Kiedy w 2018 roku grupa holenderskich archeologów natrafiła na ten grób, nie spodziewali się, iż ich odkrycie będzie tak przełomowym momentem w badaniach prowadzonych nad subneolityczną kulturą Swifterbant. Jej nazwa bierze się od nazwy wioski Swifterbant, gdzie znaleziono pierwszą osadę. Kultura Swifterbant rozwijała nad rzeką Vecht w latach 5300-3400 p.n.e. Była to społeczność łowców-zbieraczy. Dzięki odkryciu tej wyjątkowej mogiły możemy dowiedzieć się nieco więcej o praktykach pogrzebowych tej społeczności. Tym bardziej iż w grobie oprócz dorosłej kobiety, znajdowało się również dziecko.
REKLAMA
Matka i dziecko we wspólnej mogile
Archeolodzy twierdzą, iż znaleziony przez nich grób jest to najstarsza mogiła dziecięca, którą odkryto na terenie dzisiejszej Holandii. Znajduje się w Nieuwegein w Utrechcie i ma 6000 lat.
Przeprowadzone badania wykazały, iż w okolicy ramienia kobiety znajdowały się fragmenty kości dziecka. - Pozycja pochówku kobiety w grobie nie pasowała do innych szkieletów, które znaleźliśmy w tym rejonie. W innych grobach kończyny zawsze były ułożone równolegle do tułowia. Potem dokonaliśmy fascynującego odkrycia. Ona w ramionach trzymała małe dziecko - powiedziała kierowniczka projektu Helle Molthof, cytowana przez portal nypost.com. - To fantastyczne znalezisko, które może być przełomem w badaniach nad pochówkami - dodała archeolog BAAC Kirsten Leijnse.
Kolejny krok w badaniach to przeprowadzenie analizy DNA w celu ustalenia, czy kobieta jest rzeczywiście matką dziecka, a także poznanie jego płci. Na razie wiadomo jedynie, iż było to niemowlę, które według ekspertów mogło być noworodkiem lub mieć w chwili śmierci maksymalnie 6 miesięcy. Póki co nie wiadomo nic o przyczynie zgonu kobiety i dziecka.
Oprócz wspomnianej dwójki odnaleziono także szkielety czterech dorosłych osób.
"Nie wiemy, jak grzebali swoich zmarłych"
Archeolodzy mają nadzieję, iż odkrycie tego wyjątkowego grobu pozwoli nieco bliżej poznać społeczność łowców-zbieraczy z subneolitycznej kultury Swifterbant. "Zajmowali się rybołówstwem i łowiectwem, ale stopniowo to hodowla zwierząt zaczęła odgrywać istotną rolę. Charakterystycznymi cechami tej kultury były naczynia ceramiczne o ostrym kształcie i praktyka ofiar bydła, których szczątki znaleziono na torfowiskach. Później kultura Swifterbant stała się częścią kultury pucharów lejkowatych" - dowiadujemy się ze strony historiamniejznanaizapomniana.wordpress.com.
- Wiemy, jak żyli, co jedli, jak wyglądały ich domostwa, ale nie wiemy jeszcze zbyt wiele o tym, jak grzebali swoich zmarłych i co działo się z dziećmi – zaznaczyła Molthof, cytowana przez nypost.com.
