Wyobraź sobie iż masz 14, 16, 17 lat i nagle znalazłeś się w obcym kraju, bez rodziców i opiekunów? Nie wiesz,…

Wyobraź sobie iż masz 14, 16, 17 lat i nagle znalazłeś się w obcym kraju, bez rodziców i opiekunów? Nie wiesz, co się z Tobą dzieje, nic nie rozumiesz, nikt Cię nie pyta o zdanie.

To rzeczywistość małych i nastoletnich migrantów(-tek), którzy na granicy polsko-białoruskiej stracili rodziców lub przebyli tę drogę samodzielnie. Cześć nie ma już rodziców, innych to rodzice wysłali do Europy, aby dać im szansę na dorosłość w bezpiecznym miejscu.

Zarówno po białoruskiej jak i polskiej stronie granicy mierzą się najczęściej z ogromną przemocą i łamaniem ich podstawowych praw. Na tych, którym jakimś cudem udaje się złożyć wniosek o ochronę międzynarodową w Polsce i przejść “pozytywnie” przez niemiarodajną i przestarzałą procedurę badania wieku – czeka placówka opiekuńczo-wychowawcza… ale w domach dziecka w Polsce brakuje miejsc. System zawodzi najmłodszych niemal na każdym froncie. Dzieci z doświadczeniem migracji często, czekając na odpowiednią placówkę, tygodniami pozbawione są prawa do edukacji, a nierzadko, nikt nie porozumiewa się z nim w jego języku.

A co jak się uda? Na dziecko czeka placówka opiekuńczo-wychowawcza. Problem jednak w tym, iż personal, choćby najwspanialszy – nie ma narzędzi. Nie ma systemowych programów wsparcia dzieci migranckich w domach dziecka, nie ma tłumaczy ani doradców integracyjnych.

Wspierając osoby, które przekroczyły granicę polsko-białoruską gwałtownie zauważyliśmy tą lukę, ale nie mieliśmy zasobów, by ją uzupełnić. W końcu, z pomocą przyszło Save the Children Poland. Dzięki wsparciu fundacji mogliśmy rozpocząć realizację programu wsparcia dzieci w domach dziecka. Nie ważne, czy z Polski, Sudanu, czy Afganistanu, w naszych zajęciach uczestniczą wszystkie dzieci. Choć to tylko kropla w morzu – działamy i będziemy się z Wami dzielić postępami!

Żródło materiału: Stowarzyszenie EGALA