Dnia 14 czerwca 2024 roku w Szkolnym Kole Krajoznawczo – Turystycznym
odbyło się 28. spotkanie w cyklu „Moje podróże” . Spotkania z pasjonatami
podróży realizowane są w naszym kole od 2013 roku.
Tym razem swoimi niezwykłymi doświadczeniami z podróży po Kambodży i
Laosie podzieliła się z nami podróżniczka ( naszą absolwentka ) Katarzyna Słota.
Kasia rozpoczęła swoje opowieści od życia w dżungli Kambodży. Mieszkała
tam przez kilka tygodni w jednej z małych wiosek, gdzie miała okazję
obserwować codzienne życie lokalnej społeczności. Pokazała nam slajdy i
opisała, jak ludzie tam radzą sobie bez nowoczesnych wygód, czerpiąc z
naturalnych zasobów otaczającej ich przyrody.
Podzieliła się swoimi obserwacjami na temat harmonii życia z naturą oraz
trudnościami, jakie napotykają ludzie mieszkający w tak odległych i trudno
dostępnych miejscach.
Podróżniczka miała również okazję poznać życie miejskie Kambodży.
Opowiedziała o wyjątkowej atmosferze, jaka panuje w miastach podczas
przygotowań do obchodów Nowego Roku. Barwne procesje, stragany pełne
lokalnych smakołyków i przygotowania do świąt zrobiły na nas ogromne wrażenie.
Nie mogło również zabraknąć opowieści o Angkor Wat – jednej z
najważniejszych świątyń Kambodży.
Kolejnym etapem jej podróży była wyprawa przez Laos. Podróż ta pozwoliła jej
na bliższe poznanie kraju i jego mieszkańców, a także na odwiedzenie mniej
znanych, ale równie urokliwych miejsc. W Laosie Kasia spędziła czas, pracując
w szkole, gdzie uczyła dzieci języka angielskiego. Podkreśliła, jak ważne jest
dla młodzieży zdobywanie tej umiejętności w kontekście globalizacji i
przyszłych możliwości zawodowych.
Spotkanie z Kasią Słotą było niezwykle inspirujące i pouczające. Uczestnicy
mieli okazję poznać życie i kulturę mieszkańców Kambodży i Laosu, ich
codzienne zmagania oraz piękno tych odległych krajów.
Kasia podzieliła się swoimi doświadczeniami i przemyśleniami, pozostawiając
słuchaczy z głębokim poczuciem szacunku dla różnorodności i bogactwa kultur świata.
Dla mnie osobiście było to miłe, pełne euforii spotkanie po latach.
Kasiu, bardzo dziękuję.
