Obecny kościół parafialny pw. Św. Ap. Piotra i Pawła w Jabłoni Kościelnej został wzniesiony w latach 1867-1868, w stylu eklektycznym wg projektu Karola Majewskiego
Budowa świątyni stała się możliwa dzięki staraniom ówczesnego księdza proboszcza Franciszka Kruszewskiego.
W trakcie budowy jeden z darczyńców świątyni, Ignacy Jeliński z Mazur, zamówił u cenionego malarza Rafała Hadziewicza obrazy z przeznaczeniem umieszczenia ich w ołtarzach kościoła.
W ostatnim czasie te dzieła sztuki stały się przedmiotem wpisu do rejestru zabytków. Mowa o obrazach: „Chrystus Ukrzyżowany”, „Matka Boża Szkaplerzna”, „Św. Ap. Piotr i Paweł” oraz „Św. Juda Tadeusz”.
Obrazy przechowywane w kościele parafialnym w Jabłoni Kościelnej pochodzą z 1868 r. i są materialnym świadectwem twórczości Hadziewicza. Stanowią potwierdzenie solidnego przygotowania warsztatowego twórcy, wpisując się w styl eklektyzmu. Widoczne jest to w odwzorowaniu przez artystę kompozycji dawnych mistrzów, naśladowaniu poszczególnych fragmentów dzieł dawnych artystów renesansu, których prace miał możliwość studiować przebywając w Paryżu czy Rzymie. Malarz miał również świetne wyczucie proporcji ciała ludzkiego, skupiał się na oddaniu indywidualnego charakteru przedstawionej postaci, czego przykład stanowią obrazy wpisane do rejestru zabytków.
Rafał Hadziewicz to współzałożyciel Narodowej Galerii Sztuki w Warszawie „Zachęta”, autor obrazów religijnych, historycznych i portretów. W latach 1816-1822 uczęszczał do Szkoły Zamoyskich w Szczebrzeszynie. Od 1822 r. studiował w Oddziale Sztuk Pięknych Królewskiego Uniwersytetu Warszawskiego w Warszawie u Antoniego Brodowskiego i Antoniego Blanka. Otrzymał stypendium Komisji Rządowej Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego. W 1829 r. wyjechał do Drezna, później do Paryża, gdzie uczył się we francuskiej L’école des Beaux-Arts. Następnie studiował i rysował w Akademii Francuskiej. W 1834 r. przyjechał do Krakowa, gdzie malował obrazy do kościołów oraz wykonywał liczne studia rysunkowe i prace graficzne. W latach 1839-1844 był profesorem rysunku na Wydziale Matematyki Uniwersytetu Moskiewskiego. W 1844 r. przeprowadził się do Warszawy, gdzie w latach 1846-1864 był profesorem w Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie. Pod koniec życia, w 1871 r. przeniósł się do Kielc.
