Jedna z popularnych sentencji życiowych mówi o tym, iż jeżeli człowiek jest zdrowy, ma rodzinę, dach nad głową i wiernego przyjaciela, to jest bogatszy niż mu się wydaje.
Najlepsze przyjaźnie rodzą się we wczesnych latach życia – w szkole i na podwórku. Fot. Archiwum WEM9 czerwca świętujemy Dzień Przyjaciela. Słowo „przyjaciel” wywodzi się od czasownika „sprzyjać”. Przyjaciel to osoba, z którą dzielimy nasze tajemnice, radości, smutki. Możemy przyjść do niego bez zaproszenia w samym środku nocy, a on otworzy drzwi, a w razie potrzeby stanie po naszej stronie. Lojalność to jeden z najważniejszych elementów udanej relacji, testowany na przestrzeni całej znajomości. Najlepsze przyjaźnie rodzą się na podwórku czy w szkole, we wczesnych latach życia. Pielęgnowanie takich relacji nie zawsze jest łatwe, ale w ten sposób można zbudować prawdziwą przyjaźń.
Dzień 9 czerwca najlepiej jest spędzić więc wspólnie z przyjacielem. Przyjaciele mają zwykle podobne zainteresowania, np. sport czy muzyka. Można się wybrać na dobry obiad, do pubu czy pojeździć na rowerze. Niektórzy z okazji święta wręczają swoim kompanom drobne prezenty, wysyłają życzenia, jeżeli bezpośredni kontakt jest utrudniony.
Niektórzy ludzie wydają się naturalnie przyciągać innych, poprzez swoje umiejętności interpersonalne, które umożliwiają skuteczną komunikację i budowanie trwałych relacji. Umiejętności interpersonalne pozwalają lepiej zrozumieć rodzinę, przyjaciół, znajomych i nawiązywać z nimi kontakt. W pracy prawidłowe relacje międzyludzkie są niezbędne do współpracy z zespołem, zarządzania projektami i negocjacji. Decydują o sukcesie w interakcjach społecznych, ułatwiają osiąganie wspólnych celów i budowanie pozytywnych relacji. Umiejętności interpersonalne stoją za każdą udaną rozmową, współpracą i negocjacją. Dzięki nim buduje się głębokie więzi, rozumie emocje innych i odpowiednio reaguje w trudnych sytuacjach.
Przykładowe umiejętności interpersonalne, przydatne zarówno w pracy, jak i w życiu prywatnym, to między innymi:
- umiejętność sprawnej komunikacji, obejmująca komunikację werbalną i niewerbalną, czyli tak zwana komunikatywność;
- inteligencja emocjonalna, czyli zdolność zauważania i rozumienia stanów emocjonalnych własnych oraz osób w naszym otoczeniu;
- asertywność, a więc umiejętność wyrażania własnego zdania poprzez bezpośrednie komunikowanie naszych emocji i potrzeb w sposób nienaruszający praw i samopoczucia zarówno innych osób, jak i własnego;
- radzenie sobie ze stresem, a więc umiejętność odczytywania źródeł stresu, adekwatnego reagowania na stres i działania w sytuacjach towarzyszącej presji;
- praca w zespole, czyli umiejętność szybkiego nawiązywania pozytywnych relacji z członkami zespołu i pracy grupowej, w tym rozwiązywania ewentualnych konfliktów;
- umiejętności przywódcze, a więc przewodzenia grupie ludzi, motywowania ich i organizowania ich pracy na rzecz osiągania postawionych celów;
- aktywne słuchanie, oznaczające umiejętność skoncentrowania się na rozmówcy i jego potrzebach, zadawanie pytań pomocniczych i trafne odczytywanie przekazu;
- uprzejmość i empatia, a więc umiejętności pozwalające zrozumieć postępowanie innych osób oraz traktować ich z należnym szacunkiem;
- umiejętność przemawiania publicznego, pozwalająca skutecznie komunikować się z dużym gronem słuchaczy i angażować ich w przekazywane treści;
- umiejętność przekonywania i wywierania wpływu, a więc znajomość sposobów funkcjonowania ludzi i technik pozwalających wpłynąć na ich przekonania i postawy.
Ważne jest dostosowanie komunikacji interpersonalnej do danej kultury. Niektóre kultury, np. japońska i koreańska, są określane jako kultury wysokiego kontekstu. Duża część komunikacji odbywa się poza słowami – za pośrednictwem gestów, mimiki, tonu głosu oraz znajomości statusu społecznego rozmówcy. Takie przekazywanie informacji nie zawstydzi rozmówcy w trudniejszych sytuacjach społecznych. Z kolei kultury niskiego kontekstu, m.in. amerykańska i niemiecka, przywiązują dużą wagę do bezpośrednich i jasnych komunikatów. Słowa mają w nich znaczenie dosłowne i są głównym środkiem przekazu informacji. W kulturach arabskich bezpośrednia krytyka bywa postrzegana jako atak personalny, podczas gdy w Holandii ten sam rodzaj otwartości może być rozumiany jako szczerość i szacunek. Kontakt wzrokowy w kulturach zachodnich jest znakiem pewności siebie, a w niektórych krajach azjatyckich może być uważany za niestosowny lub zuchwały.
Przy każdej sytuacji staram się podkreślać ważność uczenia się języków obcych, a szczególnie języka polskiego. Nauka języka obcego pozwala zrozumieć inne sposoby myślenia. Gdy uczymy się mówić jak ktoś inny, zaczynamy lepiej rozumieć jego światopogląd. To rozwija empatię. Znajomość języków ułatwia nawiązywanie kontaktów interpersonalnych oraz zyskuje się możliwość pracy w międzynarodowym zespole, gdzie można nawiązać wiele przyjaźni, nieraz na całe życie.
Sylwia Wadach-Kloczkowska
Nauczycielka Szkoły Języka Polskiego im. św. Jana Pawła II w Bostonie
Bibliografia:
https://www.kalbi.pl/dzien-przyjaciela
https://eventis.pl/artykul/umiejetnosci-interpersonalne-definicja-przyklady-rozwoj-id47
https://szkolajezyk.pl/czym-sa-umiejetnosci-interpersonalne
