🛐 #PsalmNaDzień
Głoście dzieła Jego wśród narodów! […] rozpowiadajcie wszystkie Jego cuda! (Ps 105,1-2).
Powyższe słowa z Psalmu 105 to nie tylko pobożne wezwanie. To nakaz, byśmy przestali milczeć o tym, co w naszym życiu najważniejsze. Bo wiara, która nie jest opowiedziana, gaśnie. Jak ogień bez tlenu.
Z psychologicznego punktu widzenia, kiedy opowiadamy o tym, co nas spotkało, nasze mózgi przetwarzają te doświadczenia na nowo. To jak terapia. Gdy mówimy: „Bóg mi pomógł, gdy byłem na dnie”, nie tylko przypominamy sobie Jego obecność. Utrwalamy ją. Umacniamy. Badania pokazują, iż ludzie, którzy regularnie dzielą się swoimi pozytywnymi doświadczeniami, są bardziej odporni na kryzysy. Ich wiara nie jest krucha. Jest jak dąb, który przetrwa burzę.
Św. Paweł wiedział, o czym mówi: „Wiara przekazywana umacnia się” (por. Rz 10,17). Kiedy dzielimy się swoim doświadczeniem Boga, nie tylko pomagamy innym. Pomagamy sobie. To jak kamień rzucony w wodę – fale rozchodzą się w obie strony.
Ale dlaczego tak wielu z nas milczy? Dlaczego nasze świadectwa często giną w szumie codzienności? Może boimy się oceny. Może wstydzimy się, iż nasza wiara nie jest „doskonała”. Może boimy się, iż nasze historie są „za małe”. Że nikt nie zechce ich słuchać. Że nie są wystarczająco spektakularne.
Pamietajmy! Bóg nie działa tylko w wielkich cudach. On działa w małych rzeczach. W uśmiechu dziecka, które przytula cię po ciężkim dniu. W rozmowie z przyjacielem, która zmienia twoją perspektywę. W chwili ciszy, gdy nagle czujesz, iż nie jesteś sam.
Bóg chce, byśmy dzielili się wszystkim – nie tylko wielkimi cudami, ale i małymi znakami Jego obecności. Dlaczego? Bo każdy z nas jest częścią większej historii. Jak puzzle. Twoje świadectwo może być brakującym elementem w czyjejś układance życia.
Twoje świadectwo to nie tylko słowa. To most, który może połączyć kogoś z Bogiem. A to już nie jest mała rzecz. To cud.
