Moja matka powiedziała, iż mój ojciec nigdy mnie nie chciał , ale pragnienie odnalezienia go prześladowało mnie i zrobiłem to!

Od małego zastanawiałem się kim jest mój ojciec, a gdy dorastałem, miałem coraz większe pragnienie odnalezienia go i poznanie odpowiedzi na nurtujące mnie pytania.

Moja matka była ze mną w ciąży, kiedy ją opuścił, pozostawiając ją samą z wyzwaniami związanymi z wychowaniem mnie. Mój ojciec wolał uchylić się od odpowiedzialności, zamiast zaakceptować swoją ojcowską rolę.

Pielęgnowałem wspomnienia mojej ciężko pracującej matki. Jej miłość do mnie przejawiała się w smakołykach, które przynosiła do domu i delikatnych pocałunkach, które składała na moim czole przed snem. Kiedy osiągnąłem pewien wiek, moja ciekawość dotycząca ojca nasiliła się, ale nie odważyłem się poruszyć tego tematu z matką, nie chcąc jej zranić.

Po wielu latach rozpocząłem poszukiwania. W rzeczach mojej matki natknąłem się na dokumenty, które zawierały jego imię, nazwisko i adres. Nie wiedząc, co robić dalej, próbowałem szukać go w Internecie, ale bezskutecznie.

Przypadkowo spotkałem w sieci dziewczynę w moim wieku, która mieszkała w tym samym mieście co mój ojciec. Zaoferowała mi pomoc i nie tracąc czasu, udałem się pod wskazany adres.

Niestety, mojego ojca nie było wtedy w domu, ponieważ był na urlopie ze swoją nową rodziną. Jednak moja nowa przyjaciółka wytrwale wypytywała sąsiadów i w końcu dowiedziała się, iż mój ojciec i jego nowa rodzina mieszkają pod adresem, który uprzejmie nam podali. Wrócili z wakacji, a ona podjęła kolejną próbę skontaktowania się z nim w moim imieniu.

Niestety, odpowiedź mojego ojca była rozczarowująca. Odmówił spotkania ze mną, wyjaśniając, iż ruszył dalej, by budować nowe życie ze swoją rodziną i nie chce ryzykować dla nieznajomego, choćby jeżeli tym nieznajomym jest jego własne dziecko.

Jego odmowa mocno mnie uderzyła i zacząłem dostrzegać mądrość w słowach mojej matki.

Patrząc wstecz, zdałem sobie sprawę, jaki błąd popełniłem, szukając go bez rozważenia potencjalnych konsekwencji. Odmowa uznania mnie przez ojca tylko pogłębiła pustkę, którą odczuwałem przez całe życie. Być może nadszedł czas, aby zaakceptować prawdę i znaleźć ukojenie w miłości i wsparciu, które zawsze otrzymywałem od mojej oddanej matki