Bliskość rodziców rozumiana jako fizyczna i emocjonalna buduje poczucie bezpieczeństwa u nowo narodzonego dziecka. Maluch się uspokaja, okazuje radość, łatwiej zasypia. Kontakt z opiekunami potrafi zdziałać cuda nie tylko "tu i teraz". Również niesie pozytywne skutki na przyszłość, wspierając rozwój psychologiczny dziecka, w tym tak istotną umiejętność nawiązywania relacji z ludźmi.
W przypadku noworodka kwintesencję bliskości stanowi utrzymywany przez dłuższy czas kontakt z rodzicami na zasadzie "skóra do skóry". Siłą rzeczy nawiązuje się go podczas podstawowych zabiegów pielęgnacyjnych. Dlatego warto spożytkować poświęcany tym czynnościom czas na zacieśnianie więzi rodzice-dziecko, a nie tylko zajmować się ich mechaniczną sferą, która oczywiście też jest bardzo ważna.
Największe pole do bliskości stwarza noszenie. Część rodziców ucieka się do niego tylko w sytuacjach kryzysowych, gdy np. dziecko nie chce zasnąć w nocy. Oczywiście, postępują słusznie, bo chodzenie z przytulonym do piersi dzieckiem, jego tulenie i kołysanie to świetny patent na rozwiązanie problemów z zasypianiem. W tych rozważaniach zastrzeżenie budzi jedynie słowo "tylko". Bo dziecko warto nosić częściej!
Za obawami rodziców przed noszeniem może stać mit, który głosi, iż maluch przyzwyczaja się do brania na ręce i potem "terroryzuje" rodziców, gdy ci nie spełniają tej zachcianki. Tymczasem dziecko łaknie bliskości rodziców w różnych momentach dniach, a noszenie doskonale zaspokaja tę pierwotną potrzebę. Niech więc tej czynności towarzyszy dużo przytulania, kołysania, patrzenia w oczy, całowania i mówienia.
Do podstawowych zabiegów pielęgnacyjnych należy przewijanie. W trakcie tej czynności trzeba oczywiście skoncentrować się z przyczyn zdrowotnych na aspektach technicznych: ułożeniu dziecka na przewijaku z odpowiednim zabezpieczeniem, zdjęcie zabrudzonej pieluszki, umycie okolic intymnych chusteczkami oczyszczającymi, użycie kremu przeciw odparzeniom, "wietrzenie" skóry dziecka i założenie czystej pieluszki.
Powtarzalność tego zabiegu (codziennie i kilka razy w ciągu dnia) powoduje, iż wielu rodziców robi je mechanicznie niczym automat. Niekiedy nie ma innego wyjścia, jednak jeżeli tylko czas na to pozwala, można przy zmianie pieluszki, zwłaszcza na etapie wentylacji skóry, zaspokoić swoją i dziecka potrzebę bliskości. A sposobów nie brakuje: robienie śmiesznych min, nucenie piosenek, całowanie brzuszka, łaskotanie stópek itd.
Kolejny częsty zabieg (choć już nie codziennie, bo dla zdrowia skóry dziecka zaleca się go wykonywać 2-3 razy w tygodniu) to kąpiel, która najczęściej przyjmuje postać wieczornego rytuału. W tym przypadku prawidłowa pielęgnacja wymaga odpowiedniego wyposażenia (wanienka, mata antypoślizgowa, ręcznik z "kapturkiem", myjka), kosmetyków (płyn do kąpieli, żel do mycia) i temperatury wody (37 ºC).
Kąpiel oprócz higienicznego może mieć też emocjonalny charakter. Czas pluskania w wodzie sprzyja bowiem wszelkim gestom bliskości i zabawom. Z myślą o budowaniu jeszcze większej bliskości można zdecydować się na wspólną kąpiel w wannie (przed nią rodzic powinien się najpierw wykąpać solo). Położonemu na swoim brzuchu czy posadzonemu na swoich kolanach maluszkowi dorosły może okazać dużo czułości.
Świetnym przykładem połączenia pielęgnacji i rozwijania relacji rodzice-dziecko są masaże. Oparte na dotyku – zmyśle, na którym dziecko tak bardzo polega już od pierwszych chwil po porodzie – doskonale buduje poczucie bliskości. Warto zgłębić tajniki np. pełnego czułości i relaksującego masażu Shantala, który został stworzony specjalnie z myślą o noworodkach już w czasach starożytności.
