Kiedy słowa rodzica ranią
Rodzice, choćby nie zdając sobie z tego sprawy, mogą powiedzieć swoim dzieciom rzeczy, które je zranią. Często wynika to z ogromnego stresu i frustracji, które rodzice przeżywają w codziennym życiu. W takich chwilach, kiedy emocje biorą górę, mogą nieświadomie
wyładować swoje nerwy na dzieciach. Czasami jest to też efekt napięć, które powstają w rodzinie, czy to w wyniku kłótni z partnerem lub trudnych sytuacji życiowych. Zamiast szukać pozytywnego rozwiązania, rodzice wypowiadają pod adresem swoich dzieci słowa, które mogą być pełne oskarżeń.
Rodzice, którzy sami wychowywali się w atmosferze krytyki i obwiniania, często powielają ten sam wzór w swoim własnym rodzicielstwie. Dzieci, które dorastały w takim środowisku, mogą choćby nie zdawać sobie sprawy z wpływu tych słów na ich życie. Często rodzice, którzy byli narażeni na przemoc słowną w dzieciństwie, przenoszą ten
wzorzec na swoje dzieci, nieświadomie raniąc je. Przeszłość tych osób może więc znacząco wpłynąć na to, jak traktują swoje dzieci, choćby jeżeli nie mają złych intencji.
Zmaganie się z nierozwiązanymi konfliktami w życiu dorosłych, np. w związku, może prowadzić do frustracji, którą rodzice przelewają na swoje dzieci.
Oto 9 rzeczy zebranych na portalu parents.app, które mogą być szkodliwe dla psychiki dziecka i powinny zostać wyeliminowane z codziennego słownika rodzica:
Jak słowa mogą wpłynąć na rozwój emocjonalny dziecka?
Mówiąc wprost? Tragicznie. Każde z powyższych stwierdzeń ma ogromny wpływ na psychikę dziecka. Zamiast poczucia wsparcia, dziecko zaczyna wierzyć, iż nie jest
wystarczająco dobre i iż to ono ponosi odpowiedzialność za wszelkie problemy w rodzinie. Może to prowadzić do niskiej samooceny, lęku i problemów w relacjach interpersonalnych w późniejszym życiu.
W dłuższym okresie takie słowa mogą przeistoczyć się w wewnętrzny głos, który będzie mówił dziecku, iż nie zasługuje na miłość, akceptację i szacunek. To może prowadzić do wielu trudności emocjonalnych, które będą miały wpływ na całe dorosłe życie dziecka.
