Szkoła wymusza obecność na zebraniach. Matka: "Boję się, iż to wpłynie na syna"

Niektóre szkoły skrupulatnie odnotowują obecność rodziców na wywiadówkach. Choć nie są one obowiązkowe, atmosfera wokół nich zaczyna przypominać coś więcej niż tylko spotkania informacyjne. Jedna z naszych czytelniczek obawia się, iż jej nieobecność może odbić się na ocenach i traktowaniu jej syna przez nauczycieli.

Wywiadówki nie są przymusowym obowiązkiem

Nie wiem, czy tylko ja to widzę, ale coś się ostatnio zmieniło w podejściu szkół do wywiadówek. I nie chodzi mi tylko o to, iż trzeba przyjść, posiedzieć godzinę i wysłuchać, co u dzieci. Że trzeba odbębnić obecność, a nauczyciele muszą przebrnąć przez durne przepisy, przeczytać dokumenty i inne wytyczne. Mam wrażenie, iż coraz bardziej chodzi o kontrolę. Sprawdzanie, kto jest, a kogo nie ma. I niestety zaczęłam się zastanawiać, czy to, iż mnie czasem nie ma, nie odbija się na moim synu.

Moje dziecko chodzi do siódmej klasy. To bardzo w porządku chłopak – sam z siebie się uczy, dba o oceny, nie sprawia problemów wychowawczych. Wie, iż jeżeli chce chodzić na treningi piłkarskie, które kocha, to musi też równocześnie mieć jakiś poziom w szkole. Nie wymagam samych 5, ale nie chciałabym się martwić jego nieklasyfikowaniem czy zagrożeniem na koniec roku.

Ja natomiast staram się być na bieżąco z tym, co się dzieje w szkole, rozmawiamy o lekcjach, o klasie, o nauczycielach. Pilnuję też e-dziennika. Ale nie zawsze mogę być na wywiadówkach. Pracuję zmianowo, mam też młodsze dziecko i nie zawsze udaje się wszystko pogodzić. Czasem nie dam rady, trudno. zwykle dzwonię do wychowawczyni i proszę o najważniejsze informacje telefonicznie. Do tej pory myślałam, iż to normalne – przecież każdy rodzic ma życie, obowiązki, czasem choruje w domu albo ma jakieś ważniejsze zobowiązania.

Szkoła sprawdza rodziców

Ostatnio jednak na zebraniu coś mnie zaniepokoiło. Po wejściu do sali zauważyłam, iż wychowawczyni trzyma listę i na głos odhacza nazwiska. "O, pani Kowalska jest, super. Pani Nowak też". A potem powiedziała: "Zapisuję, kto przyszedł, dla porządku". Tylko iż ton tego "dla porządku" był taki, iż od razu poczułam się, jakby to była jakaś forma oceny. I jakby ta informacja była nie tylko dla wychowawczyni, ale może dla dyrekcji czy innych nauczycieli.

W trakcie zebrania padło też zdanie, które nie daje mi spokoju: "Obecność rodziców świadczy o ich zaangażowaniu". Zrobiło mi się przykro. Przecież to nie tak, iż się nie interesuję! Po prostu nie zawsze fizycznie mogę być i dlatego jestem za tym, żeby faktycznie część zebrań była online. I co – mój syn będzie teraz wg nauczycieli "mniej dopilnowany", bo jego matka nie zawsze siedzi w ławce?

Zaczęłam się bać, iż to wpłynie na jego ocenę, na sposób, w jaki patrzą na niego nauczyciele. Że może, gdzieś tam na lekcjach zostanie zaszufladkowany. Sama wychowawczyni nie mówi tego wprost, ale przecież atmosfera jest wyczuwalna. Inni rodzice też milczą, a może myślą to samo. Czy naprawdę to, iż ktoś raz czy dwa nie był na zebraniu, świadczy o braku troski o swoje dziecko? I czy szkoła nie powinna bardziej ufać rodzicom, zamiast ich kontrolować?