marca 1990 szkoła przyjęła nazwę Zespól Szkól Ogólnokształcących w Gołdapi.
W ramach oszczędności zmniejszono liczbę godzin poszczególnych przedmiotów, zlikwidowano płatne zajęcia pozalekcyjne.
Pogorszyło się finansowanie szkoły, brakowało pieniędzy na pomoce naukowe, stoliki krzesła, mapy.
W opłakanym stanie był budynek szkoły, sala gimnastyczna i internat. Sala gimnastyczna zimą nie była ogrzewana przez kilka sezonów.
Problemem tym zainteresowały się władze kuratoryjne i samorząd przekazując znaczne środki na modernizację centralnego ogrzewania na odcinku kotłownia szkolna – sala gimnastyczna, doprowadzono ciepłą wodę i wymieniono stolarkę okienną. niedługo przystąpiono do remontu generalnego szkoły. Wymieniono dach, przewody kominowe. Sukcesywnie wymieniano okna. Oddano do użytku olejową kotłownię, położono nową elewację.
Nastąpiły zmiany kadrowe. Na emeryturę odszedł Jan Grzymkowski, funkcję kierownika internatu przejął Zbigniew Kaniewski. W internacie nastąpiła liberalizacja (odejście od systemu koszarowego), stał się on jednostką samodzielną.
Stan szkoły 1996 roku był imponujący: w 19 oddziałach LO uczyło się 550 uczniów w LOP – 133.
W celu poprawy bezpieczeństwa w szkole podjęto decyzję o wprowadzeniu identyfikatorów, która nie została zaakceptowana przez uczniów.
Wizytacja podsumowująca pracę szkoły z 1997 wypadła pomyślnie. Wysoko oceniono pracę dyrekcji, grona pedagogicznego oraz zajęcia pozalekcyjne. Z inicjatywy opiekuna SU w miesiącach jesienno-zimowych zaczęła działać kawiarenka „Urszulka”.
Rozwijano również przedsiębiorczość, czego wyrazem była działalność mini-przedsiębiorstwa „Olimp”, która została wysoko oceniona przez Fundację Rozwoju Przedsiębiorczości.
Na przełomie lat 1997/99 w placówce naukę pobierało 563 uczniów. Promocję do następnej klasy uzyskało 531 uczniów. Zwiększono środki na zakup pomocy naukowych: magnetowidy, telewizor, drukarkę. Wysoka była zdawalność matury.
W 1999 roku organem prowadzącym szkołę zostaje Starostwo Powiatowe Olecko-Gołdapskie.
Zaczęło funkcjonować trzyletnie liceum profilowane, dalej funkcjonowało 4-letnie LO na podbudowie szkoły podstawowej oraz 3-letnie LOD na podbudowie szkoły zawodowej.
Ryszard WRZOSEK
