W jakim wieku Polacy wyprowadzają się od rodziców?

ciekawestatystyki.pl 5 dni temu

Zdjęcie: Średni wiek opuszczenia rodzinnego domu w 2024 roku w Europie; Opracowanie ciekawestatystyki.pl na podstawie danych Eurostat

Opuszczanie rodzinnego domu to jeden z kluczowych etapów w dorosłym życiu, który sygnalizuje rozpoczęcie samodzielnej egzystencji. Zależność od rodziny, tradycje społeczne oraz warunki ekonomiczne różnią się w poszczególnych krajach, co przekłada się na duże zróżnicowanie średniego wieku, w którym młodzi decydują się na wyprowadzkę. W całej Europie obserwuje się zmienne trendy dotyczące wieku, w którym młodzi ludzie podejmują tę decyzję. W jakim wieku Polacy wyprowadzają się od rodziców?

Warto wiedzieć:

Według ostatnich badań Eurostatu, średni wiek, w którym Polacy opuszczają dom rodzinny to 26,7 lat.
To oznacza, iż spędzamy z rodzicami nieznacznie więcej czasu niż przeciętny Europejczyk, dla którego ten wiek wynosi 26,2 lat.
W krajach skandynawskich, takich jak Finlandia czy Szwecja, młodzi ludzie wyprowadzają się z domu rodzinnego znacznie wcześniej.
W każdym analizowanym kraju mężczyźni wyprowadzali się z domu rodzinnego później niż kobiety.

W jakim wieku Polacy wyprowadzają się od rodziców?

Pytanie o to, kiedy tak naprawdę zaczyna się dorosłość, bywa dla współczesnych młodych Europejczyków skomplikowane. Czy jest to magiczna granica pełnoletności, moment zakończenia studiów, czy może dopiero chwila, w której w kieszeni pojawia się klucz do własnego (lub wynajętego) mieszkania? Coraz częściej ten ostatni kamień milowy przesuwa się w czasie, tworząc zjawisko, które socjologowie złośliwie określają mianem „gniazdownictwa”.

Wyprowadzka od rodziców to dla wielu młodych ludzi moment wielkiego przełomu. To symbol dorosłości, wyzwolenia się spod rodzinnego parasola i wejścia na w pełni samodzielną ścieżkę życia. Ale kiedy ten moment następuje w Polsce? Czy Polacy rzucają się na głęboką wodę od razu po ukończeniu szkoły, czy też wolą trochę dłużej posmakować domowego jedzenia i wygód?

Statystyki Eurostatu rzucają światło na to, jak Polska wypada na tle reszty kontynentu. W 2024 roku średni wiek opuszczania gniazda rodzinnego w całej Unii Europejskiej wyniósł 26,2 lat. Polska z wynikiem 26,7 lat plasuje się tylko nieznacznie powyżej tej europejskiej średniej. Ta zaledwie półroczna różnica wydaje się mała, ale kryje za sobą skomplikowaną sieć problemów systemowych i kulturowych, które sprawiają, iż polska młodzież zmuszona jest do podejmowania strategii czekania na lepszą koniunkturę mieszkaniową. Jest to natomiast wynik prawie o 1,5 roku niższy niż w roku 2020, kiedy Polacy opuszczali rodzinny dom średnio w wieku 28 lat.

Jednakże, wiek wyprowadzki od rodziców może się różnić w zależności od wielu czynników, takich jak sytuacja finansowa, wykształcenie, miejsce zamieszkania czy też kultura rodzinna. W Polsce istnieje tradycja wielopokoleniowego zamieszkiwania w jednym domu, co oznacza, iż wiele osób decyduje się na pozostanie w domu rodzinnym przez dłuższy czas. Ponadto, rosnące koszty życia, a szczególnie koszty wynajmu mieszkań w większych miastach lub zakupu własnego, mogą przyczynić się do opóźnienia wyprowadzki z domu rodzinnego.

