Przedszkole i rodzina to dwa najważniejsze środowiska, mające najważniejszy wpływ na rozwój dziecka w pierwszych latach jego życia. Tylko ścisłe i wzajemne współdziałanie tych środowisk oraz ujednolicenie przez nich swych działań dydaktyczno-wychowawczych może przynieść skuteczny i pozytywny wpływ na dziecko. I choć inicjatorami dialogu z nauczycielem mogą być rodzice, to właśnie na nauczycielach spoczywa odpowiedzialność za nawiązywanie i utrzymywanie relacji i współpracy z rodzicem.
Kiedy rozpoczynałam swoją pracę zawodową w przedszkolu, nie zdawałam sobie do końca sprawy, jak ważna jest kooperacja z rodzicami. Początkowo skupiałam się na prowadzeniu zajęć, przygotowaniu do nich tak, aby były one atrakcyjne, żeby podobały się dzieciom. Każdego dnia starałam się o względy dzieci, no i pracowałam nad tym, aby rodzice mi zaufali.
Z biegiem czasu, po licznych zebraniach z rodzicami, spotkaniach z nimi podczas różnych uroczystości przekonałam się, jak oni mogą być różni. Jak różne też są poglądy i nasze zdania na temat wychowywania dzieci. Każdy z tych rodziców oczywiście zawsze kierował się dobrem swojego dziecka, chciał, aby to jego pociecha była dobrze traktowana i aby była należycie przeze mnie zaopiekowana.
Każdy z tych rodziców powierzał mi pod opiekę swój największy skarb. Część rodziców była od początku na to gotowa, jednak część z nich – i jest to dla mnie zrozumiałe – miała w sobie dużo lęku i strachu wobec przedszkola. Z czasem zaczęłam pogłębiać swoją wiedzę na temat współpracy z rodzicami, szukałam rozwiązań, jak ją ulepszać. Zdałam sobie sprawę, iż to ode mnie w dużej mierze zależy, jak będą się układały moje kontakty i kooperacja z nimi. Zrozumiałam, iż podstawą dobrej relacji z rodzicem jest moje nastawienie, przyjazna i otwarta postawa wobec niego. Że należy tak traktować rodzica dziecka, jak sama chciałabym być traktowana w podobnej sytuacji.
W placówce, w której pracuję od 2011 roku, priorytetem jest, aby przedszkole było miejscem przyjaznym nie tylko dla dzieci, ale również dla rodziców. Dbamy o to, by rodzice nam ufali, chętnie do nas przychodzili, włączali się w życie przedszkola, by byli jego częścią, a nie ograniczali się jedynie do rozmów z nauczycielem na temat dziecka.
Obserwujemy, iż rodzice, owszem, chętnie uczestniczą w zebraniach, uroczystościach, piknikach organizowanych w przedszkolu, angażują się w organizację np. poczęstunku na różne imprezy, pomagają w organizowaniu strojów na występy. To wszystko na pewno wpływa pozytywnie na relacje nauczyciel–rodzic. Ja jednak nieustająco poszukiwałam takiej formy współpracy, która pozwoliłaby rodzicowi na pobyt w grupie dziecka w sytuacjach codziennych.
Aż pewnego dnia natknęłam się na projekt edukacyjny Bohater Tygodnia. Projekt jest zainspirowany pomysłem Carmen Ibanez Sandin, według której każdemu dziecku z grupy należy poświęcić szczególną uwagę przez cały tydzień, aby w ten sposób poczuło się w centrum uwagi.
Bohater Tygodnia to projekt, którego nadrzędnym celem jest wdrażanie dzieci do życia społecznego. Jego zaletą jest nabywanie wzorcowych zachowań i dawanie przykładu innym. Ważnym środkiem wychowawczym jest wywołanie silnych, pozytywnych przeżyć dziecka oraz nagroda w postaci wyróżnienia i pochwały. Projekt ma za zadanie uświadomić dziecku, iż jest ono ważne.
Projekt, według założenia autorki, polega przede wszystkim na poświęceniu szczególnej uwagi wybranemu dziecku z grupy.
