W piątek i w sobotę, kiedy będziemy odwiedzali cmentarze przy Kobylińskiego i Norbertańskiej, w miarę możliwości wesprzyjmy choćby symbolicznie jubileuszową kwestę „Ratujmy Płockie Powązki”. 55 realizacji na płockich nekropoliach – taką liczbą mogą poszczycić się organizatorzy akcji przez ćwierć wieku.
Organizatorem akcji jest Stowarzyszenie „Starówka Płocka”. Celem kwesty jest odnawianie starych nagrobków na płockich nekropoliach i pamięć o mniej lub bardziej znanych płocczanach.
Czytaj również: Dziękują za to, co było i ponownie proszą o zaufanie i hojność. Lada moment rusza jubileuszowa kwesta „Ratujmy Płockie Powązki”
W tym roku kwestarze poproszą o datki na ratowanie mogił dwóch wyjątkowych kobiet: Geni Majdeckiej i Marii Gutkowskiej.
Czytaj: „Płock cały wyległ na Jej pogrzeb”. W tym roku kwestarze przy cmentarzach będą zbierali także dla druhny Geni
O nauczycielce, działaczce społecznej i oświatowej Marii Gutkowskiej…
Jak pisał Jan Kowalewski („Kartki z dziejów ruchu nauczycielskiego w Płocku przed 1919 rokiem”, „Notatki Płockie”, 1966 r.) „nauczycielki kobiety również nie pozostawały w tyle za mężczyznami” i zakładały 2, 4, 7 i 8-letnie szkoły żeńskie w Płocku. Maria Gutkowska wspólnie z Julią Linde w 1881 r. założyła 4-klasową szkołę żeńską, jedną z najbardziej ekskluzywnych na Mazowszu. A już w 1900 r. powołała do życia własną szkołę, początkowo 2-klasową, w 1907 r. 7-klasowe Gimnazjum Żeńskie im. Adama Mickiewicza.
W życie społeczne Płocka zaangażowała się zwłaszcza podczas I wojny światowej. Była członkinią Zarządu Parafialnego Związku Katolickiego i Zarządu Oddziału Płockiego Związku Równouprawnienia Kobiet Polskich. Brała również udział w pracach Zarządu Spółdzielni „Zgoda” i Płockiego Towarzystwa Wzajemnego Kredytu.
W rok po założeniu seminarium nauczycielskiego męskiego, z reorganizacji drugiego Gimnazjum Żeńskiego Marii Gutkowskiej, powstało Seminarium Nauczycielskie Żeńskie w Płocku, przy ul. Kolegialnej 19. Otwarcie miało miejsce w pierwszych dniach września 1917 r. Dyrektorką seminarium żeńskiego została Julia Kisielewska, której do 1918 r. w wychowaniu kandydatek na nauczycielki pomagała Maria Gutkowska.
Gutkowska sama otworzyła pensjonat, a rok później przyczyniła się do powstania schroniska dla nauczycielek.
Zmarła w 1933 r.
(również na podst. „Płocczan znanych i nieznanych” Andrzeja Papierowskiego i Jerzego Stefańskiego)
Fotografie nagrobka: UMP
