W Muzeum Starożytnego Hutnictwa Świętokrzyskiego im. Mieczysława Radwana w Nowej Słupi odbyła się uroczystość wręczenia Świętokrzyskiej Nagrody Muzealnej im. Tadeusza Włoszka. To prestiżowe wyróżnienie, przyznawane od kilku lat przez Samorząd Województwa, honoruje osoby i instytucje za wyjątkowe osiągnięcia w dziedzinie muzealnictwa, konserwacji zabytków, działalności edukacyjnej oraz publikacji.
Świętokrzyska Nagroda Muzealna imienia Tadeusza Włoszka przyznawana jest na mocy uchwały Sejmiku Województwa. Idea utworzenia tej prestiżowej nagrody powstała w 2020 r. Nagroda jest przyznawana przez Zarząd Województwa w zakresie działalności muzealnej w czterech kategoriach: Wystawa, Publikacja, Edukacja muzealna i Konserwacja zbiorów. Honoruje się nią pracowników muzeów, którzy wyróżnili się tworząc wystawy o ponadregionalnym znaczeniu, publikacje w istotny sposób poszerzające wiedzę, prowadzących edukację muzealną czy też dbających o konserwację zbiorów. Dzisiejsze spotkanie to czas uhonorowania pracy świętokrzyskich muzealników.
Dzisiejsza ceremonia zgromadziła przedstawicieli muzeów regionu, konserwatorów, autorów publikacji oraz osoby zaangażowane w popularyzację dziedzictwa kulturowego. Jak podkreślali organizatorzy, celem nagrody jest wspieranie wysokich standardów pracy muzealnej i promowanie inicjatyw, które przyczyniają się do ochrony oraz upowszechniania lokalnego dziedzictwa.
W kategorii wystawa laureatem została wystawa “Skotnicy-miedzy Sandomierzem, Florencją a Krakowem” w Muzeum Zamkowym w Sandomierzu.
Przedmiotem wystawy było zjawisko „wielkiej podróży”, czyli „grand tour’u”, jednego z charakterystycznych fenomenów arystokratycznej kultury w nowożytnej Europie. Udział w „wielkiej podróży” (z reguły do Włoch) świadczył o zamożności, jak i intelektualnym obyciu. Był też dowodem wysokich aspiracji społecznych. Wśród „wielkich turystów” nie brakowało Polaków związanych z ziemią sandomierską takich jak Michał i Elżbieta z Laśkiewiczów Skotniccy. Ich „wielka podróż” z lat 1803-1808 była zarazem jedną z ostatnich, w jaką wybrali się polscy podróżnicy wzorem poprzednich pokoleń. Przypadała na okres wojen napoleońskich, kiedy po upadku Rzeczypospolitej Obojga Narodów stary szlachecki świat ustępował miejsca bardziej demokratycznym stosunkom społecznym. Samo małżeństwo Michała Skotnickiego, szlachcica z dziada pradziada ze Skotnik koło Sandomierza, z Elżbietą Laśkiewicz, bogatą mieszczką z Krakowa, było przykładem takiej transformacji. Ich „wielka podróż” była więc symbolem końca starej i zarazem początku nowej epoki.
Wystawę przygotował zespół kuratorski w składzie: dr hab. Mikołaj Getka-Kenig, prof. PAN, dyrektor Muzeum Zamkowego w Sandomierzu, dr Weronika Rostworowska-Kenig (Zamek Królewski na Wawelu – kurator zewnętrzny i autor koncepcji wystawy) oraz Renata Grzebuła – adiunkt w Dziale Sztuki Muzeum Zamkowego w Sandomierzu. Koordynatorem wystawy jest: Sylwia Mroczka, specjalista w Dziale Promocji i Edukacji Muzeum Zamkowego w Sandomierzu.
