Nauczycielka: "Rodzice moich uczniów przeszli samych siebie. To nie Dzień Kobiet, to cyrk"

"To miały być zwykłe przygotowania do Dnia Kobiet, ale to, co się wydarzyło, przeszło wszelkie oczekiwania. Rodzice moich uczniów tak bardzo chcieli się wykazać, iż całkowicie zapomnieli o symbolice tego święta. Zamiast drobnego gestu zrobił się prawdziwy cyrk" – napisała do nas nauczycielka, Beata.

To nie Dzień Kobiet. To cyrk

"Pracuję jako nauczycielka od kilkunastu lat i widziałam już naprawdę wiele. Widziałam uczniów, którzy w ostatniej chwili biegli do kiosku po goździka dla wychowawczyni. Widziałam klasy, które w tajemnicy przygotowywały laurki i wspólny występ dla nauczycielek. Widziałam też rodziców, którzy, chcąc dobrze, delikatnie mówiąc – przesadzali. Ale to, co wydarzyło się w tym roku, przeszło moje najśmielsze oczekiwania. Dzień Kobiet w mojej klasie zamienił się w istny pokaz luksusu i rywalizacji, a ja zaczęłam się zastanawiać, kto tak naprawdę na tym wszystkim korzysta.

Dzień Kobiet, czyli kto kupi droższy prezent

Dzień Kobiet to – a raczej powinno być – święto pełne ciepła, drobnych gestów i symbolicznych upominków. Zawsze cieszyło mnie, kiedy uczniowie własnoręcznie robili kartki albo wręczali nauczycielkom małe bukieciki. W końcu chodzi o pamięć, o szacunek, o pokazanie, iż kobiety w naszym życiu są ważne. W tym roku jednak moi

uczniowie nie mieli za wiele do powiedzenia w kwestii prezentów. Wszystko przejęli rodzice. I tak zamiast drobnych upominków, w pokoju nauczycielskim pojawiły się torby z ekskluzywnymi kosmetykami, drogie bukiety w ozdobnych wazonach, a nawet… biżuteria. Tak, dobrze czytacie – biżuteria. Pierścionki, bransoletki, a jedna z koleżanek dostała choćby złote kolczyki.

Gdzie podziała się symbolika tego święta?

Siedząc wśród tych wszystkich upominków, czułam się dziwnie. Z jednej strony miło,

że ktoś docenia moją pracę. Ale z drugiej – gdzie w tym wszystkim podziała się symbolika Dnia Kobiet? Od kiedy to święto stało się pokazem materialnego statusu? Czy naprawdę chodzi o to, żeby wręczyć nauczycielce jak najdroższy prezent, zamiast po prostu pokazać, iż się ją szanuje i lubi?

Bo przecież w tej rywalizacji nie chodziło o mnie, o koleżanki z pracy czy o inne nauczycielki. To była bitwa rodziców, którzy prześcigali się w tym, kto okaże się bardziej hojny. Czułam się jak przypadkowy uczestnik konkursu na 'najbardziej ekskluzywny upominek dla nauczycielki'.

Kto na tym tak naprawdę zyskuje?

Odpowiedź jest prosta: na pewno nie dzieci. Bo to nie one wybierały te wszystkie drogie prezenty, nie one wręczały je z prawdziwą euforią i dumą. One po prostu patrzyły, jak rodzice odhaczają kolejne punkty w swoim wyścigu. A przecież Dzień Kobiet mógłby wyglądać inaczej. Może wystarczyłoby, żeby dzieci same zrobiły kartki, narysowały coś od siebie albo po prostu przyszły i powiedziały 'wszystkiego najlepszego'. To byłyby momenty, które zostają w pamięci. A tak? Mam wrażenie, iż za rok znowu dostanę drogi krem do twarzy, który i tak odłożę na półkę".

(Imiona bohaterów zostały zmienione).