Oczywiście, nie wszyscy Polacy czekają z wyprowadzką do „trzydziestki”. Są i tacy, którzy decydują się na usamodzielnienie się wcześniej. Powodów może być wiele: nauka w innym mieście, nowa praca, miłość. Niezależnie od motywacji, wyprowadzka od rodziców to zawsze krok milowy w życiu młodego człowieka.

Średni wiek opuszczenia rodzinnego gniazda w Europie

Porównanie Polski z resztą Europy ujawnia wyraźny podział na dwie główne strefy kulturowe i ekonomiczne, z Polską lokującą się na granicy tych światów. W 2024 roku najstarszy średni wiek, w którym młodzi Europejczycy wyprowadzali się z domu swoich rodziców zaobserwowano u Chorwatów (31,3 lat), następnie u Słowaków (30,9) i Greków (30,7).

Na drugim końcu znajdują się kraje nordyckie, które od lat są prymusami w dziedzinie wczesnej niezależności. Średni wiek wyprowadzki w Finlandii wynosi zaledwie 21,4 lat, w Danii 21,7 lat, a w Szwecji 21,9 lat. Różnica między Polską a Danią to pięć lat. Statystyki dotyczące zamieszkania z rodzicami są tu radykalne: w Skandynawii mniej niż 7% osób w wieku 25–29 lat mieszka z rodzicami (Dania 4,3%, Finlandia 6,4%, Szwecja 12,1%). Fenomen ten jest efektem silnego państwa opiekuńczego, które zapewnia powszechny dostęp do taniej edukacji i wsparcia studenckiego (z opcjami zakwaterowania), oraz kultury promującej wczesną, osobistą odpowiedzialność.

W Europie różnice w wieku wyprowadzania się z domu są znaczne i wynikają z wielu czynników, takich jak sytuacja ekonomiczna, dostępność mieszkań, ale też różnice kulturowe.

Kraje skandynawskie: W krajach takich jak Szwecja czy Dania, młodzi ludzie opuszczają dom bardzo wcześnie, często już w wieku 21-22 lat. W Szwecji średni wiek wynosi około 21,9 lat. Jest to efekt rozwiniętego systemu socjalnego, który oferuje wsparcie finansowe dla studentów oraz łatwy dostęp do mieszkań dla młodych ludzi. Ponadto skandynawska kultura promuje szybkie usamodzielnianie się i niezależność młodych.
Kraje południowe: W krajach takich jak Włochy, Hiszpania czy Grecja, młodzi opuszczają dom rodziny znacznie później – często dopiero po 30. roku życia. Jest to wynik zarówno ekonomicznych problemów (wysokie bezrobocie, szczególnie wśród młodych), jak i silnych więzi rodzinnych, które sprawiają, iż rodzice chętnie wspierają swoje dorosłe dzieci przez dłuższy czas.
Kraje Europy Zachodniej: W krajach takich jak Niemcy, Francja czy Holandia, średni wiek opuszczania domu wynosi od 23 do 24 lat. Są to kraje o stabilnej gospodarce, gdzie młodzi ludzie mają lepszy dostęp do rynku pracy oraz wynajmu mieszkań. Mimo to, z uwagi na rosnące koszty życia, zwłaszcza w dużych miastach, wyprowadzka z domu często bywa opóźniana.

Najwyższy średni wiek wyprowadzki z rodzinnego domu odnotowano w Chorwacji, na Słowacji, w Grecji, we Włoszech oraz w Hiszpanii. We Włoszech zjawisko to jest tak powszechne, iż dorobiło się własnego terminu: „Bamboccioni” (duże dzieci). Choć Polska nie osiąga tych rekordów, wpisuje się w ten szerszy trend późnego startu charakterystyczny dla regionów post-socjalistycznych i śródziemnomorskich.

