Lato pełne beztroski
"Nie wiem jak inni czytelnicy, ale ja jako dziecko spędzałam wakacje dość beztrosko. Wychowałam się w latach 90. i wtedy mało kogo było stać na zagraniczne wakacje. Jeździłam z rodzicami nad morze, na Mazury, do babci na wieś. Nie było komputerów i telefonów, więc razem z rodzeństwem i dziećmi z okolicy zawsze sami organizowaliśmy sobie czas na osiedlowym podwórku" – zaczyna swój list nasza czytelniczka.
"Wspominam to jako okres luzu, lenistwa i beztroskiej zabawy i wiem, iż wielu moich rówieśników ma podobnie. Dziś dzieci często nie rozumieją, co fajnego jest w bieganiu cały dzień po dworze i zabawie w podchody albo wiszeniu długimi godzinami na trzepaku. Nie mówię, iż wszyscy, ale większość młodych ludzi dzisiaj jednak wybiera latem spanie, oglądanie tv i grę na komputerze, zamiast spotkań towarzyskich.
Muszę przyznać, iż wydawało mi się, iż odzyskałam nadzieję w to, iż może nie jest tak źle, kiedy 3 lata temu zamieszkałam na nowym osiedlu bloków. To kilka niewielkich budynków, co sprawia, iż atmosfera jest dość intymna i przyjazna – mieszkają tu głównie ludzie z małymi dziećmi. Mamy spory teren zielony dookoła bloków, plac zabaw i wszystko jest zaprojektowane jakby z myślą o rodzinach z dziećmi. Są choćby spore przestrzenie na parterze bloku, w których można trzymać np. wózki".
Jednak dziś jest inaczej
Kobieta opowiada, o tym, jak zachowują się w wakacje dzieci mieszkające na osiedlu: "To całe otoczenie sprzyja więc przebywaniu dzieci na świeżym powietrzu, bo wokół bloków nie brakuje terenu do biegania i zabaw. Co z tego jednak, skoro dzisiejsze dzieci w ogóle nie widzą wakacyjnej laby tak jak ja 30 lat temu? Wiecie, skąd mam takie przypuszczenia? Z codziennej obserwacji dzieci moich sąsiadów.
Są wakacje, widać, iż nie wszystkie chodzą do przedszkola, a od szkoły jest przecież całkowicie wolne. Dzieci powinny biegać całe dnie po placu zabaw i okolicznych trawnikach, bo pogoda dopisuje, a tymczasem wszędzie są pustki. Na placu zabaw widać kilkoro mniejszych dzieci z mamami, ale to raczej takie maluchy, które jeszcze nie chodzą choćby do przedszkola. Starszaki siedzą w domach, oglądają tv i leżą w łózkach. Nie chce im się wychodzić.
Ostatnio spotkałam na klatce schodowej 3 dziewczynki, które się tam bawiły. Zapytałam, czemu nie wyjdą na dwór, a te spojrzały na mnie zdziwione. Jedna odparła, iż mama nie pozwala jej samej tak daleko wychodzić, po czym wszystkie stwierdziły, iż na dworze jest nudno i nie wiedzą, co tam mogą robić. Byłam zszokowana. Była piękna pogoda, wolny dzień, a one siedziały na klatce z hulajnogą i telefonami, bo 'na dworze jest nudno'. Nie wiem, jak możemy pokładać nadzieję w przyszłych pokoleniach, skoro już kilkulatkom brak jakiejkolwiek kreatywności..." – kończy swój list nasza czytelniczka.
