To bez ostrzeżenia zaprosił swoją matkę, aby zobaczyła wnuczkę — i wtedy zaczął się prawdziwy koszmar.
Nazywam się Bartosz. Jestem zwykłym facetem, któremu nie poszczęściło się znaleźć między młotem a kowadłem: między ukochaną żoną a własną matką. To, co wydarzyło się po narodzinach naszej córki, zupełnie przewróciło moje życie do góry nogami i postawiło pod znakiem zapytania nasz związek. Szczerze mówiąc, nie wiem, jak to wszystko naprawić.
Moja mama to kobieta niełatwa. Nigdy nie umiała zachować się w cudzym domu, nie rozumiała granic i zawsze uważała, iż ma prawo wtrącać się w moje życie. Dlaczego? Bo jestem jej ukochanym synem. Jedynym. Najlepszym. A skoro tak, to wszystko, co mnie dotyczy, dotyczy też jej. I nikomu innemu nie pozwoli przejąć nad tym kontroli. choćby mojej żonie.
Żonę nazywają Kinga. Jesteśmy razem od pięciu lat i ją kocham. Jest mądra, spokojna, uparta, ale sprawiedliwa. Kiedy zaczynaliśmy się spotykać, mama przyjęła to z wrogością. Drażniło ją w Kindze dosłownie wszystko: jak mówi, jak gotuje, jak się śmieje. Zrzucałem to na zwykłą zazdrość, bo mama zawsze uważała, iż nikt nie zatroszczy się o mnie lepiej niż ona. I być może to właśnie stało się zalążkiem naszej rodzinnej tragedii.
Trzy tygodnie temu Kinga urodziła naszą córeczkę — długo wyczekiwaną Zosię. Poród był trudny, a żona długo dochodziła do siebie. Gdy tylko mama dowiedziała się, iż zaczyna się poród, urządziła scenę: żądała, by móc być na sali. Proszę was, Kinga choćby własnej matki tam nie chciała, a co dopiero mojej.
Kiedy mama nie dostała się na poród, wpadła w histerię w szpitalnym holu. Krzyczała, płakała, oskarżała wszystkich, iż odbierają jej prawo do bycia babcią.
Po wyjściu ze szpitala Kinga, mimo wszystko, pozwoliła moim rodzicom przyjść i zobaczyć wnuczkę. Postawiła jeden warunek — żeby moja matka trzymała język za zębami. I mama obiecała, iż będzie grzeczna. Ale wystarczyło, iż przekroczyła próg naszego domu, a wszystko poszło na opak.
— Co to za syf na podwórku? Żyjecie jak w chlewie? — zaczęła. — Nie wstyd ci, Kinga? Jesteś teraz matką! Mogłabyś chociaż podłogi umyć przed przyjściem gości.
Kinga słuchała w milczeniu, a potem spokojnie, ale stanowczo powiedziała:
— Nie przychodźcie już więcej do nas. I zapomnijcie drogę.
Potem odwiedzili nas wszyscy — zarówno moi krewni, jak i rodzice Kingi. choćby mój tata. Tylko moja matka się nie pokazała. Kinga ani przez sekundę za nią nie tęskniła. Żyliśmy we własnym, ciepłym świecie.
Ale pewnego dnia Kinga zW końcu musiałem wybierać — między miłością do żony a lojalnością wobec matki, ale ta decyzja ciąży mi bardziej, niż sądziłem.
