Z powodu biedy rodziny, kobieta z bólem serca porzuciła własne dziecko, nowo narodzone niemowlę.

W małej, zapomnianej wiosce nad brzegiem błotnistej rzeki rozegrała się historia, która wstrząsnęła całą społecznością. Mówią, iż zaczęło się od tego, iż młoda matka, Zosia Kowalska, zrozpaczona skrajną biedą i brakiem perspektyw, postanowiła porzucić swoje nowo narodzone dziecko. Włożyła je do wiklinowego koszyka i puściła z prądem rzeki. To był desperacki krok, który miał na zawsze ukryć jej tragedię przed światem.
Ale los zadecydował inaczej niespodziewanym bohaterem okazał się bezpański kundel, który od miesięcy kręcił się koło wiejskiego targu. Świadkowie opowiadają, iż pies, jakby wyczuł niebezpieczeństwo, bez wahania skoczył do lodowatej, rwącej wody. Walcząc z nurtem, dopłynął do koszyka i delikatnie chwycił go zębami. Wszyscy myśleli, iż po prostu wyciągnie dziecko na brzeg.
Jednak to, co zrobił potem, wprawiło w osłupienie choćby najtwardszych mieszkańców wioski zaniósł koszyk pod najbliższy dom i zaczął głośno szczekać, aż wyszła starsza kobieta. To była emerytowana położna, Jadwiga Nowak, która od razu rozpoznała oznaki wychłodzenia i zaczęła udzielać pomocy, podczas gdy inni wezwali pomoc.
Dziecko trafiło pod opiekę pracowników socjalnych i, o dziwo, przeżyło bez poważniejszych obrażeń. Zosia teraz staje przed sądem za porzucenie dziecka. A pies? Ten, którego wcześniej nikt nie zauważał, stał się lokalną legendą. Mieszkańcy zbudowali mu małą budę, codziennie go dokarmiają i nazywają Strażnikiem Rzeki.
Ta historia zmusza do trudnych pytań: jak to możliwe, iż bieda doprowadziła matkę do takiego czynu? I co to mówi o nas, skoro bezdomne zwierzę okazało więcej odwagi i odpowiedzialności niż niejeden człowiek? Na końcu wszyscy zrozumieli, iż prawdziwi bohaterowie często pojawiają się tam, gdzie się ich najmniej spodziewamy czasem w postaci istoty, która niczego nie żąda, a daje wszystko, co ma.