1/48 IMAM (Romeo) Ro 57 bis
Italian Fighter Bomber
Special Hobby – SH48075
Przyznaję – ucieszyło mnie wznowienie tego modelu. Sklejałem go bowiem, kiedy piętnaście lat temu trafił na rynek po raz pierwszy. I bardzo miło tę budowę wspominam. To prawda – rezultat prac nie specjalnie przetrwał próbę czasu..
..ale przez cały czas darzę sympatią tę konstrukcję – zarówno piękną sylwetkę oryginalnej maszyny, jak i całkiem udane opracowanie jej miniatury. Udane, ale trzeba mieć na uwadze, ze to szortran at its finest. Do tego jednak jeszcze dojdziemy. Tak samo jak i do oceny, na ile model przetrwał próbę czasu. Zacznijmy jednak od zmian, jakie zaszły po tych piętnastu latach. Pierwsze co, to delikatna modyfikacja wzornictwa pudełka – gdy model trafiał na rynek po raz pierwszy, pudełka SH wyglądały nieco inaczej
Obecnie szata graficzna jest nieco inna. Nie zmienił się jednak ani numer katalogowy zestawu, ani ilustracja zdobiąca wierzch opakowania
Skoro o kwestiach wizualnych mowa, to delikatnemu odświeżeniu uległa także broszurka z instrukcją montażu. przez cały czas jest to zszywana mini książeczka
O ile jednak wcześniej etap budowy był pokazany na czarnobiałych ilustracjach, to w tej chwili mamy w niej pokazane przybliżone kolory poszczególnych powierzchni i detali
Nie jest to wielki samolot, ale plastiku jest tu już całkiem niemało
Jak wspominałem, mamy tu do czynienia z bardzo klasycznym szortranem – zestaw składa się zarówno z elementów wtryskowych, jak i sporej ilości żywic, czy wreszcie płytki fototrawionej
Są to, zatem trzy ramki z szarego polistyreny i jedna, niewielka – przeźroczysta
Elementów odlanych z szarej żywicy jest tu całkiem niemało
Są to silniki, z ich osłonami, a także różna drobnica
Płytka fototrawiona zawiera wszystkie niezbędne detale – konstrukcję specyficznej uprzęży pasów fotela pilota, brzechwy bomb, czy wreszcie tablicę przyrządów
Do tej ostatniej jest wreszcie kawałek kliszy z nadrukowanymi imitacjami wskaźników
I od kabiny właśnie zacznijmy bliższe spojrzenie na ten model. Na burtach nie ma tu żadnych detali
Nie znaczy to jednak, ze jest tu pusto. We wnętrzu kadłuba montuje się bowiem wcale rozbudowaną konstrukcję kratownicy kokpitu
Buduje się ją z jednak z mało spektakularnych elementów plastikowych. Swoja drogą, widać tutaj dość dobrze, ze wzór tworzony był manualnie – jak choćby kratownica z kawałków pręcików polistyrenowych
Na uwagę przy tym zasługuje konstrukcja uprzęży na fotelu pilota – bo nie są to zwykłe pasy
Wreszcie – jak wspomniałem – mamy tablicę przyrządów z wydrukowanymi na kliszy cyferblatami wskaźników
To nie jedyne wskaźniki w tym modelu. Kolejne znajdziemy na poszyciu – na gondolach silnikowych
I tak, tutaj bardzo dobitnie widać, iż wzór był tworzony bardzo klasycznie – manualnie. Na szczęście widoczne tu – nazwijmy to – niedoskonałości warsztatowe są raczej wyjątkiem niż regułą w wykończeniu powierzchni i detali tego modeli. Linie podziału są równe i dość udane. W paru miejscach widać, iż twórcy omsknęło się narzędzie doi ich rycia, ale to drobiazgi łatwe do zaszpachlowania. 
Zupełnie udane są również imitacje ugięć na powierzchniach krytych płótnem
Jak już napomknąłem przy inwentaryzacji zestawu, silniki i ich osłony są odlane z żywicy. I niestety, z częściowo nazbyt wyeksploatowanych form – co szczególnie widoczne jest w przypadku cylindrów
Pozostałe elementy prezentują się już lepiej. Nie licząc pewnych niedoskonałości w przygotowaniu wzoru osłon silników
Inna sprawa, ze niedoskonałości silników w gotowej miniaturze nie są przesadnie eksponowane – zasłaniają je wcale skutecznie dość masywne kołpaki
Z żywicy w tym modelu są też różne wloty i wyloty powietrza
..czy lufy karabinów
..które i tak lepiej wymienić na coś z metalu
Skoro o podmianach mowa, to warto zwrócić uwagę na charakterystycznego pitota, który jest niewątpliwie podatny na potencjalne uszkodzenia
Tu również lepiej sprawdzi się element metalowy
Na pierwszy rzut oka można mieć obawy o solidność nietypowej konstrukcji podwozia. Wystarczy je jednak uważnie i solidnie podklejać
Na koniec wreszcie oszklenie – może nie super cienkie, ale zupełnie przejrzyste, zatem zarówno przez wiatrochron, jak i sporą szybę na spodzie kadłuba wnętrze kabiny pilota jest choćby nieźle widoczne
Jak widać na kilku załączonych zdjęciach z mojego archiwum, model nie wymagał jakichś ponadnormatywnych ilości szpachlówki. Ponieważ mamy do czynienia z szortranem, nie stanowi to żadnej gwarancji, iż obecne egzemplarze będą cieszyły podobnymi walorami. Bez względu jednak na niezbędny nakład pracy na etapie budowy, malowanie powinno być niezbyt kłopotliwe. Dostępne schematy nie są bowiem przesadnie wybujałe, a tym bardziej różnorodne
Do tego dostajemy średniej wielkości arkusz kalkomanii. I tu jest ostatnia modernizacja tego opracowania – tym razem są one dziełem Eduarda – choć powstały na bazie tego samego projektu co premierowa edycja
Podsumowując – nie jest to nowoczesny zestaw. Ale biorąc pod uwagę technologię, w jakiej powstał, oraz wiek, trzeba przyznać, ze stanowi on wciąż wcale atrakcyjną ofertę. Innymi słowy – robiłbym. Gdybym przez cały czas robił samoloty w 1/48
KFS
P.S. jeżeli podobają się Ci się moje artykuły i chciałbyś wesprzeć ich powstawanie, możesz kupić mi czarną paktrę, albo lepiej czarną kawę, w serwisie buycofee.to
Zestaw przekazany do recenzji przez Special Hobby
