"Srebrna łyżeczka"

bajdocja.blogspot.com 12 godzin temu

.

Przeczytałam już kilka książek i opowiadań Magdaleny Witkiewicz,

dlatego kupiłam za kilka złotych w bibliotece książkę tej autorki

pod tytułem "Srebrna łyżeczka".

I czuję się nieco rozczarowana,

bo interesująca historia została

przesłodzona, prze_filozofowana,

aż stała się nielogiczna i nierealna.

Powieści mogą być całkiem wyssane z palca.

ale jeżeli nie są z gatunku science fiction,

to jednak muszą trzymać się kupy ;-)

Uwaga: spojler!

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

Trzydziestoletni mężczyzna może zainteresować się maturzystką,

zatroszczyć się o nią, a choćby w niej zakochać i z nią ożenić.

Ale ktoś uważany przez kolegów z pracy za casanowę

nagle przestaje być taki, jest zapatrzony tylko w żonę,

tylko pracuje albo siedzi grzecznie w domu?

A córka alkoholiczki nagle staje się tak pewna siebie,

że na początku studiów zakłada własną firmę,

zatrudniającą pracowników?

I gwałtownie wsiąka w szalone imprezy?

Takich nielogiczności jest więcej.

Bohaterowie na zmianę opowiadają

o tym, jak się poznali i co razem przeżyli.

I wciąż sugerują, iż ich szczęście nie było wieczne.

A potem historia staje się przewidywalna.

Dodatkowo co jakiś czas ktoś filozofuje,

że w życiu to, iż w życiu tamto...

Czy to moralizatorstwo?

.

Idź do oryginalnego materiału