Pierwsze objawy autyzmu pojawiają się najczęściej przed ukończeniem przez dziecko 3. roku życia. W tym wieku (lub później) stawiana jest diagnoza.
Z relacji rodziców wynika, iż często dostrzegali oni pewne niepokojące zachowania choćby już w pierwszym roku życia dziecka.
Jednym ze wczesnych objawów autyzmu jest nietypowa zabawa rączkami.
Rodzice dzieci, u których zdiagnozowano autyzm, podpowiadają, by zwrócić uwagę na rączki dziecka. Opiekunów powinno zaniepokoić:
Machanie rączkami
Jednym z pierwszych objawów, który zauważyli rodzice u swoich autystycznych dzieci, było trzepotanie i machanie rękoma. Dzieci ze spektrum autyzmu mogą (ale nie wszystkie!) wykonywać nietypowe powtarzalne ruchy rąk, szczególnie w momencie większego podniecenia. Malec może także uderzać dłońmi w uszy.
Wyginanie paluszków
Innym zachowaniem, na które warto zwrócić uwagę, jest częste i mocne wykręcanie paluszków czy całych dłoni. Dziecko z autyzmem lubi także obracać i manipulować przedmiotami, a także długo przyglądać się własnym rączkom.
Niechęć do pokazywania
Wskazywanie palcem to banalnie prosty gest dla dorosłych, większość dzieci robi to bez problemu przed ukończeniem pierwszego roku życia. Maluchy zarówno pokazują paluszkiem to, co je interesuje, jak i kierują wzrok w kierunku, który wskazuje np. mama. Dzieci z autyzmem bardzo trudno tego nauczyć.
Chodzenie na palcach
Chodzenie na paluszkach to bardzo często jeden z pierwszych objawów autyzmu. Występuje on u większości dzieci autystycznych. Maluchy chodzą w ten sposób, gdyż są nadwrażliwe sensorycznie, a podłoże może wywoływać u nich dyskomfort, a choćby ból.
Na jakie objawy warto także zwrócić uwagę:
unikanie kontaktu wzrokowego
powtarzalność gestów
nadpobudliwość ruchowa i kręcenie się w kółko
nadwrażliwość na bodźce dotykowe i dźwiękowe
obsesyjne zainteresowania
brak udawanych zabaw
bak interakcji z rówieśnikami
brak reakcji na imię
regres umiejętności językowych i społecznych.
Nigdy nie należy kierować się pojedynczymi sygnałami, ponieważ mogą one świadczyć o osobowości dziecka, jego temperamencie i zainteresowaniach. Jednak, jeżeli rodzice mają wątpliwości, niepokojące objawy warto omówić z lekarzem.
