Poznańscy badacze pokazują, iż dudnienia różnicowe nie pomagają w nauce

Wyniki ich badań zostały właśnie opublikowane w czasopiśmie Raporty naukowe.

Badaniami zespołu dr Michała Klichowskiego objęto bodźce akustyczne wykorzystywane w celu ulepszenia procesów poznawczych, w tym popularne na publicznych platformach internetowych tzw. dudnienia różnicowe.

„W uproszczeniu ta forma stymulacji mózgu polega na dostarczaniu do każdego ucha dźwięków tonalnych o różnych częstotliwościach, wchodzących w interakcję, tworząc wrażenie dudnień różnicowych. Częstotliwości dobiera się tak, aby ich różnica odzwierciedlała pożądaną częstotliwość fal mózgowych. Ludzie na całym świecie słuchają nagrań w swoich domach, studiując lub wykonując inne czynności poznawcze” – mówi Klichowski w notatce prasowej uczelni.

Przez dwa lata dr Klichowski i dr Agnieszka Kruszwick z Wydziału Studiów Edukacyjnych, dr Andrzej Wicher i dr Roman Gołębiewski z Katedry Akustyki przeprowadzali eksperymenty w warunkach naturalnych, wykazując, iż takie formy akustycznej stymulacji mózgu przynoszą efekt przeciwny do zamierzonego: zamiast tego pomagając ludziom w wykonywaniu zadań poznawczych, drastycznie pogarszają ich wydajność.

W tym eksperymencie 1000 osób wykonywało we własnych domach trudne zadania poznawcze, w niektórych przypadkach słuchając określonych dźwięków. Były to różne dźwięki, na przykład muzyka, hałas, ale także dudnienia różnicowe.

Stwierdzono, iż słuchanie dudnień różnicowych znacznie pogarsza wyniki w wykonywaniu tych zadań.

Według naukowców jest to pierwsze badanie dotyczące wykorzystania dudnień różnicowych w domu i potrzebne są dalsze badania. Można jednak już stwierdzić, iż stosowanie na siebie bijaków różnicowych może być nie tylko bezużyteczne, ale i szkodliwe. Badania mówią, iż może to być wynikiem źle dobranych częstotliwości lub nadmiernego czasu ekspozycji. Możliwe jest również, iż za tym odwróconym efektem dudnień różnicowych kryje się nieznany mechanizm neuronowy.

Naukowcy z Centrum Neuronauki Poznawczej wysunęli kilka hipotez. „Jedna sugeruje, iż dudnienia różnicowe w jakiś sposób zakłócają fale mózgowe i obniżają ich częstotliwość, przez co aktywność mózgu nie jest dostosowana do wykonywanego zadania. Druga hipoteza odnosi się do faktu, iż większość naszych codziennych zadań poznawczych jest bardzo zmienna i dlatego jest to nie zaleca się modulowania tylko jednej częstotliwości podczas ich wykonywania. Dudnienia różnicowe mogą zatem tymczasowo blokować określone częstotliwości fal mózgowych w celu wykonania określonej części zadania” – mówi Klichowski.

PAP – Nauka w Polsce

akp/ agt/ kap/

tr. RL