Miłośnicy literatury najprawdopodobniej znają Kurta Vonneguta z powieści Rzeźnia numer pięć. Ta zdecydowanie antywojenna książka po raz pierwszy trafiła do czytelników w czasach wojny w Wietnamie, a później stała się podstawą programów nauczania w szkołach średnich na całym świecie. Kiedy Vonnegut zmarł w 2007 roku w wieku 84 lat, powszechnie uznawano go za jednego z najwybitniejszych amerykańskich pisarzy wszechczasów. Ale czy uwierzyłbyś, iż był także utalentowanym projektantem gier?
W 1956 roku, po chłodnym przyjęciu jego pierwszej powieści, Gracz na fortepianieVonnegut był jednym z 16 milionów innych weteranów II wojny światowej, którzy usiłowali znaleźć jedzenie na stole. Jego sposobem na zarabianie pieniędzy w tamtym czasie była gra planszowa o nazwie GHQktóry wykorzystał jego wiedzę na temat współczesnej połączonej wojny zbrojnej i przekształcił ją w prostą grę rozgrywaną na siatce osiem na osiem. Według projektanta gier i wykładowcy Uniwersytetu Nowojorskiego Vonnegut przez cały rok bezlitośnie przedstawiał grę wydawcom Geoffa Engelsteinaktóry niedawno znalazł te listy w archiwach pod adresem Uniwersytet Indiany. Prawdziwym skarbem był jednak oryginalny zestaw reguł pisanych na maszynie, uzupełniony własnymi notatkami Vonneguta na marginesach.
Za zgodą posiadłości Vonnegutów Engelstein mówi firmie Polygon, iż tylko trochę poprawił oryginalne zasady, wypolerował wgniecenia GHQendgame i stworzył przyzwoitą grafikę i projekt graficzny. Teraz możesz zakupić finalny produkt pt GHQ Kurta Vonneguta: Zaginiona gra planszowaw lokalnym Barnes & Noble – prawie 70 lat po jego powstaniu.
W niedawnym wywiadzie dla Polygon Engelstein przez cały czas wydawał się oszołomiony faktem, iż natknął się na tę grę przede wszystkim w wyniku swoich badań. Ale to, co go naprawdę fascynuje, to to, jak diametralnie różni się od późniejszej twórczości Vonneguta GHQ naprawdę jest.
„Syreny Tytana został napisany w tym samym czasie, gdy pracował nad tą grą” – powiedział Engelstein w rozmowie z Polygon. “W Syreny Tytanajest ta armia Marsa, co jest naprawdę żartem. Nikt w armii nie [not] choćby funkcjonariusze są naprawdę odpowiedzialni za to, co się dzieje. Wszyscy są pod kontrolą umysłu. Nikt nie ma prawdziwej wolnej woli. Są po prostu ustawieni jako pionki, które można poświęcić, aby w pewnym sensie zjednoczyć Ziemię Strażnicy-styl.”
Archiwa Vonneguta na Uniwersytecie Indiana zawierały wiele wersji zasad, co umożliwiło Geoffowi Engelsteinowi rzadki wgląd w proces projektowania.Zdjęcie: Uniwersytet Indiany
Takie odręczne strony zawierały wczesne makiety utworów, które zostały wiernie odtworzone w produkcie końcowym. Okazuje się też, iż Vonnegut był niezłym bazgrołem.Zdjęcie: Uniwersytet Indiany
Chwila Syreny Tytana miał głęboko cyniczny pogląd na wojnę, GHQ jest głęboko niecyniczny. W rzeczywistości jego własne listy motywacyjne odnotowują, iż pomyślał Vonnegut GHQ byłaby doskonałą pomocą szkoleniową dla przyszłych dowódców wojskowych, w tym kadetów w West Point. Jak współcześni odbiorcy mają pogodzić słowa tego samego człowieka, który napisał Kocia Kołyska?
„Nie ma ostatecznych odpowiedzi [to those questions]– stwierdził Engelstein. „Nie pisał o tym. Nikt go o to nie pytał, kiedy żył, więc nigdy się nie dowiemy.
W przypadku fanów gier planszowych pytania zmierzają w nieco innym kierunku: co by było, gdyby propozycje Vonneguta z lat pięćdziesiątych XX wieku odniosły sukces?
Engelstein argumentuje, iż gdyby Vonnegut promował grę w 1956 roku, wyprodukowanie i ostateczna publikacja gry zajęłaby co najmniej kilka lat. To okno z lat 1958-1959 byłoby umieszczone GHQ w rzadkim towarzystwie — był rok 1958 Taktyka 2 została opublikowana gra, która stała się inspiracją dla Lider drużyny seria taktycznych gier wojennych opartych na mapach i żetonach, a ostatecznie gatunki gier wideo, takie jak strategia turowa i strategia czasu rzeczywistego. Zaledwie rok później branża doczekała się premiery Ryzyko I Dyplomacjaprekursorzy współczesnego gatunku 4X i same w sobie dwie udane marki, które cieszą się popularnością do dziś.
Początkujący projektanci blatów stołowych mogą przypiąć ten projekt na tablicy inspiracji w domu.Zdjęcie: Uniwersytet Indiany
„Trzy gry, które wywarły ogromny wpływ, wszystkie związane z wojną, ukazały się w ciągu jednego roku, dwóch lat” – rozmyślał Engelstein. „Więc jeżeli GHQ również ukazał się w tamtym okresie? Oczywiście, coś wisi w powietrzu w tym momencie.”
Oczywiście nigdy nie dowiemy się, jak potoczyłyby się te scenariusze alternatywne, ale przynajmniej GHQ jest wreszcie dostępny dla publiczności. To wspaniała wiadomość dla jednego z pierwszych testerów gry, syna Kurta Vonneguta, Marka Vonneguta, który ma w tej chwili 77 lat. Engelstein powiedział, iż jego wkład był nieoceniony we ożywieniu gry.
„Sukces Rzeźnia numer pięć a inne powieści są wystarczająco fajne” – napisał niedawno syn Vonneguta w e-mailu do Engelsteina – „ale naprawdę wierzę, iż on w jakiś sposób, skądś obserwuje i iż sukces „ GHQ będzie większą i czysto nieskazitelną przyjemnością. […] Był wówczas zniechęcony swoim pisaniem, ale miał w to niezachwianą wiarę GHQ odniesie sukces.”
Możesz znaleźć GHQ Kurta Vonneguta: Zaginiona gra planszowawraz ze specjalnym przekazem dalej autor James SA Coreywyłącznie w Barnes & Noble.
