Kamienica z oficyną przy ul. Małej 13 w Warszawie została wpisana do rejestru zabytków. Mazowiecki wojewódzki konserwator zabytków zaznaczył, iż wartość artystyczna budynku wyraża się poprzez kompozycję jego bryły, opracowanie elewacji i wnętrza.
„Pomimo uszkodzenia tynków w dalszym ciągu czytelny jest bogaty wystrój łączący historyzujący detal architektoniczny z charakterystycznym dla wczesnego modernizmu uproszczeniem” — przekazał, dodając, iż analogiczne zestawienia czytelne są również we wnętrzu budynku.
Budynek przy ul. Małej 13 został wzniesiony najprawdopodobniej ok. 1906-1908 r. Nieruchomość wydzielona w 1906 r. z gruntów Ludwika Walusińskiego należała początkowo do małżeństwa Władysławy i Romualda Nazimków, następnie do ks. Jana Skwary (1910), z którym łączyć należy umieszczony nad bramą medalion z popiersiem Jezusa, który przetrwał do czasów dzisiejszych.
Zgodnie z zachowanym planem geodezyjnym z 1906 r. na terenie posesji znajdowała się 3-kondygnacyjna murowana kamienica z oficyną boczną oraz 1-kondygnacyjna zabudowa gospodarcza w północno-wschodnim narożniku działki. W 1909 r. posesję podzielono na dwie części (ul. Mała 13 i 13A), wytyczając granicę wzdłuż wschodniej elewacji kamienicy frontowej. W 1930 r. nieruchomość zakupiło małżeństwo Zofia z Przedpełskich i Eugeniusz Śpiewakowie.
W kamienicy mieszkali przede wszystkim pracownicy kolei, robotnicy, pomoc domowa, studenci, na parterze funkcjonował sklep spożywczy J. Nowickiego. Kamienica przetrwała II wojnę światową bez większych zniszczeń, po 1945 r. w budynku mieścił się dom noclegowy (1948), w 1960 r. kamienica przeszła na własność Skarbu Państwa. Najprawdopodobniej w l. 60. XX w. usunięto część detalu elewacji frontowej.
![Spotkanie bożonarodzeniowe UTW w Nędzy. Seniorzy śpiewali kolędy i dzielili się tradycjami [ZDJĘCIA]](https://cdn2.nowiny.pl/im/v1/news-900-widen-wm/2024/12/20/236611_1734710010_63116800.webp)