Mój syn adoptował dziecko i teraz chce je zwrócić. Jak to powstrzymać?
Mój syn i jego żona zawsze marzyli o dzieciach. Po dziesięciu latach nieudanych prób zostania rodzicami, podjęli decyzję o adopcji. Do ich domu trafił dwuletni chłopiec o imieniu Jaś, pełen energii i ciekawości świata. Z euforią pomagałam im, spędzając czas z wnukiem i wspierając młodych rodziców.
Z czasem zauważyłam jednak, iż synowa stała się drażliwa i zmęczona. Często podnosiła głos na Jasia, karała go, stawiała w kącie. Gdy próbowałam wstawiać się za chłopcem, zbywała mnie, twierdząc, iż wszystko jest pod kontrolą. Syn również zaczął wyrażać wątpliwości, mówiąc: „Gdyby to było nasze biologiczne dziecko, wszystko byłoby inaczej”.
Niedawno poinformowali mnie o zamiarze zrezygnowania z adopcji i zwrócenia Jasia do domu dziecka. Dla mnie to był cios. Próbowałam przekonać ich do zmiany decyzji, proponując, iż wezmę chłopca do siebie, ale byli nieugięci, argumentując to moim zdrowiem i ich własnym zmęczeniem. Zgodnie z Kodeksem rodzinnym i opiekuńczym w Polsce, adopcja może zostać unieważniona przez sąd w przypadku, gdy adopcyjni rodzice uchylają się od wypełniania obowiązków rodzicielskich, nadużywają swoich praw lub źle traktują dziecko. Przy unieważnieniu adopcji wzajemne prawa i obowiązki między dzieckiem a rodzicami adopcyjnymi wygasają.
Rozumiem, iż proces unieważnienia adopcji jest skomplikowany i traumatyczny dla dziecka. Jaś już się przyzwyczaił do nowej rodziny, a powrót do domu dziecka może wyrządzić mu poważną krzywdę psychiczną. Według badań takie zwroty często wynikają z niezgodności oczekiwań rodziców z rzeczywistością.
Nie wiem, jak przekonać syna i synową, żeby zostawili Jasia w rodzinie. Może warto zwrócić się o pomoc do psychologa rodzinnego lub do ośrodka pomocy społecznej w celu uzyskania porady i wsparcia. Ważne jest, aby pamiętać, iż każde dziecko zasługuje na miłość i stabilność, zwłaszcza po tym, jak już doświadczyło utraty rodziny.