Średni wiek opuszczania domu w Polsce na tle Europy może wydawać się dość wysoki, co wynika z połączenia specyficznych czynników kulturowych i ekonomicznych. Choć sytuacja młodych w Polsce nieco różni się od sytuacji ich rówieśników w Europie Zachodniej czy Skandynawii, to podobieństwa można dostrzec w krajach południowych, gdzie również dłużej pozostaje się w domu rodzinnym.

W miarę rozwoju sytuacji gospodarczej w Polsce i Europie, ten wiek może ulegać zmianom, ale siła tradycji i więzi rodzinnych prawdopodobnie jeszcze długo będzie odgrywać kluczową rolę w decyzjach młodych Polaków o wyprowadzce.

Mężczyźni pozostają w domu rodziców dłużej niż kobiety

Jednym z najbardziej uderzających faktów dotyczących polskiej samodzielności mieszkaniowej jest różnica między płciami. Badania pokazują, iż Polki wyprowadzają się od rodziców w wieku 25,7 lat, natomiast Polacy robią to znacznie później – w wieku 27,7 lat. Ta dwuletnia luka nie jest przypadkowa i ma silne podłoże kulturowo-ekonomiczne.

W 2024 roku w Unii Europejskiej mężczyźni wyprowadzali się z rodzinnego domu średnio w wieku 27 lat, a kobiety opuszczały swoich rodziców w wieku 25,3 lat. Taka tendencja była zauważalna w każdym kraju, czyli młodzi mężczyźni wyprowadzali się z domu rodzinnego później niż młode kobiety.

Największa różnica między kobietami a mężczyznami w średnim wieku wyprowadzki od rodziców wystąpiła w Rumunii (4,5 lat). W Polsce młode kobiety opuszczały rodzinny dom średnio w wieku 25,7 lat, a mężczyźni dwa lata później, w wieku 27,7 lat. Najmniejsze różnice pomiędzy młodymi kobietami i mężczyznami wyprowadzającymi się z gospodarstwa domowego rodziców, wynoszące 0,1, 0,4 oraz 0,6 roku, odnotowano odpowiednio na Malcie, Luksemburgu i Szwecji. Zróżnicowanie płci było w większym stopniu widoczne w państwach, w których młode osoby opuszczały dom rodzinny później, a w mniejszym stopniu w krajach, z których wyprowadzały się od rodziców wcześniej.

Młode osoby coraz później opuszczają rodzinny dom

Warto zauważyć, iż w ostatnich latach obserwuje się tendencję do wydłużania czasu przebywania młodych osób w domu rodzinnym. Dlaczego tak się dzieje? Cóż, powodów jest tyle, co gwiazd na niebie. Niektórzy twierdzą, iż to wina wzrastających cen nieruchomości i mizernych zarobków młodych. Inni obwiniają wygodę i nadopiekuńczych rodziców, którzy chętnie przedłużają czas beztroskiego dzieciństwa swoim pociechom. A jeszcze inni upatrują przyczyn w kulturowych różnicach – w południowej Europie więzi rodzinne są silniejsze, a dorastanie odbywa się w bardziej stopniowy sposób.

W każdym przypadku wiek opuszczania domu rodzinnego może być również determinowany przez indywidualne preferencje i sytuację rodzinno-ekonomiczną danej osoby.

Pamiętajmy, iż nie ma idealnego wieku na opuszczenie rodzinnego gniazda. Najważniejsze, aby decyzja była przemyślana i dopasowana do indywidualnej sytuacji. Nie warto śpieszyć się na siłę, ale też nie ma co czekać w nieskończoność. Najlepszy moment nadejdzie wtedy, kiedy poczujesz się na to gotowy – zarówno mentalnie, jak i finansowo.

A Ty, drogi czytelniku, w jakim wieku opuściłeś dom rodzinny? Czy masz jakieś rady dla tych, którzy wciąż mieszkają z rodzicami? Podziel się nimi w komentarzu!

Co o tym myślisz?

Zostaw reakcję i komentarz.