25 maja odbyły się uroczystości pożegnalne prof. Włodzimierza Siwińskiego, rektora UW w latach 1993–1999. – W imieniu całej społeczności Uniwersytetu Warszawskiego mam ogromny, a zarazem smutny zaszczyt pożegnać człowieka wielkiej klasy, mądrego, tolerancyjnego i szlachetnego, który symbolizował wszystko to, co najpiękniejsze dla Uniwersytetu i ludzkości – mówił prof. Alojzy Z. Nowak, rektor UW.
25 maja w Sali Senatu Uniwersytetu Warszawskiego odbyły się uroczystości pożegnalne prof. Włodzimierza Siwińskiego, rektora UW w latach 1993–1999. W Sali Złotej Pałacu Kazimierzowskiego na kampusie UW przy Krakowskim Przedmieściu 26/28 wyłożono również księgę kondolencyjną.
– W imieniu całej społeczności Uniwersytetu Warszawskiego mam ogromny, a zarazem smutny honor pożegnać człowieka wielkiej klasy, mądrego i szlachetnego, który lubił i szanował ludzi. Prof. Siwiński pozostawił po sobie trwały ślad człowieczeństwa, tolerancji i wyrozumiałości dla ludzi, czyli wszystko to, co jest najpiękniejsze dla Uniwersytetu i ludzkości. Byliśmy, jesteśmy i będziemy dumni, iż mieliśmy takiego profesora. Jego duch zawsze pozostanie z nami – rozpoczął uroczystości pożegnalne prof. Alojzy Z. Nowak, rektor UW, dodając: – Gmach Biblioteki Uniwersyteckiej w Warszawie to w znacznej mierze dzieło prof. Siwińskiego. Pokazał on, iż warto współpracować z innymi uczelniami, warto być otwartym, warto konkurować, ale także akceptować propozycje innych. Widział potrzebę wzajemności, ale też tolerancji i szacunku wobec ludzi. Uczył nas, nie tylko używając słowa, ale też poprzez przykład swojego postępowania.
Rektor UW podkreślił również, iż prof. Włodzimierz Siwiński brał udział w kształceniu kreatorów rynku, biznesu i przedsiębiorczości. Z jego inicjatywy profesorowie z uczelni amerykańskich przyjeżdżali do Polski i uczyli przyszłych menadżerów i dyrektorów polskich firm. Wspierał swoich uczniów, asystentów i doktorantów.
Wspomnieniami o zmarłym, podzielili się także inni uczestnicy uroczystości.
– Był to prawdziwy Człowiek Uniwersytetu. Pozostaje olbrzymi żal, iż nie ma go między nami – mówił prof. Piotr Węgleński, rektor UW w latach 1999–2005.
W imieniu środowiska nauk zarządzania głos zabrał też prof. Andrzej Koźmiński, dziekan Wydziału Zarządzania UW w latach 1981–1987, doktor honoris causa UW: – W moim odczuciu prof. Włodzimierz Siwiński był najwybitniejszym badaczem gospodarki światowej i jej systemu finansowego. Jego dorobek w tym zakresie pozostaje w znacznej mierze do dziś aktualny. Chciałbym, żeby ta wieczna pamięć o wielkim rektorze i profesorze, bezwarunkowo oddanym i lojalnym członku społeczności akademickiej, pozostała na zawsze w tych murach. Za to wsparcie, wkład i lojalność jesteśmy mu bardzo wdzięczni.
Prof. Adam Myjak, rektor Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie w latach 2012–2020, wspomniał, jak prof. Siwiński potrafił przekazać innym swój optymizm: – Nasycił nas swoją energią do tego stopnia, iż będziemy kontynuować jego dzieło, dopóki starczy nam sił. Bez jego wspaniałej osobowości środowisko warszawskich uczelni nie istniałoby w takiej barwie. Mam nadzieję, ze jego dobry duch i energia będą unosić się w tym miejscu.
– Prof. Włodzimierza Siwińskiego należy pamiętać jako wspaniałego i bezstronnego rektora w trudnych latach początków transformacji. Był on też znakomitym wykładowcą wspaniale wywiązującym się ze swoich obowiązków dydaktycznych. Odszedł zasłużony członek społeczności akademickiej i wybitny naukowiec – mówił prof. Jan Michałek, dziekan Wydziału Nauk Ekonomicznych UW w kadencji 2012–2020.
Uroczystości pogrzebowe na Cmentarzu Powązki Wojskowe poprzedziła msza święta w Kościele Sióstr Wizytek pod wezwaniem Opieki św. Józefa Oblubieńca Niepokalanej Bogurodzicy Maryi.
Prof. Włodzimierz Siwiński był wybitnym ekonomistą. Funkcję rektora sprawował przez dwie kadencje, podczas których rozpoczęto budowę i oddano do użytku budynek Biblioteki Uniwersyteckiej w Warszawie.
W 1961 roku uzyskał magisterium na Uniwersytecie Warszawskim i rozpoczął pracę naukową u boku tak wybitnych profesorów jak: Oskar Lange, Czesław Bobrowski, Witold Kula i Edward Lipiński. Siedem lat później uzyskał na UW tytuł doktora nauk ekonomicznych. W 1970 roku ukończył podyplomowe studia europejskie na Uniwersytecie Amsterdamskim, a w 1976 roku uzyskał habilitację na Uniwersytecie Warszawskim. W 1978 roku wyjechał na staż do Stanów Zjednoczonych (Kent State University), a po powrocie w latach 1979-1981 pełnił funkcję prodziekana Wydziału Nauk Ekonomicznych UW. W 1981 roku został dyrektorem Ośrodka Studiów Amerykańskich UW. W 1984 roku ponownie wyjechał do Stanów Zjednoczonych (Indiana University), gdzie w 1985 roku – wspólnie z Romualdem Kudlińskim – wydał „Szkice o gospodarce światowej”.
Od 1987 roku był profesorem tytularnym, od 1992 roku profesorem zwyczajnym nauk ekonomicznych. W 1987 roku został prorektorem UW i funkcję tę sprawował aż do wyboru na rektora w 1993 roku. Rektorem był przez dwie kadencje, podczas których rozpoczęto budowę i oddano do użytku budynek Biblioteki Uniwersyteckiej przy ul. Dobrej.
