W wieku 72 lat zmarł wybitny polski pianista Janusz Olejniczak. Informację o śmierci artysty potwierdziła jego rodzina.
Informację o śmierci Janusza Olejniczaka przekazała jego współpracowniczka Joanna Ławrynowicz-Just.
– To ogromnie przytłaczająca wiadomość – powiedziała w rozmowie z Informacyjną Agencję Radiową. – Wspaniały artysta i przepiękny człowiek, o cudownych charakterze, który każdemu dobrze życzył – dodała.
– To był również nasz wspaniały kolega, z którym pracowaliśmy razem w katedrze fortepianu Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina. Trudno nam sobie wyobrazić, jak będziemy dalej funkcjonować bez Janusza, który wprowadzał tyle ciepła, tyle życzliwości, cudownej artystycznej atmosfery, swojej niepowtarzalnej osobowości – dodała Joanna Ławrynowicz-Just.
Informację o śmierci pianisty potwierdziła również jego rodzina. W oświadczeniu poinformowano, iż artysta zmarł 20 października, w otoczeniu najbliższych.
Ojca pożegnał również jego syn, Jan, który jest dziennikarzem i kierowcą sportowym. “Przy tacie pokochałem motorsport i to z nim stawiałem pierwsze kroki w tym świecie. Dziękuję ci za wszystko” – napisał w mediach społecznościowych.
Janusz Olejniczak na fortepianie zaczął grać w wieku sześciu lat, a edukację muzyczną odbył w Warszawie. Ukończył podstawową i średnią szkołę muzyczną, a następnie studia w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie. Ponadto pobierał dodatkowe nauki w Paryżu i na studiach podyplomowych w Warszawie i Essen.
Będąc na studiach wziął udział w konkursach pianistycznych. Podczas VII Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina w 1970 r. zdobył VI nagrodę. Za sprawą tego sukcesu koncertował w wielu krajach na różnych kontynentach (Europa, Azja, Australia, Ameryka Północna i Południowa).
Nagrał większość partii fortepianowych do filmu „Chopin. Pragnienie miłości” Jerzego Antczaka (2002) i „Pianista” Romana Polańskiego (2002). Jako aktor wystąpił m.in. w roli Chopina w filmie Andrzeja Żuławskiego „Błękitna nuta” (1991).
Był też pedagogiem muzycznym. Prowadził klasę fortepianu w Akademii Muzycznej w Krakowie i kursy mistrzowskie dla pianistów w różnych krajach. Prowadził też klasę fortepianu na Uniwersytecie Muzycznym Fryderyka Chopina w Warszawie. Był jurorem XVII i XVIII Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina w Warszawie.
W 1995 r. za płytę z koncertami Chopina otrzymał nagrodę Fryderyka.