Główne założenia przedstawiłam rodzicom na zebraniu. Zapoznałam ich z celami oraz formą realizacji projektu. Pomysł udziału w nim spotkał się z wielkim zainteresowaniem i okazał się strzałem w dziesiątkę. dla wszystkich z rodziców opracowałam ulotkę z wytycznymi, w jaki sposób przygotować dziecko do udziału w projekcie. Od poniedziałku nasz Bohater Tygodnia miał różne przywileje:
- przygotowany w sali kącik Bohatera Tygodnia, w którym trzyma swoje rzeczy;
- przynosi przygotowaną w domu, z rodzicami, odznakę/koronę bohatera, wykonaną według własnego pomysłu;
- przynosi album, książkę Bohatera Tygodnia, a w niej rysunki, zdjęcia o dowolnej tematyce (np. „Moja rodzina”, „W co lubię się bawić?”, „Co robię z mamą i tatą?”, „Mój przyjaciel”, „Moje hobby” itd.);
- ma prawo stać w pierwszej parze i sam wybiera osobę do towarzystwa;
- ma prawo wyboru zabawy dla całej grupy;
- ma prawo siedzieć obok nauczyciela na dywanie;
- przez cały tydzień jest w centrum uwagi całej grupy;
- może przynosić do przedszkola osobiste przedmioty, zabawki, książki, które zostają umieszczone w kąciku Bohatera Tygodnia.
Do Bohatera może przyjść z wizytą członek rodziny, np. mama, tata, babcia, dziadek – i jest to ważniejszy punkt projektu, który miał wzmacniać moją współpracę z rodzicami. Bardzo byłam zaskoczona, ponieważ rodzice byli zainteresowani udziałem w projekcie i chętnie się w niego angażowali, wymyślając przeróżne tematy spotkań w grupie. Dzięki temu udało się zorganizować m.in.:
- zajęcia w języku angielskim na temat ulubionych pojazdów chłopców, przeprowadzone przez mamę Poli,
- jesienną sesję fotograficzną dla naszych przedszkolaków, którą wykonała mama Antosia,
- lekcję wędkarstwa, poprowadzoną przez tatę Ludwika, który pokazał dzieciom różne rodzaje wędek oraz przeróżne akcesoria niezbędne do połowu ryb,
- warsztaty malowania na tkaninach, poprowadzone przez mamę Ali,
- zajęcia, podczas których sadziliśmy kwiaty z mamą Klary,
- warsztaty kulinarne – dzięki mamie Ksawerego wykonaliśmy pyszną sałatkę jarzynową,
- ozdabianie pysznych pierniczków, które zaproponowała mama Jasia,
- ozdabianie bombek, które zorganizowała mama Karolinki,
- koncert z wykorzystaniem skrzypiec i gitary, który zorganizowali rodzice Piotrusia,
- spotkanie z pielęgniarką, którą jest mama Leosia.
To tylko kilka zorganizowanych przez rodziców zajęć i atrakcji dla dzieci. Maluchy, których rodzice nas odwiedzali, czuły się dumne, ważne, a przede wszystkim szczęśliwe. Dzięki projektowi otwierały się, stawały się śmielsze, chętnie opowiadały o swoich bliskich przed swoimi kolegami z grupy. Miały możliwość wyróżnienia się czymś szczególnym. Mogły pokazywać swoje zdjęcia i dać się bliżej poznać nie tylko dzieciom, ale również mnie, nauczycielowi. Dzieci, poprzez udział w projekcie, nawiązywały ze sobą bliższe, pozytywne relacje, wzmacniały swoją samoocenę. Ja zdobywałam wiele cennych informacji o dziecku i jego środowisku rodzinnym, a tym samym wzmacniały się moje relacje z rodzicami.
Na zakończenie tygodnia każdy Bohater Tygodnia otrzymywał Dyplom Bohatera Tygodnia i upominek. Nie mogłam sobie wyobrazić nic piękniejszego po kończącym się tygodniu, jak uśmiech i euforia dziecka wychodzącego z sali ze swoimi skarbami, zgromadzonymi w kąciku Bohatera Tygodnia.
Barbara SOPIŃSKA, nauczyciel wychowania przedszkolnego w Przedszkolu Niepublicznym Akademia Kwadrat w Starachowicach
TEN ARTYKUŁ POWSTAŁ W RAMACH PROCEDURY AWANSU ZAWODOWEGO. DZIEL SIĘ WIEDZĄ I DOŚWIADCZENIEM Z „KURIEREM”. POMOŻEMY CI W AWANSIE ZAWODOWYM I WSPÓLNIE ZAINSPIRUJEMY INNYCH! SZCZEGÓŁY – TEL. 739 290 210.
