Mam teraz 52 lata. I nie mam nic. Nie mam żony, rodziny, dzieci, pracy – nie mam nic…
Nazywam się Michał. Z żoną przeżyliśmy razem 30 lat. Zawsze zarabiałem na utrzymanie rodziny, a moja żona Anna zajmowała się domem. Nie chciałem, żeby pracowała. Byłem zadowolony, iż jest w domu. Ale z czasem zaczęła mnie irytować.
Żyliśmy razem, szanując się nawzajem, ale miłość wygasła. Myślałem, iż to normalne. To mi odpowiadało. A potem wszystko się zmieniło. Pewnego wieczoru w barze poznałem Katarzynę. Była o 20 lat młodsza ode mnie. Była piękna, miła i zabawna. Jak spełnienie marzeń.
Zaczęliśmy się spotykać i niedługo została moją kochanką. Po dwóch miesiącach zdałem sobie sprawę, iż nie chcę już dłużej okłamywać żony. Nie chciałem wracać do domu po pracy. Zrozumiałem, iż kocham Katarzynę i chcę, żeby została moją żoną.
Kilka dni później powiedziałem Annie prawdę. Nie zrobiła awantury. Zachowała spokój. Myślałem, iż też mnie nie kocha, dlatego przyjęła to tak spokojnie. Ale dopiero teraz rozumiem, jak bardzo ją zraniłem.
Rozwiedliśmy się. Sprzedaliśmy mieszkanie, w którym spędziliśmy razem wiele lat. Katarzyna nalegała, żebym nie zostawiał mieszkania byłej żonie. Tak właśnie zrobiłem. Anna kupiła sobie kawalerkę. Ja, korzystając z oszczędności, kupiłem Katarzynie dwupokojowe mieszkanie.
Nie pomogłem byłej żonie, nie dałem jej choćby grosza. Wiedziałem, iż nie ma pieniędzy i nie znajdzie od razu pracy. Ale wtedy było mi to obojętne. Nasi synowie, Piotr i Jakub, nie chcieli ze mną rozmawiać. Czuli, iż zdradziłem ich matkę, i nie mogli mi tego wybaczyć.
W tamtym czasie kilka mnie to obchodziło. Katarzyna była w ciąży i z niecierpliwością czekaliśmy na narodziny dziecka. niedługo urodził się syn. Ale chłopiec nie był podobny ani do mnie, ani do Katarzyny. Moi znajomi wątpili, czy to moje dziecko. Nie chciałem ich słuchać.
Życie z Katarzyną nie układało się dobrze. Musiałem dużo pracować, zajmować się domem i dzieckiem. Katarzyna tylko żądała pieniędzy i ciągle gdzieś wychodziła. W domu panował bałagan, a jedzenie nigdy nie było ugotowane. Wracała o trzeciej, czwartej nad ranem, pachniała alkoholem i wszczynała awantury o byle co.
W końcu straciłem pracę. Byłem zmęczony, zły, źle wykonywałem obowiązki. Przez trzy lata tak wyglądało moje życie. Wtedy mój brat, któremu Katarzyna nigdy się nie podobała i który wątpił, iż to moje dziecko, zmusił mnie do zrobienia testu DNA. Okazało się, iż to nie mój syn.
Rozwiedliśmy się od razu po tym, jak wszystko wyszło na jaw. Przez ten czas nie miałem kontaktu ani z Anną, ani z synami. Po rozwodzie z Katarzyną postanowiłem wrócić do pierwszej żony. Kupiłem kwiaty, wino, ciasto i poszedłem do niej. Okazało się, iż Anna już tam nie mieszka. Nowy właściciel podał mi jej nowy adres.
Pojechałem tam. Drzwi otworzył mężczyzna. Okazało się, iż Anna znalazła dobrą pracę i wyszła za mąż za swojego kolegę z pracy. Była szczęśliwa i dobrze się czuła.
Jakiś czas później spotkałem ją w kawiarni. Poprosiłem, żeby do mnie wróciła. Spojrzała na mnie jak na głupca i odeszła. Teraz rozumiem, jaki błąd popełniłem. Czego chciałem? Co osiągnąłem? Dlaczego zostawiłem żonę i ożeniłem się z młodą dziewczyną?
Mam teraz 52 lata. I nie mam nic. Nie mam żony, pracy, a choćby moi synowie nie chcą ze mną rozmawiać. Straciłem wszystko, co było dla mnie najcenniejsze. I to wyłącznie z mojej winy. Niestety, tego błędu już nigdy nie naprawię…
