Był zimowy wieczór 1950 roku, a mróz przenikał do kości. W ciemnym pomieszczeniu o glinianych ścianach, przesyconym wilgocią, siedemnastoletnia dziewczyna sapała, kurczowo trzymając prześcieradła, gdy skurcze wstrząsały jej ciałem. Była sama, oprócz położnej – dojrzałej kobiety o szorstkich dłoniach i sercu przyzwyczajonym do tragedii.

Była zimowa 1950‑r., mróz szczypał w kości. W ciemnym pokoju, z glinianymi ścianami i wilgotnym zapachem, siedemnastoletnia Julia walczyła z skurczami, trzymając się za prześcieradła. Obok niej stała jedyna pomoc – doświadczona położna, starsza kobieta o szorstkich dłoniach i sercu przyzwyczajonym do tragedii. W końcu cichy, ostry krzyk noworodka przełamał ciszę. Julia poczuła, jak część […]