Panie, tu mieszka z nieletnią! Przyjeżdżajcie szybko! tak sąsiedzi zawiadomili policję.
Obok mieszka mężczyzna z dzieckiem! Sprawdźcie to! krzyczeli do stróżów prawa.
Z żoną po ślubie długo szukaliśmy mieszkania, aż w końcu wzięliśmy kredyt i kupiliśmy swoje. Przez wiele tygodni jeździłem tam sam, bo organizowałem remont i doglądałem robotników. Żona zaglądała rzadziej, więc najpierw poznałem sąsiadów starsze małżeństwo, państwa Nowaków. Chcieliśmy uczcić nowy dom, więc zaprosiliśmy właśnie ich.
Gdy tylko zasiedli przy stole i zobaczyli moją żonę, ich miny się zmieniły. Było w tym coś niepokojącego, ale ona, całując mnie czule i tuląc się, odwróciła moją uwagę. Sąsiedzie wyszli w pośpiechu, a my, zbyt szczęśliwi, by się tym przejmować, choćby nie pomyśleliśmy, co się stało.
Nazajutrz o świcie obudziło nas gwałtowne pukanie. Zrozumiałem, iż nasze nowe życie zaczyna się inaczej, niż planowaliśmy w drzwiach stał dzielnicowy i patrzył na mnie podejrzliwie.
Dzień dobry, jestem sierżant Kowalski. Proszę pokazać akt małżeństwa z żoną powiedział twardo. Zaskoczony, zacząłem grzebać w pudłach między niezapakowanymi jeszcze rzeczami.
Po kwadransie znalazłem dokument i podałem mu. Dzielnicowy przyjrzał się mojej żonie, potem papierowi, uniósł brew i mruknął: Dziękuję za współpracę, to wystarczy.
Przepraszam, o co chodzi?
Mieliśmy zgłoszenie, iż mieszka tu mężczyzna z nieletnią, prawdopodobnie poniżej szesnastu lat.
Wybuchnąłem śmiechem. Moja żona była przecież starsza ode mnie! Miałem dwadzieścia dwa lata, ona dwadzieścia trzy. Była drobna, miała dziecięcą buzię, a bez makijażu i w kucyku wyglądała jak uczennica. Ja zaś, po miesiącach stresu związanego z mieszkaniem, z szorstką brodą i zmęczonym wzrokiem, wyglądałem na człowieka w średnim wieku.
Teraz muszę się porządnie ogolić i wyspać, żeby nie wyglądać jak ojciec przy mojej kochanej żonie.
.jpg)
