Pałac w Rzemieniu został wzniesiony w 1869 roku dla Gustawa Szaszkiewicza, na miejscu stojącego tutaj wcześniej pawilonu ogrodowego.
Pierwotnie był to tylko jednopiętrowy korpus główny, nakrytym dachem siodłowym. W 1931 roku rezydencję rozbudowano w oparciu o projekty Zygmunta Hendla. Dostawiono wówczas skrzydło wschodnie oraz nową część budynku od zachodu. Pozostawiona część dawnego pałacu stanowiąca korpus główny obecnej budowli, została nadbudowana do wysokości I piętra.
Obecnie pałac w Rzemieniu jest budynkiem murowanym, otynkowanym na zewnątrz jak i w środku. Założono go na na planie litery U z dwoma skrzydłami dobudowanymi poprzecznie. Część środkowa pałacu posiada ryzalit z dostawionym portykiem na filarach, oraz tarasem na piętrze. Tu znajduje się główne wejście do budowli. Fasada główna zwrócona jest ku południowi. Nad ryzalitem od strony południowej nadbudowane jest drugie piętro, nakryte dachem namiotowym, natomiast nad skrzydłem zachodnim umieszczona jest mansarda. Całość budowli nakryta jest dachem dwuspadowym. Południowa fasada pałacu Szaszkiewiczów podzielona jest gzymsem międzykondygnacyjnym, natomiast dolny poziom ściany jest boniowany. Drugie piętro głównej ściany budynku podzielone jest pilastrami niekanelowanymi bez kapiteli. Nad pilastrami występuje pas gładkiego fryzu i gzyms międzykondygnacyjny. Pozostałe elewacje pozbawione są charakterystycznych szczegółów. Wokół pałacu rozpościerają się pozostałości parku z XVIII-XIX wieku.
Rodzina Szaszkiewiczów mieszkała w Pałacu do 1944 roku. Po II wojnie światowej majątek rozparcelowano, a w pałacu umieszczono Technikum Rolnicze, które istnieje tu do dziś.
