Odpowiedzialność i samodzielność to nie tylko postawa wobec innych i samego siebie. To także dbanie o przestrzeń wokół siebie, np. dbanie o swoje zabawki.
Jeśli chcesz nauczyć dziecko szacunku do przedmiotów i bycia zorganizowanym, warto zastosować kilka zasad, które w domu będą dotyczyły każdego członka rodziny.
Zastosuj 7 prostych wskazówek, dzięki którym dziecko będzie dbało o swoje zabawki i szanowało je, a dodatkowo zaszczepisz w nim nawyk dbania o swoją przestrzeń.
Każdy rodzic chce dla swoich dzieci jak najlepiej i wielu z nas stara się dać im wszystko, także to, czego sami nie mieliśmy. To trochę pułapka, bo można przez to stać się rodzicem helikopterem, co negatywnie wpłynie na psychikę dziecka. Są też jednak takie drobne elementy, dzięki którym wyćwiczycie pewien balans – także w tym, ile dzieciom przedmiotów dajecie np. w ramach prezentów.
Dzięki tej równowadze nauczysz je samodzielności i pokażesz, jak czasem kilka trzeba mieć, by się tym cieszyć i to doceniać. To proste kroki, dzięki którym zaszczepisz w dziecku poczucie odpowiedzialności (także za posiadane przedmioty). Ta odpowiedzialność to także takie przyziemne rzeczy jak szacunek do rzeczy i odpowiedzialność za przedmioty, które do dziecka należą. Oto 7 prostych prawd o posiadaniu przedmiotów, szanowaniu i dbaniu o nie i odpowiedzialności za porządek wokół siebie.
1. Ćwiczenie minimalizmu
Jeśli żyjecie z rodziną pod jednym dachem, prawdopodobnie wiesz, ile każdy z domowników może wprowadzić chaosu, mając choćby kilka rzeczy. Kilkanaście przedmiotów każdego z 5 domowników daje już niezły bałagan. Przez nadmiar rzeczy nie ma szans, żeby udawało wam się działać według wyznaczonych planów dnia, a także iż będziecie w stanie o każdy przedmiot dbać tak samo. By nauczyć dziecko odpowiedzialności za rzeczy, pozbądźcie się ich nadmiaru – im mniej przedmiotów, tym łatwiej o nie dbać i mieć też jaśniejszy umysł.
2. Przestrzegaj wytycznych
Stwórzcie listę wytycznych dotyczącą tego, czego potrzebujecie, co macie i co już wam nie jest potrzebne. Tych ostatnich rzeczy ze swojej przestrzeni pozbądźcie się bez żalu. Co do przedmiotów, których nie macie, ale uważacie, iż ich potrzebujecie, skrupulatnie odkładajcie na nie pieniądze. Wybierzcie się na zakupy razem z dzieckiem, jeżeli to przedmioty potrzebne jemu. Z konkretną listą i założonym budżetem, zróbcie zakupy. Takie działanie sprawia, ze dziecko bardziej rozumie i docenia każdą rzecz, którą ma i dzięki temu ją szanuje.
3. Dbanie o swoje własności
Za każdym razem, gdy dziecko dostaje nową rzecz – niezależnie od tego, czy to nowy plecak, buty, element wystroju pokoju, czy zabawka, rozmawiajcie o tym, jak się tą rzeczą zajmować. Przestrzeń w domu wymaga sprzątania, buty czyszczenia, zabawki układania na półkach po skończonej zabawie. Opowiedz o tym, iż jeżeli dostaje nową lalkę, to raczej nie po to, żeby nią rzucać i czekać aż się rozleci w drobny mak, a raczej dlatego, żeby się nią bawić (choć raczej staraj się nie narzucać sposobów zabawy). jeżeli pokażesz dziecku, jak należy dbać o każdy przedmiot i będziesz mu o tym przypominać, zrozumie.
4. Każdy przedmiot musi mieć miejsce
Chodzi o to, by każda rzecz w domu miała swoje miejsce. I na koniec dnia, gdy wszyscy idą do łóżek, każdy odkłada swoje rzeczy na miejsce – to nie tylko dbanie o wspólną przestrzeń i łatwiejsze utrzymywanie porządku w domu, w którym jest kilku mieszkańców. To także uczy szacunku do przedmiotów i wypracowuje nawyk odpowiedzialności za nie.
5. Zaplanujcie dzień sprzątania
Stały dzień w tygodniu, w którym ogarniacie całą przestrzeń, pomoże wam dbać o zabawki, książki i wszystkie przedmioty w otoczeniu. Pamiętaj, iż dziecko od 2.-3. roku życia może mieć już różne drobne obowiązki domowe. To je uczy samodzielności, ale również odpowiedzialności, także za przedmioty, które do niego należą. Uczy je, iż jeżeli traktują z szacunkiem zabawki, będą mogły się nimi długo bawić, bo się nie popsują. Pokazuje, iż dbanie całą rodziną o wspólną przestrzeń to po prostu kooperacja nad tym, by każdemu z domowników żyło się dobrze w ogarniętej przestrzeni.
6. Dawaj przykład
Nie od dziś wiadomo, iż dzieci naśladują zachowania dorosłych. jeżeli widzą, iż mama lub tata nie szanują książek, przedmiotów codziennego użytku, a choćby sprzętów kuchennych czy sprzątających, to nie ma co się dziwić, iż dziecko nie czuje się odpowiedzialne za to, iż zniszczyło swoje zabawki lub je zaniedbało. Upewnij się, iż robisz dokładnie to, czego oczekujesz od swojego dziecka. W innym razie ono będzie podążało za twoim zachowaniem, a nie za tym, co do niego mówisz.
7. Nie oczekuj perfekcjonizmu
Wiadomo, gdy dasz maluchowi do ręki zmiotkę i szufelkę, nie ma co oczekiwać, iż 3-latek zamiecie podłogę na błysk. Bardziej liczą się chęci i docenienie pomocy. Nie oczekuj też, iż nie będzie popełniało błędów. Czasem zdarzy mu się coś zniszczyć, zapomnieć się, zatracić w zabawie i np. zepsuć zabawkę. To takie błahe przykłady, ale mają na celu pokazanie, iż choćby jeżeli powinie im się noga, nie ma co się obwiniać. Starają się, mają poczucie odpowiedzialności i to się liczy przede wszystkim.
