Lista życzeń
"Nie ukrywam, iż aż się wszystko we mnie zagotowało. Skąd te wymagania? Czy naprawdę dożyliśmy czasów, w których nauczyciel pisze uczniom na kartce to, co chce na zakończeniu roku szkolnego od nich dostać? Nie mogłam zebrać myśli, złość wypełniła każdą cząstkę mojego ciała.
Byłam gotowa pisać do wychowawczyni, dzwonić, wyjaśniać. Już miałam odezwać się na naszej grupie klasowej. Ale zanim to zrobiłam, poprosiłam córkę, by pokazała mi tę kartkę. I wtedy zrobiło mi się wstyd.
Na karteczkach nie było żadnych prezentów dla nauczycielki. Nie było próśb o kwiaty, kosmetyki czy bony. Były tam rzeczy zupełnie inne. 'Kupcie karmę dla zwierząt w schronisku', 'Zasadzimy razem nowe kwiaty w klasie', 'Zorganizujmy wspólne wyjście na lody'. Maleńkie pomysły, które mają sens. I serce. Tak po prostu.
Każda pozycja była inna. Każda – przemyślana. Nauczycielka nie pisała tego po to, by coś dostać, ale żeby dać coś od siebie. I żeby zostawić wspólnie coś dobrego na koniec roku szkolnego.
Nauczycielka nie żądała niczego. Przeciwnie, pokazała dzieciom, iż dawanie może być radością. Że zamiast myśleć tylko o sobie, warto zrobić coś wspólnie, dla innych. Uczyła empatii, współodpowiedzialności, czułości wobec świata.
W jednej chwili cała moja złość zniknęła. Zostało wzruszenie. I ogromna wdzięczność. Bo wiem, iż moja córka ma szczęście – trafiła na nauczycielkę z sercem. Taka lekcja zostaje z dzieckiem na długo.
Ta kartka sprawiła, iż odzyskałam wiarę w ludzi. W nauczycieli z powołaniem. W szkołę, która naprawdę wychowuje. Dziękuję tej nauczycielce za to, iż przypomniała nam, co jest ważne. I iż zamiast listy prezentów napisała dzieciom lekcję, której nie znajdą w żadnym podręczniku".
