Dla kogo Paola Mastrocola napisała
książkę "Powiedz mi, kim jestem"?
Inspiracją było pytanie jej 4-letniego syna:
"A czy kot wie, iż jest kotem?".
Wskazywało by to na dziecięcych adresatów.
Ale czy dzieci dostrzegą coś prócz baśniowej historyjki?
Czy zrozumieją metafory i filozoficzne rozważania?
Nie jest to też książka dla dorosłych;
jest zbyt dziecinna, zbyt prosta.
Ale jest absurdalna, filozoficzna
z podtekstami i drugim dnem!
A może to jest powieść familijna?
Czyta dorosły, słucha dziecko,
a każdy z nich znajdzie tu coś dla siebie?
Czy wiedzę o sobie czerpać od innych?
Czy wiedza o sobie oznacza akceptację siebie?
Czy wiedza o sobie pomaga znaleźć szczęście?
Historia ma zantropomorfizowanych zwierzęcych bohaterów,
ale pod ich piórkami / futrami kryją się ludzkie cechy.
Ani ilustracja na okładce, ani blurb nie zdradzają,
kim jest główna bohaterka:
"Urodziła się w ciepłym, przytulnym kapciu i uznała go za swoją mamę.
I może już do końca życia myślałaby, iż jest kapciem, gdyby nie pewien bóbr,
dzięki któremu wyruszyła w świat."
I ja tego nie zdradzę.
Powiem tylko, iż owe zwierzątko, szukając swojej tożsamości,
próbuje się odnaleźć w świecie pełnym konwenansów i stereotypów.
Jego myślenie o sobie zmienia się, co jest wynikiem spotkań
z różnymi oryginalnymi postaciami i narzuconymi przez nie schematami.
.
.jpg)
