Michał Witkowski i Anna Adamowicz laureatami Poznańskiej Nagrody Literackiej

Załączamy biogramy laureatów oraz komentarze kapituły PNL:

LAUREAT NAGRODY IM. ADAMA MICKIEWICZA

Michał Witkowski (ur. w 1975 r.) - pisarz i dziennikarz, stale współpracuje z "Ha!artem". Stypendysta Ministra Kultury. Był nominowany do nagrody Paszportu "Polityki" w 2005 roku w kategorii "literatura" oraz dwukrotnie do Nagrody Literackiej Nike w 2006 (za "Lubiewo") i 2007 (za "Fototapetę"). Otrzymał Nagrodę Literacką Gdynia 2006 w kategorii "proza" za "Lubiewo". Autor 9 książek.

Inga Iwasiów, członkini kapituły Poznańskiej Nagrody Literackiej komentuje:

"Wiara", pierwsza część zapowiedzianej przez Michała Witkowskiego trylogii "Autobiografia" przypomniała mi wszystkie olśniewające cechy jego pisarstwa. Napisana (zgodnie z tytułowym sygnałem) w pierwszej osobie, sugerującej bliskość z autorem i pełnię szczerości, uwodzi błyskotliwym, a zarazem przygważdżającym uwagę opisem lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych. Można z "Autobiografii" uczyć się rzemiosła, podpatrywać technikę opisową, działającą bez zacięć. Zyskać pamięć epoki gierkowskiej i podejść z pisarzem w nietypowe obszary następującego po niej czasu przejściowego. "Wiara" dla stałych i początkujących wielbicielek i wielbicieli pisarza może być kluczem do pozostałych utworów.

Urszula Glensk, członkini kapituły Poznańskiej Nagrody Literackiej komentuje:

Ta książka może uwieść czytelników. Sprzyja temu fakt, iż powroty do PRL-u stały się modne wraz z jego znikaniem, a mały realizm zamkniętej epoki jest dziś chętnie mitologizowany. Sceny z dusznych klas, z konkursów recytatorskich, z ekstatycznego oglądania "Niewolnicy Isaury" czy szukania bursztynów opowiedziane przez Michała Witkowskiego w konwencji hiperrealistycznej uruchamiają pracę pamięci i powodują, iż wielu czytelników pozwoli pisarzowi zahipnotyzować się obrazami z przeszłości. Zobaczy barometry z Matką Boską wystawione w nadmorskich straganach, "baby w białych majtasach" na plaży albo nauczycielki "z trwałą na barana" lub poczuje intensywny zapach gofrów, z czasów ekologii zapachów. I zgodnie z podpowiedzią narratora nie znajdzie ani jednej zdrowej rzeczy, którą "jadaliśmy na wczasach".

Dwadzieścia lat po napisaniu "Lubiewa", książki-przełomu; po napisaniu ośmiu, "czarnych aniołów" - jak nazywa swoje powieści Witkowski; po kilku tomach opowiadań, autor wrócił do nieposkromionego pisania o samym sobie, stawiając w centrum bezpruderyjne "ego". W sukurs przyszła pisarzowi znakomita forma twórcza.

LAUREATKA NAGRODY-STYPENDIUM IM. STANISŁAWA BARAŃCZAKA:

Anna Adamowicz (ur. w 1993 roku w Lubinie) - diagnostka laboratoryjna, poetka. Autorka sześciu tomów, z których najnowsze to "Stłuc. Kręgosłup Tytanii Skrzydło" (Wydawnictwo Warstwy, 2024) oraz "Jaw" (Biuro Literackie, 2025, pod pseudonimem Laura Osińska). Nominowana do Nagrody Literackiej Gdynia oraz międzynarodowej Nagrody Václava Buriana. Wyróżniona Nagrodą im. Wisławy Szymborskiej. Tłumaczona na języki i obrazy. Mieszka i pracuje we Wrocławiu.

Piotr Śliwiński, członek kapituły Poznańskiej Nagrody Literackiej o laureatce:

Anna Adamowicz - mimo młodego wieku - jest już poetką ze sporym dorobkiem, dostrzeżoną i docenioną. Jej tomy to z reguły przemyślane kompozycje wierszy osnutych wokół jakiejś osi. W tomie "Stłuc. Kręgosłup Tytanii Skrzydło" tą osią jest cierpienie szpitalne, ortopedyczne, związane z bólem i operacją kręgosłupa. I chociaż ból jest doświadczeniem przedstawionym w wielu współczesnych książkach poetyckich, to Anna Adamowicz robi to inaczej, oryginalnie, a choćby odkrywczo. Świadoma, iż porywa się na rzecz niewykonalną, stara się przełożyć bolesne naprężenia ciała na ciało wiersza. W rezultacie wiersze Adamowicz wychodzą poza konwencjonalny schemat, traumatycznie się rozciągają, pulsują powracającą udręką.

Fot. Przemysław Stanula